Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από no slave
ενω λοιπον εχεις καταθεσει πολυ ωραιες και χρησιμες σκεψεις,βασιζεσαι σε μια εντελως διαφορετικου νοηματος προταση.στην καινη διαθηκη η λεξη "κρινω" εχει διαφορετικο νοημα απο το πραγματικο και δηλωνει το "καταδικαζω".η εννοια που χρησιμοποιειται εχει να κανει πως με τον τροπο που θα κατακρινεις-καταδικασεις τον συναθρωπο σου,με τον ιδιο τροπο θα κατακριθεις-καταδικαστεις απο τον Θεο.εφοσον λοιπον ησουν αυστηρος κριτης χωρις δειγματα συγχωρεσης,θα αντιμετωπιστεις ακριβως το ιδιο για τις πραξεις σου (και το αντιθετο φυσικα).
|
Χμμ.. νομίζω πως στην κ.δ., η συγκεκριμένη φράση αποδίδεται εν συντομία με το "mind your own business"
, καθώς αν επρόκειτο για κατά-κριση, τότε θα γραφόταν ως "μην κατακρίνεις για να μην κατακριθείς".
Όσο για το ζήτημα της αυστηρότητας, συγγνώμη αλλά έτσι όπως το θέτεις, μου μοιάζει σαν αλισβερίσι, πλήρες ιδιοτέλειας. Δηλαδή, δεν σε κρίνω αυστηρά, έτσι ώστε όταν έρθει η σειρά μου να μην με κρίνουν κι εμένα σκληρά... Θεωρώ πως μία τέτοια υλοποιημένη ηθική δεσμεύει τον άνθρωπο στη θρησκεία μέσω ποινής ή ανταμοιβής, ενώ είναι δεδομένο πως ο άνθρωπος δεν χρειάζεται τη θρησκεία για να είναι ηθικός. Το να τρομοκρατούμε τον πιστό με μία σκληρή μεταθάνατον κρίση, δεν τον οδηγεί ηθελημένα (ορθολογιστικά) σε ηθική πορεία αλλά σε "συμβολαιογραφικές πράξεις" που τον δεσμεύουν σε έναν ηθικό δρόμο, όχι γιατί κατανόησε την αξία της ορθής κρίσης αλλά γιατί αναγνώρισε μία ποινή σε περίπτωση που κρίνει τον συνάνθρωπό του. Η διαφορά μεταξύ της ηθικής που είναι απαλλαγμένη από αλισβερίσια και δρα ως έχει ως κοινωνική στάση και της ηθικής που μεθοδεύει η θρησκεία μέσω τιμωρίας ή ανταμοιβής είναι χαώδης και προτίθεμαι να το αναπτύξουμε σε ξεχωριστό θέμα αν το κρίνετε απαραίτητο.
*για τα υπόλοιπα θα απαντήσω το συντομότερο δυνατό
