Η ελληνική εκπαίδευση δεν φροντίζει να κάνει γνωστή όλη την αλήθεια. Οι Ιεράρχες αυτοί, δίδασκαν ότι οι χριστιανοί αποτελούσαν τον νέο «περιούσιο λαό» του Θεού (το «Άγιον έθνος») και ότι ξεχώριζαν από τα ειδωλολατρικά έθνη. Ταυτίζοντας το ελληνικό έθνος (κατεξοχήν αυτό) με την ειδωλολατρία άνοιξαν τον δρόμο, έτσι ώστε οι Έλληνες, γεννώμενοι χριστιανοί, να χάσουν την ελληνική συνείδησή τους και το δεσμό με τους «ειδωλολάτρες» προγόνους τους.
Το γεγονός ότι αντιλαμβάνονταν πως ζούσαν σε έναν ήδη πολιτισμένο ελληνιστικό κόσμο και προέτρεπαν τους χριστιανούς να μορφωθούν μαθαίνοντας τη γλώσσα και γραμματεία των Εθνικών (ώστε να θεωρούνται καλλιεργημένοι), φαίνεται ότι αρκούσε ώστε να αποκληθούν σήμερα «προστάτες» των ελληνικών γραμμάτων και πρωτοπόροι της σύζευξης του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό(!!!).
* Τουλάχιστον οι συγκεκριμένοι Ιεράρχες αναγνώριζαν την αξία των ελληνικών σπουδών (φυσικά «κομμένων και ραμμένων» στα μέτρα του χριστιανικού δόγματος). Η ανθελληνικότητα όμως της μεσαιωνικής Εκκλησίας ήταν τόση που ως επί το πλείστον κυνήγησε ακόμη και αυτή την «ευνουχισμένη» διδασκαλία των ελληνικών γραμμάτων.
Θα πρέπει όμως να πούμε ότι οι πρώτοι που συνέδεσαν τους Πατέρες αυτούς με την ελληνικότητα ήταν οι Δυτικοί.
Ενώ δηλαδή σε όλη τη Βυζαντινή εποχή, οι δικοί μας διαχώριζαν τους εαυτούς τους από τους αρχαίους Έλληνες και έκαναν λόγο για γένος χριστιανών Ρωμαίων, οι δυτικοί που έρχονταν σε αντίθεση με τους ανατολικούς, τους ονόμαζαν λόγω της ελληνοφωνίας τους, συλλήβδην Γραικούς (Έλληνες). Έτσι και τους τρεις Ιεράρχες και τα ανατολικά Πατριαρχεία αποκαλούσαν Γραικούς και Γραικικά.
Όπως γίνεται κατανοητό, όταν αναβίωσε το όνομα των Ελλήνων στη νεότερη εποχή, οι Νεοέλληνες και συνάμα ορθόδοξοι, δεν γινόταν να μην ονομάσουν τους τρεις Ιεράρχες Έλληνες και τα Πατριαρχεία (Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων, Αντιοχείας) Ελληνικά, όπως ακριβώς έκαναν με το Βυζάντιο, την Κωνσταντινούπολη και τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά (!).
Αυτή είναι η ιδεολογία της Ελληνορθοδοξίας, σύμφωνα με την οποία, οι τρεις Ιεράρχες θεωρούνται ως προστάτες των ορθόδοξων Ελληνοπαίδων.
Και πάντα στις 30 Ιανουαρίου τα ελληνικά σχολεία παραμένουν κλειστά προς τιμήν τους (θυμάμαι ότι –στο δημοτικό τουλάχιστον- εκείνη την ημέρα το σχολείο μας πήγαινε στην εκκλησία) (!).
|