Παράθεση:
|
Μπορεί να μην ήθελε να δώσει λαβή για να αρχίσουν να τον ρωτάνε διάφορα. Μπορεί απλά να ήθελε όποιος το διαβάσει και ανάλογα με την αντίληψή του, να πάρει αυτό που πρέπει να πάρει.
|
Πράγματι, και το ίδιο συμβαίνει με πολλές ταινίες όπως το Μάτριξ π.χ. ή οι ταινίες του Ντάρεν Αρονόφσκυ κατα τη γνώμη μου.
Παράθεση:
Τώρα για να επιστρέψω στις αρχικές μου σκέψεις.
Ο Μπίλμπο ο οποίος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχει στην κατοχή του το δακτυλίδι έχει σταματήσει να γερνάει. Το γκόλουμ το οποίο απέκτησε το δακτυλίδι με αθέμιτο τρόπο πέρασε σε μια κατάσταση αρρωστημένη, επειδή κατά την γνώμη μου προσπάθησε να ελέγξει και να δαμάσει τον χρόνο με λάθος τρόπο.
|
Το Γκόλουμ φίλε Απέριττε ήταν έτσι απο πρίν...Μοναχικό και σάπιο στην εμφάνιση. Εκπροσωπεί ίσως τους αποδιοπομπέους χαρακτήρες, το περιθώριο που πασχίζει να ξεφύγει απο κάτι ή προσπαθεί με κάθε τρόπο να γυρήσει σε αυτό. Το Γκόλουμ αποκτά το δαχτυλίδι και όπως όλοι χάνεται μαζί του. Είναι απλά το "Εκεί Έξω" που ζεί ερημήτικα. και Ολόκληρος ο κόσμος είναι ο εαυτός του. Πολλά ζώα που ζούν σε απομακρησμένες περιοχές μαζεύουν διάφορα αντικείμενα στη φωλιά τους. Οι αρκούδες π.χ. νομίζω μαζεύουν διάφορα σκουπίδια, το ίδιο και οι πίθηκοι μερικές φορές. Οτιδήποτε μοιάζει σπάνιο το κατακτούν με τη βία. Συμβαίνει και στον κόσμο των ανθρώπων αυτό.(φυσικά.)
Τα αρσενικά παλεύουν για το ένα και μοναδικό θυληκό στο ζωικό βασίλειο...Και έτσι πάει.
Θυμάσαι την ταινία "Και οι Θεοί τρελάθηκαν!" ;;; Με το μπουκάλι που έπεσε στον καταβλησμό ιθαγενών απο την Αφρική και το πέταξε ένας πιλότος ελικοτέρου (ή αεροπλάνου; ); Οι ιθαγενείς αλληλοσκοτώθηκαν και το ονόμαζαν "το κακό πράγμα". Γιατί; Επειδή ΟΛΟΙ το ήθελαν. Ήταν σπάνιο και κανείς δεν γνώριζε πώς ακριβώς χρησίμευε...
Παράθεση:
|
Ο μάγος Γκάνταλφ είναι ο οδηγός, ο συνοδοιπόρος, ο δάσκαλος ο οποίος αφού έχει περάσει την διαδικασία επιστρέφει και ως καταλύτης δείχνει τον δρόμο σε αυτούς που θα αποφασίσουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι.
|
Ναι, ο Γκάνταλφ είναι η σοφία μέσα στην βλακεία, ο Ιησούς της υπόθεσης αν θές. Αυτός που χώνει φάπες στους άλλους για να τους συνετήσει και τελικά τους οδηγεί εκεί που πρέπει.
Παράθεση:
|
Σε όλο το έργο παρατηρούμε ότι όλοι αυτοί οι οποίοι παρασύρονται απο το δακτυλίδι και προσπαθούν να το έχουν στον έλεγχό τους (δηλαδή στην ουσία ακολουθούν τον λάθος δρόμο), τελικά πέφτουν σε μια ενδιάμεση κατάσταση απο την οποία δεν μπορούν να απεγκλωβιστούν. Όπως και οι βασιλιάδες Νάζγκουλ οι οποίοι δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν με το σωστό τρόπο την δύναμη του δακτυλιδιού και έπεσαν στον κόσμο των σκιών...
|
Το πόθητό αντικείμενο φέρνει κουτουλιές. Θα μαλλιοτραβηχτούν για να το έχουν όλοι. Όπως είπα όμως, και ένας να το έχει θα φέρει καταστροφή στην ζωή του ίδιου και στους γύρω. Όπως είπες οι Νάζκουλ δεν μπόρεσαν να το χρησιμοποιήσουν σωστά και έγειναν σκιές. Το ίδιο συνέβει και με την Ατομική ενέργεια και τη ρίψη βόμβας στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Όταν κάτι έξυπνο πέσει στα χέρια ενός βλάκα τότε το αποτέλεσμα θα είναι...Πικάντικο.
Α, το νέο περιοδικό FOCUS έχει αφιέρωμα στην βλακεία επι την ευκαιρία, αντε πάρ' το. Θα σε διαφωτήσει στο πόσα μπορούν να κάνουν αυτοί οι χαρησματικοί άνθρωποι...
Παράθεση:
Θα σκεφτώ και άλλα πράγματα μέσα απο το έργο. Ίσως κάτσω να ξαναδω για άλλη μια φορά την τριλογία και είμαι σίγουρος ότι θα βρω και άλλες αναφορές που πριν δεν είχα προσέξει...
Φιλικά...
|
Θα το κάνω κι εγώ, έχω δεί μονάχα την πρώτη και κάτι σκηνές απο τι άλλες δύο. Παρ' όλα αυτά ξέρω τί γείνεται.