[melian]

Χμ αργήσαμε να ασχοληθούμε με τον Harry Potter. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι μεγάλη παράλειψη αφού πρόκειται για ένα λογοτεχνικό φαινόμενο. Προσωπικά δηλώνω fan των βιβλίων της Rowling. Και οι ταινίες δε λέω ήταν καλές, κάποιες περισσότερο άλλες λιγότερο αλλά τα βιβλία και ο τρόπος γραφής της ήταν υπέροχος.

Δε καταλαβαίνω γιατί ο Harry Potter και η μυθολογία την οποία έπλασε η Rowling να πρέπει να θεωρηθεί χαμηλότερου επιπέδου άπο άλλες μυθολογίες. Ήταν μια μυθοπλασία με πολλές μυθολογικές και λοιπές αναφορές που απευθυνόταν σε παιδιά και όχι μόνο. Στη τέχνη εξάλλου δεν υπάρχει παρθενογένεση. Τα θέματα είναι κοινά. Η επιτυχία όμως έρχεται όταν κάποιος έχει τον ιδιαίτερο τρόπο να χειριστεί αυτά τα κοινά θέματα και να κερδίσει την υποστήριξη του κόσμου. Και αυτό η Rowling το πέτυχε.

Τα παιδιά δεν κινδυνεύουν από τον Harry Potter ούτε και θα πάθουν τίποτα από την ανάγνωσή του ή αν παρακολουθήσουν τις ταινίες του. Γνωρίζουν ότι εκείνα δεν είναι μάγοι και ότι όλα είναι φανταστικά όπως ξέρουν ότι ο Superman είναι φανταστικός ήρωας. Άλλωστε αν αναλύσουμε τους υποσύνειδητους συμβολισμούς πολλών 'αθώων' παραμυθιών με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, πχ Κοκκινοσκουφίτσα θα μείνουμε άφωνοι με τα όσα κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Παρόλα αυτά κανένα παιδάκι όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει πάθει τίποτα. Τα παραμύθια είναι παραμύθια και τα χρειαζόμαστε.

Ένα ακόμα συν είναι ότι πολλά παιδιά αγάπησαν το διάβασμα ξεκινώντας να διαβάζουν το Harry Potter. Αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε.

Ας πω και λίγα λόγια για τις ταινίες και γιατί τις θεωρώ κατώτερες των βιβλίων. Αν και το cast των ηθοποιών είναι το καλύτερο δυνατό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αυτό που με ξένισε είναι ότι δεν υπάρχει ένας σταθερός σκηνοθέτης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες διαφορές από ταινία σε ταινία. Αυτό επηρεάζει την ατμόσφαιρα γιατί εκει που έχουμε μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μας αυτή στην επόμενη ταινία αλλάζει. Αυτό προσωπικά δε μου άρεσε καθόλου και νομίζω ότι πάει πίσω τη μυθολογία.

Από την άλλη οι ταινίες συμπιέζουν κάποιες φορές τόσο πολύ τα γεγονότα των βιβλίων ώστε όταν παρακολουθούμε τη ταινία να βλέπουμε ότι λείπουν πάρα πολλά κομμάτια και κάποιες φορές να δημιουργούνται και πολλές παρερμηνείες. Ο κινηματογραφικός χρόνος είναι βέβαια περιορισμένος αλλά και από την άλλη χάνεται όλη η 'μαγεία' του βιβλίου. Για την ακρίβεια αυτή την αίσθηση είχα παρακολουθώντας τη τελευταία ταινία. Μετά από το τέλος της ταινίας επί μια ώρα συζητούσαμε τι κόπηκε αντί να συζητάμε για όσα είδαμε. Αυτό νομίζω τα λέει όλα...