[Trithemius]

Θέλω να διευκρινήσω μερικά πράγματα σχετικά με τα όσα παρέθεσα:

Η γενικότερη ένστασή μου, δεν έγκειται στο ότι η συγγραφέας προάγει τη (δεδομένη) δύναμη της θέλησης και του δημιουργικού οραματισμού αλλά δεν συμφωνώ με τον τρόπο που το κάνει, ειδικά όταν όλα αυτά παρουσιάζονται ως εξής:

1. Η συγγραφέας ως άλλος (και αυτόκλητος) Προμηθέας θέλει να μας πείσει (ή μάλλον ούτε καν μπαίνει στον κόπο να το κάνει) πως αυτή είναι η εκλεκτή της σημαντικής αποκάλυψης του μυστικού και πως το Χ βιβλίο που της χάρισε η κόρη της είναι η αφορμή για όλα αυτά...

2. Το ότι εκείνη αποτελεί ένα τρανταχτό (αν όχι το μοναδικό) παράδειγμα ανθρώπου που οραματίστηκε να βγάλει ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ και το έκανε πολύ σύντομα πράξη μέσα από αυτό το βιβλίο και το σχετικό DVD.

3. Το ότι αν και ενσωματώνει στο βιβλίο της την κβαντική φυσική και μιλάει για συσχετισμό σκέψης και κοσμικής ενέργειας, εντούτοις αποφεύγει τεχνιέντως να μας εξηγήσει το πως φτάνουμε από την αιτία στο αποτέλεσμα, το πως δηλαδή λειτουργεί αυτό το κοσμικό μπούμερανγκ υπέρ ημών αλλά και γιατί εξαρχής πρέπει η σκέψη μας να ταξιδέψει στα βάθη του γαλαξία προκειμένου να γίνει πράξη. Χμμ...

4. Το ότι αν και ορθά δίνει μεγάλη αξία στη δύναμη της θέλησης και του δημιουργικού οραματισμού, εντούτοις ξεχνά πως μία τέτοια τεχνική μπορεί να έχει αποτέλεσμα κάτω από πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις και ικανότητες, κάτι που έχει καταφέρει ένας περιορισμένος αριθμός ατόμων ανά τον κόσμο. Όταν όμως πλασάρεις στην αγορά ένα τέτοιο βιβλίο ως προϊόν τύπου "mass market", τότε όχι μόνον εκφυλίζεις τη διαδικασία αλλά παράλληλα ισοπεδώνεις τις παραλλαγές και διαβαθμίσεις των ικανοτήτων από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σχετικά πχ με την επαγγελματική επιτυχία, φτάνει σε σημείο να ταυτίζει το μέλλον του τεμπέλη με αυτό του εργατικού, καθώς μόλις τώρα ο εργατικός άνθρωπος ανακάλυψε πως μάταια κοπιάζει για την εξέλιξή του. Ο τεμπέλης ήδη τον χαιρετά από το γραφείο του διευθυντή γιατί έτυχε να διαβάσει πρώτος το "Μυστικό"...

5. Το ότι προσπαθεί να αποδείξει τα αναπόδεικτα μέσα από ένα σύνολο συμπτώσεων και συγχρονικοτήτων που όμως στο μυαλό της συγγραφέως αποτελούν απλά την υλοποίηση του "μυστικού". Για παράδειγμα, αναφέρεται σε μια γυναίκα η οποία διαβάζοντας το βιβλίο, εντυπωσιάστηκε από τον Bob Proctor και εκδήλωσε την έντονη επιθυμία της να τον συναντήσει και να κάνει μαζί του μια σύντομη συζήτηση αλλά της φαινόταν πολύ δύσκολο να τον βρει. Αυτό το "θέλω" της το εξέφρασε τόσο δυνατά που... ω τι θαύμα! τελικά ο Bob Proctor ήταν γείτονάς της κι έμενε 3-4 τετράγωνα μακριά! Μα είμαστε σοβαροί;;;

