Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από Ιορδανης 1971
Μπορουμε να το αποκαλουμε διαστημικο χταποδι, κοσμικη παρεμβαση, Θεο, αγγελο, ανωτερο εαυτο, donalt duck..
απλα καλε μου Trithemius, με το χερι στην καρδια, εκανα ακριβως αυτο που διαβασα, το πιστεψα οτι ειναι δυνατον και εγινε.
|
Ακριβώς αυτό θέλω να καταδείξω. Ότι η όλη διαδικασία από την επιθυμία στο αποτέλεσμα, μπορεί να έχει πολλές εκδοχές πραγματοποίησης (αν και μόνον μία θα είναι η αληθής) και το "μυστικό" αποτελεί μόνον μία από αυτές τις εκδοχές και αυτή την εκδοχή αποφάσισες να επιλέξεις. Το όλο θέμα μου φέρνει στο μυαλό τη γνωστή ρήση:
Η παρουσία πολλών θρησκειών, μαρτυρά την ανυπαρξία του πραγματικού θεού σε αυτές...
Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από Ιορδανης 1971
Σατανικη συμπτωση το γεγονος οτι κερδισα αυτο το τεραστιο ποσο λιγες μερες πριν προχωρησουν σε κατασχεσεις οι τραπεζες.
|
Όχι, δεν είναι ούτε σατανική, ούτε σύμπτωη το όλο περιστατικό. Θεωρώ ότι το ευτυχές γεγονός που έζησες, έχει να κάνει με ένα σύνολο από αλληλοσυνδεόμενα γεγονότα που "μικροκοσμικά" μπορεί να φαίνονται άσχετα μεταξύ τους (εδώ βρίσκει χώρο το "τυχαίο" του γεγονότος) αλλά μακροκοσμικά, θα κατανοήσουμε ότι όλα αυτά είναι εκδηλωμένα αποτελέσματα διαφόρων πράξεων που στο σύνολό τους καταλήγουν να συσχετίζουν και να ταιριάζουν τη δική σου επιλογή στα νούμερα με αυτά που επέλεξε να δώσει το τζόκερ.
Φυσικά, θα μπορούσες να υποθέσεις ότι το σύστημα που βγάζει τα νούμερα του τζόκερ, καθοδηγήθηκε μέσω του σύμπαντος από τις δικές σου επιλογές αριθμών στο χαρτί αλλά κάτι τέτοιο στερείται αποδείξεων κι ελλείψει αποδείξεων, οι πιθανές εκδοχές είναι όσα και τα χρήματα του τζόκερ. Θεωρώ ότι επειδή από τη φύση μας έχουμε την υγιή αυτοφυή ανάγκη να αποδίδουμε στα πάντα μία αιτία, στο βωμό της γρήγορης απομυθοποίησης κάποιων πραγμάτων, ενστερνιζόμεθα όποια εκδοχή μας φαντάζει λογική, χωρίς να περιμένουμε να βρεθεί η πραγματική λογική εξήγηση.
Σκέφτομαι λοιπόν ότι υιοθετείς το μισό από το προφίλ των επιστημόνων, οι οποίοι για ένα τέτοιο περιστατικό, αρχικά θα παρουσιάσουν ένα σύνολο από πολλές εκδοχές και μετά θα επιδοθούν στη σοβαρότατη ενασχόληση της συνεχόμενης απόρριψης όλων αυτών των εκδοχών εκτός από τη μία εκείνη που θα είναι και η μοναδική αληθής. Σε αυτή τη διαδικασία, νομίζω ότι σταματάς την έρευνά σου στο σύνολο των διαθέσιμων εκδοχών-εξηγήσεων, επιλέγεις μία από αυτές με βάση τα δικά σου κριτήρια και εμμένεις σε αυτή χωρίς πιθανότητες υιοθέτησης μίας νέας ως αποτέλεσμα της έρευνας σου. Μία hard core έκφραση (και ολίγον new age) σχετικά με τη διαδικασία αποδοχής και απόρριψης εξηγήσεων, είναι η:
εξέλιξη σημαίνει εγκαταλείπω τις ιδέες μου...
Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από Ιορδανης 1971
Φυσικα το ιδιο θα πιστευα ακομα και αν ζουσα το 800 π.Χ.Θελω να καταλαβεις οτι αυτο που εγινε και συνεχιζει να γινεται το νιωθω παρα το κατανοω περρισοτερο.
|
Δεν αμφιβάλλω, απλώς το 800π.κ.χ. η τότε κοσμοθέασή σου, σε συνδυασμό με το επίπεδο της μόρφωσης-αντίληψης κλπ, θα σου έδινε μία άλλη εκδοχή, όχι τόσο προχωρημένη όσο αυτή του "μυστικού" αλλά μία εκδοχή συμβατή με τις απόπειρες ερμηνείας εκείνης της εποχής (π.χ. διαμεσολάβηση κάποιου θεού κλπ). Έτσι, δεν θα ήταν ιδιαίτερα άστοχο να υποθέσουμε ότι υιοθετείς την εκδοχή του "μυστικού" επειδή τη γνωρίζεις, επειδή την έχεις διαθέσιμη, ενώ σε κάποια προγενέστερη εποχή, είναι πολύ πιθανό να μην υπήρχε αυτή η εκδοχή, άρα κι εσύ με τη σειρά σου δεν θα σκεφτόσουν να την αποδεχτείς.