Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από beetlejuice
Τον 2ο και τον 3ο αιωνα μ.Χ κι αλλοι πατερες της εκκλησιας (αναμεσα τους και ο Κλημης- για τον οποιον μπορουμε να πουμε ακομη περισσοτερα) ακολουθησαν ακριβως τις ιδιες μεθοδους θεμελιωνοντας ουσιαστικα τη χριστιανικη "θεολογια"(ηταν τοτε που "μπηκαν στο παιχνιδι" και δοξασιες αλλων λαων) .
|
Το θέμα είναι, να το ξαναθυμίσω: «Πως δέχτηκαν οι Έλληνες φιλόσοφοι την έλευση του Χριστιανισμού». Η απάντηση πρέπει να βασίζεται σε αυτούς (στα αποσπάσματα που δείχνουν το πως τον δέχτηκαν και όχι στα επιμέρους επιχειρήματα που θα ταίριαζαν σε ένα θέμα "Τι είπε ο Κέλσος για τον Χριστιανισμό" κτλ. κτλ.) - και σε τυχόν χριστιανικά κείμενα που έμμεσα ή άμεσα την παρουσιάζουν. Οι μέθοδοι των «πατέρων» της εκκλησίας είναι άσχετοι με το θέμα.
Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από beetlejuice
Ο Φιλων ακολουθησε για πρωτη φορα ( ! ) την αλληγορικη ερμηνια της Βιβλου.Κατω απο καθε λεξη της γραφης πιστευε πως κρυβοταν μια αποκρυφη εννοια.Αναφερω ως παραδειγμα την πεποιθηση του οτι η εξοδος των εβραιων απο την Αιγυπτο συμβολιζε τη φυγη απο τον υλικο κοσμο προς τον πνευματικο...
|
Η αλληγορική εξήγηση όμως, να μην ξεχνάμε, επικράτησε και στο χώρο της φιλοσοφίας εκείνων των ημερών και επιπλέον χρησιμοποιείται και σήμερα ακόμα και από αρχαιοελληνιστές για την «εξήγηση» των παλιών «μυθολογικών» διηγήσεων. Εκείνο που έκανε ο Φίλωνας στο θέμα ήταν να εισάγει την «αλληγορία» στο χώρο της ερμηνείας των βιβλικών κειμένων και όχι να την εισάγει στην Ελληνική φιλοσοφία όπου ήδη υπήρχε από τα χρόνια των Σοφιστών όπως διαπιστώνουμε και στα Πλατωνικά έργα.
Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από beetlejuice
Δεν γνωριζω εαν φιλε Φωλαρχε πρεπει να παιζουμε με τις λεξεις ,τους τυπους και οχι με την ουσια... Νομιζω οτι για ολους τους παραπανω λογους (αλλα και για τοσους αλλους που δεν αξιζει να τους γραψω) ο Φιλων δεν αξιζει να ονομαζεται "Ελλην" φιλοσοφος.Παραμενει βεβαια προσωπικη μου αποψη αλλα και οι αποψεις του ειναι εδω και μπορει ο καθενας να κρινει...
Απο αυριο επανερχομαι με τις αποψεις των φιλοσοφων που ανεφερα στο πρωτο μου ποστ.
|
Όσο για το πώς δέχτηκαν οι Έλληνες φιλόσοφοι την έλευση του Χριστιανισμού, η απάντηση είναι ότι το πώς το «δέχτηκαν» δεν αφορά μια συγκεκριμένη «στιγμή» (που δεν υπήρχε ποτέ) ούτε 4-5 πολέμιους του Χριστιανισμού. Μιλάμε για 300 χρόνια μέσα στα οποία η «στάση» των Ελλήνων φιλοσόφων έπαιζε από το να αγνοούν και να περιφρονούν τον Χριστιανισμό στο να γίνουν οι ίδιοι Χριστιανοί μέχρι και το να πολεμούν τον Χριστιανισμό, και έναν αριθμό εκατοντάδων (το λιγότερο) γνωστών σήμερα φιλοσόφων.