6. Το ότι πουθενά μέσα στο βιβλίο δεν υπάρχει ούτε ένα κεφάλαιο σχετικά με τις πιθανότητες όλο αυτό που ευαγγελίζεται, τελικά να μην λειτουργήσει σε σημαντικό αριθμό ατόμων. Όταν λοιπόν παρουσιάζεις ένα προϊόν, για το οποίο δίνεις μηδενικές πιθανότητες αποτυχίας, τότε (πάλι) κάτι δεν πάει καλά με αυτό που πουλάς...

7. Το ότι ανέτως (και αδικαιολογήτως) κατηγοριοποιεί το τι εστί ευτυχία για τον άνθρωπο. Αν πραγματικά ήθελε να δώσει κάτι διαφορετικό, θα έπρεπε να παρουσιάσει κάποιες εναλλακτικές εκδοχές της ευτυχίας, η οποία ούτως ή άλλως είναι απόλυτα σχετική και με μεγάλη παραλλακτικότητα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Πάραυτα, εστιάζει εύστοχα στα είδη της ευτυχίας που πουλάνε περισσότερο και κάνει πολύ καλή δουλειά σε αυτό, οπότε δεν υπάρχει λόγος να το εμπλουτίσει. Όπως λένε, "if it works, don't fix it..."

8. Το ότι με λανθάνουσα (αν και περίσσεια) αλαζονεία δηλώνει πως η δική της μέθοδος αντικαθιστά ανέτως κάθε άλλη μέθοδο αυτοβελτίωσης και βιοποριστικής εξελιξιμότητας και με τη γνωστή απλή διαδικασία έχεις αλλάξει άρδην τη ζωή σου! Αυτό κι αν είναι πίστη στο προϊόν σου! Που είναι όμως σε όλα αυτά η προσωπική προσπάθεια; που είναι τα νυχτέρια πάνω στα βιβλία για να φτάσεις κάποτε ψηλά; που είναι η δύναμη και η εμπειρία που αντλείς μέσα από μια αποτυχία; έχει δει ποτέ στη ζωή της άνθρωπο σε οργασμό δημιουργικότητας; έχει δει ποτέ της ανθρώπους να βράζει το αίμα τους από παραγωγικότητα; έχει δει ποτέ της ανθρώπους να ανακαλύπτουν μέσα τους έναν γίγαντα θέλησης που απεχθάνεται την πάσης φύσεως οκνηρία; ή ακόμα και το ίδιο το μεγαλείο των γνώσεων και των εμεπιριών που κρύβει μέσα του το να μετατρέπεσαι από "νύμφη" σε "πεταλούδα";

9. Το ότι με εξαίρεση 2-3 άτομα που έχουν ένα καλό επιστημονικό background και δεν περίμεναν το "μυστικό" ή το "What the bleep do we know!?" για να γίνουν γνωστοί, επανδρώνει το βιβλίο της με άτομα που εκπέμπουν μία απόλυτη ηρεμία, σιγουριά και εμπιστοσύνη με τα όσα λένε, επενδύοντας το "μυστικό" με το απαραίτητο περιτύλιγμα "100% proven to work".

10. Το ότι αναφέρεται σε πανεπιστήμονες και εξέχουσες προσωπικότητες του παρελθόντος και αβίαστα υποβαθμίζει έως αφανισμού τον προσωπικό τους κόπο, την καθημερινή τους προσπάθεια αλλά και την (θέλουμε δεν θέλουμε) βιολογική υπεροχή (στατιστικά) του εγκεφάλου τους, ισχυριζόμενη πως απλώς όλοι τους κατείχαν το "μυστικό" και πως χάριν αυτού έγιναν αυτό που έγιναν. Περιττό βέβαια να προσθέσω πως κανείς από αυτούς δεν ζει για να το επιβεβαιώσει...