Να πω και γω την άποψή μου.
Λοιπόνε, ας πάρουμε ένα παράδειγμα, σε τρία πανεπιστήμια
υπάρχουνε τρία τμήματα πολιτικών επιστημών που διδάσκουν
τρεις καθηγητές, ο καθένας στο τμήμα του, ο ένας καθηγητής
είναι φιλελεύθερος ο άλλος ριζοσπάστης και ο τρίτος σοσιαλιστής.
Αν οι φοιτητές βγαίνουν όλοι και είναι αντίγραφα των απόψεων
των καθηγητών τους αυτό είναι μια σοβαρότατη ένδειξη πως στα
πανεπιστήμια αυτά δεν γίνεται σοβαρή δουλειά ούτε έρευνα ούτε
τίποτα απλά οι καθηγητές κάνουν προπαγάνδα και οι φοιτητές δεν
καλλιεργούν την ελεύθερη σκέψη και έρευνα.
Το σωστό θα ήταν απ το τμήμα του φιλελεύθερου καθηγητή να βγούνε
και σοσιαλιστές φοιτητές και ριζοσπάστες και απόλα.
Το ίδιο και απ του ριζοσπάστη καθηγητή.
Αν κάνουν λοιπόν μάθημα θρησκευτικών, που είναι για ορθοδοξία,
θα έπρεπε μερικοί μαθητές να γίνουν καθολικοί άλλοι γιαχοβάδες
άλλοι προτεστάντες καπουκίνοι (λέμε τώρα) και μερικοί παλιοημερολογίτες.
Τότε θα λέγαμε ότι το μάθημα δίνει αφορμές στους μαθητές να
σκεφτούν ελεύθερα αδογμάτιστα και η πλειοψηφία γίνεται ορθόδοξοι μεν
αλλά ένα ποσοστό, βρίσκει τον καθολικισμό ή τον γιαχοβαδιδμό πιο
ενδιαφέρον και επιλέγει άλλο δρόμο. Τότε θα λέγαμε, ΜΠΡΑΒΟ στο
μάθημα των θρησκευτικών, είναι κανονικό μάθημα και όχι προπαγάνδα
και φυτώριο πιστών...
Αυτό δεν ισχύει μόνο στις θεωρητικές επιστήμες αλλά και στις θετικές.
Παράδειγμα, φυσικά 1+1=2 αλλά υπάρχουν φυσικοί επιστήμονες που
πιστεύουν στην θεωρία του μεγάλου μπαμ και άλλοι όχι.
Αν λοιπόν οι φοιτητές απ την τάδε σχολή όλοι λένε ΝΑΙ στο μπινγκ μπανγκ
και απ την άλλη σχολή όλοι λένε ΟΧΙ (σύμφωνα με την άποψη του καθηγητή τους)
τότε δεν έχουμε σοβαρές σχολές. Δεν υπάρχει ποικιλία.
Στα θρησκευτικά λοιπόν, από όταν πήγαινα εγώ, ή που θα γινόσουν
καλός ορθόδοξος ή που θα γινόσουν τίποτα ανάλογα με το πόσο καλός
ήταν ο καθηγητής. Βέβαια και το τίποτα δεν είναι καλό.
Εγώ βέβαια μετά που τελείωσα το σχολείο, άκατσα και ξαναδιάβασα
περί θρησκειών και θεολογικών θεμάττων και κατέληξα στην
ορθόδοξη πίστη του Αρείου Αρειανισμού.
Εκεί είναι το σωστό λέμε, Ντροπή στον Αθανάσιο...