[ΛΥΚΑΙΟΣ 1981]

Αριστοτέλους Φυσικά 21b, 1-3, «ο χρόνος είναι αριθμός της κινήσεως από της απόψεως του πρότερον και του ύστερον. Ο χρόνος άρα δεν είναι κίνηση, αλλά εκείνο εν αναφορά προς το οποίο γίνεται η κίνηση».Επομένως, ο χρόνος είναι μία διανοητική ενέργεια, μέσω της οποίας ο παρατηρητής αντιλαμβάνεται την κίνηση και την φθορά. Τώρα όσον αφορά στο ότι μεγαλώνουμε και φθειρόμεθα, αυτό οφείλεται στην συνεχή κίνηση που υπάρχει όχι μόνο στο σώμα μας, αλλά και στο κοσμικό σύστημα.Η αντίληψη του χρόνου που έχουμε, οφείλεται ακριβώς στον παρατηρητή και είναι υποκειμενική. Αν φερ' ειπείν είσαι 10 δις έτη φωτός μακριά, κοντά στην Μεγάλη Έξρηξη (αν έγινε, γιατί αμφισβητείταια αρκετά απ' ότι ακούω), όπου η βαρύτητα είναι ισχυρότερη, τότε έχεις διαφορετική περί χρόνου εικόνα.
Τα παράλληλα σύμπαντα είναι μήπως θέμα γεωμετρίας. Δεν μου αρέσει πολύ ο όρος, αυτός. Προτιμώ τις διαστάσεις. επί παραδείγματι, οι δυο διαστάσεις που βλέπουμε σε ένα σκίτσο, είναι ένα παράλληλο σύμπαν.
ΥΓ Ανατρέξτε στον μύθο του σπηλαίου στον Πλάτωνα.