[Mirella_S]

Η μητερα μου πεθανε απο ογκο στο κεφαλι.
Εναν ογκο που της ειχε πειραξει σαφως το κεντρο της λογικης.
Ομως, 2-3 ημερες πριν πεθανει μου δηλωσε αρκετες φορες αυτην την εικονα του αλλαγμενου δωματιου της.
Εβλεπε δηλαδη την κρεββατοκαμαρα της με τα επιπλα εντελως αλλαγμενα ή και διαφορετικα τοποθετημενα.
Δεν μου ανεφερε αν εβλεπε κατι το αποκοσμο μεσα στο δωματιο, μου ανεφερε ομως σαφως πως ακουγε τις φωνες της ηδη πεθαμενης γιαγιας μου και μητερας της, καθως και του νεκρου της πατερα να την φωναζουν κοντα τους.
Ισως, οταν πλησιασουμε πολυ κοντα στο τελος μας, να μπορουμε με καποιο τροπο να ριξουμε μια ματια στον κοσμο των νεκρων.
Ολα αυτα βεβαια ειναι θεωριες, πραγματα που ουτως ή αλλως καποια μερα, αγνωστη σε εμας, θα "ανακαλυψουμε".
Εγραψες νομιζω για καποια λοιμωξη ή ασθενεια τελος παντων του αναπνευστικου σου συστηματος.
Ισως, με καποιο τροπο να πλησιασες τον θανατο και τελικα αυτο να ανετραπη.
Ισως, ο Πητερ Παν, να μην ηταν τιποτε περισσοτερο απο την μορφη του θανατου που σε προσεγγιζε αλλα με μια μορφη εντελως οικεια και ευχαριστη.
Ας μην ξεχναμε οτι για πολλες επιθανατιες εμπειριες, το "περασμα" ειναι ευχαριστο, με οικειες σε εμας μορφες (γονεις, συγγενεις), που εχουν ηδη "φυγει" και που ερχονται να μας καλωσορισουν.
Δεν γνωριζω εαν εχεις δει την ταινια "Η επαφη" με την Jodie Foster, οπου ο εξωγηινος στο τελος της παρουσιαζεται με μια πολυ οικεια σε εκεινην μορφη, του νεκρου πατερα της συγκεκριμενα, μονο και μονο για να μην την "τρομαξει".