Αυτή η διακύμανση συνοψίζεται στον «πίνακα» που έδωσα:
1ος αιώνας: Άγνοια και κάποια περιφρόνηση.
2ος αιώνας: Το απότομο ξύπνημα.
3ος αιώνας: Τα χρόνια της συνύπαρξης.
4ος αιώνας: Η σύγκρουση
5ος αιώνας: Αλλαγή φρουράς
κτλ.
Επ’ αυτού δεν είδα σχόλια.
Η «απόψεις» των φιλοσόφων που αναφέρεσαι δεν απαντούν την αρχική ερώτηση. Απλά δίνουν μια περιορισμένη διάσταση του θέματος…
… όσο για τα παιχνίδια με τις λέξεις…
Πρώτα ανέφερες για «Ελληνική» φιλοσοφία και καταλήξαμε ότι δεν είναι φυλετικό το Ελληνική. Έπειτα για «πατρώα» θρησκεία και καταλήξαμε ότι ούτε «πατρώα» ήταν για πολλούς από αυτούς... μετά ρίχτηκε και κάτι που είπε ο Πλάτωνας αλλά ...για τον Όμηρο και όχι για τις βιβλικές διηγήσεις με σκοπό να υπαινιχθεί ότι αφού είναι "μύθοι" θα πρέπει να τις αποκλείσουμε... μόνο που ο Πλάτωνας ούτε γι' αυτό μιλούσε και είπε κι άλλα... στην "Πολιτεία" δες προηγ. post... κι άλλα ακόμα που θεωρούνται ακρότητες, να μην τα αναφέρω, είναι εκτός θέματος και σε καμιά περίπτωση τα όσα είπε για την ιδανική *του* Πολιτεία δεν μπορούν να θεωρηθούν "αυτόματα" αλάθητα - συνεχίζω να εκτιμώ και να μελετώ τον Όμηρο ότι κι αν έλεγε ο Πλάτωνας (που τον ήξερε μάλλον καλύτερα από μένα)!
Οπότε ξαναρωτώ: ο σκοπός είναι να δώσουμε κάποιες απαντήσεις στο θέμα ή να διαφημίσουμε μια ακραία άποψη, για το πώς ο «κακότατος» χριστιανισμός είναι αγεφύρωτα αντίθετος με μια «Ελληνική» φιλοσοφία, βάση 5 φιλοσόφων που εχθρευόταν (ας πούμε) τον Χριστιανισμό και 2 σύγχρονων «πηγών» που επίσης των εχθρεύονται;
Ονόματα έριξα και εγώ στο τραπέζι αλλά βλέπω μια τάση αν δεν ταιριάζει κάποιος σε ένα «στερεότυπο» "Έλληνος" φιλόσοφου (όπως κάποιες ακραίες τάσεις το διαφημίζουν αλλά είναι απαράδεκτα περιορισμένο) να απορρίπτεται – σε πείσμα των γενικά παραδεκτών (που είπαμε ότι σηκώνουν μεν αναθεώρηση αλλά αποτελούν την απαραίτητη βάση κάθε ψύχραιμης κουβέντας).
Βιβλιογραφία (Δείγμα)
Ιστορία της Φιλοσοφίας. EMILE BREHIER
Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας. ΓΙΑΝΗ ΚΟΡΔΑΤΟΥ
The Four Seasons of Greek Philosophy. Maureen O’ Sullivan
Εισαγωγή στη Φιλοσοφία. Γιώργος Κουμάκης
Εγχειρίδιο Φιλοσοφίας. Χριστίνα Νικηταρά.
Πολιτισμός και Πανσοφία. Γεωργίου Στεφ. Κούτρα
Επίκουρος. Χ. Θεοδωρίδη
Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός. Γιάνη Κορδάτου.