[fantasy]

Απόψε ήταν μια εφιαλτική νύχτα για την Ευαγγελία. Τα όνειρα ΄της ήταν ταραγμένα. Ταραγμένος νους, ταραγμένα όνειρα βλέπει. Δεν έδωσε σημασία. Ήταν παντρεμένη 3 χρόνια με το Μηνά, αλλά η μόνη του βλέψη ήταν η δουλειά του και πως θα της εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή, αλλά πάντα ήταν ανικανοποίητη, διότι δεν της έδινε τίποτα, ήταν γκρινιάρης και τσιγκούνης,
"Θα τα πάρεις άμα πεθάνω. Τώρα τίποτα δεν σου ανήκει" της έλεγε πάντα και την έκανε να βλασφημάει την ώρα και τη στιγμή που τον παντρεύτηκε. Αλλιώς της είχε πρωτοπαρουσιαστεί. Έμεινε μόνη και έγκυος και η συμβίωσή της με έναν σύζυγο τύραννο της στερούσε στιγμές ευτυχίας. Οι μόνες υπέροχες στιγμές ήταν οι λίγες συνευρέσεις με τον εραστή της τον Άγγελο. Άραγε, πώς θα αντιδρούσε ο Μηνάς αν μάθαινε ότι το παιδί που περιμένει δεν είναι δικό του; Άραγε, πώς θα το έπαιρνε; Θα του έλεγε ότι συνευρέθηκαν την ημέρα που είχανε πάει στη δεξίωση του Παπαδόπουλου που είχε πιει πολύ. Πάλι με καβγά έφυγε στην Θεσσαλονίκη για συνέδριο. Πως μπορεί ένας άνθρωπος που έλεγε ότι την αγαπούσε, ότι ήταν η ζωή του να αλλάξει τόσο πολύ; 3 χρόνια πέρασαν πώς θα άντεχαν να ζήσουν μαζί μια ζωή, αφού η αγάπη έπαψε και από τις δύο πλευρές να υπάρχει και η παγωνιά απλώθηκε μέσα στις καρδιές τους; Ο έρωτας γι' αυτόν έκαιγε τις ημέρες που έκλεινε μια υπόθεση και η στιγμή που γέμιζε το χρηματοκιβώτιο με λεφτά. Και πάντα της έλεγε "Δες ό,τι υπάρχει εδώ είναι δικό σου" Εκείνη ποτέ δεν ευχήθηκε το θάνατό του, αλλά απόψε η μόίρα έπαιξε το δικό της παιχνίδι.
Καθισμένη στην αγκαλιά του΄Άγγελου παρακολουθούσε το δελτίο ειδήσεων. Όταν ξαφνικά άκουσε την είδηση που ανάγγελλε το τραγικό δυστύχημα που σημειώθηκε πριν 3 ώρες. Η αμαξοστοιχία που επέβενε ο Μηνάς ανετράπη με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του αυτός και άκόμα 30 άτομα. Πολλοί όμως επέζησαν και διηγήθηκαν στην τηλεόραση τον εφιάλτη, όπως τον έζησαν οι ίδιοι. Δεν ένιωσε ούτε χαρά ούτε λύπη στο άκουσμα αυτής της είδησης. Μόνο ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια της. Δεν ήξερε πώς έπρεπε να αντιδράσει. Ένα παράξενο σφίξιμο ένιωσε όταν άκουσε ότι το όνομα του άνδρα της ήταν ανάμεσα στους νεκρούς. " Νεκρός ο Μηνάς; Είναι δυνατόν!" Κι όμως είμαστε θνητοί. Κανείς δεν ξέρει το τέλος του. Ο Μηνάς όμως το ήξερε. Διαρκώς γι' αυτό μιλούσε. Πάντα του έλεγε να πάψει. Όμως εκείνος ήξερε το ένιωσε, κάποιος του μίλησε, δεν ήξερε να πει.
Από τις σκέψεις την έβγαλε η γλυκιά φωνή του Άγγελου
- Τι σκέφτεσαι; Μήπως θέλεις να φύγω. Μήπως θέλεις να σε αφήσω μόνη; Μια τέτοια στιγμή η παρουσία μου είναι περιττή.
- Μην με κάνεις να σε βλέπω σαν ηλίθιο Άγγελε. Είναι δυνατόν να τιμήσω έναν άνδρα, τον οποίο τον κεράτωνα ασυστόλως εν ζωή μαζί σου; ποιον κοροϊδεύω;
- Ο κόσμος όμως θα μας κρίνει, θα πει πολλά.
- Το ξέρω πρέπει να πάω στο νοσοκομείο, θα τον έχουν στο νεκροτομείο τώρα. Πρέπει να τον αναγνωρίσω.
- Ναι είναι μια υποχρέωση που πρέπει να κάνεις. Μήπως θέλεις να έρθω μαζί σου;
- Τώρα μιλάς σωστά. Αγκάλιασέ με Άγγελε, φίλησέ με, τώρα σε έχω περισσότερη ανάγκη.
- Ναι, είσαι πια ελεύθερη. Εγώ δεν θα σε κάνω να κλάψεις ποτέ.
- Σε πιστεύω αγάπη μου. Είναι μαγεία η κάθε στιγμή που ζω μαζί σου.
Το ζευγάρι μιλούσε αλλά δεν ήξεραν ότι στην απέναντι πολυθρόνα καθόταν μια απρόσωπη παρουσία.
---Μάλιστα, η αγαπημένη μου γυναικούλα πανηγυρίζει με τον εραστή της τον χαμό μου. Τι όμορφη πραγματικά που θα είναι η ζωή της χωρίς εμένα! Εγώ ήμουν ο ηλίθιος που δούλευα τόσα χρόνια για να τα φάει αυτός με την γυναίκα μου. Αν γύριζε ο χρόνος πίσω θα ήμουν διαφορετικός!
Ο χρόνος όμως δεν γυρνούσε πίσω κι εκείνος ήθελε να την εκδικηθεί αλλά μια μαύρη παρουσία ήρθε για να τον πάρει και ένας κεραυνός κόντεψε να τον χτυπήσει, αλλά δεν το έκανε. Σαν να του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία να επανορθώσει.
--- Συγνώμη Θεέ μου το βλέπεις δίκαιο αυτό να γίνεται;
--- Όπως ξέρεις τέκνο μου εσύ τα προκάλεσες όλα αυτά. Αν τα έτρωγες με τη γυναικούλα σου και ήσουν περισσότερο μαζί της... ξέρεις τι εννοώ κανείς Άγγελος δεν θα την είχε πάρει γιατί θα αγαπούσε εσένα.
--- Έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου, είναι αργά πια να επανορθώσω. Το ξέρω.
Είδε ένα τούνελ και άκουγε αιθέρια μουσική. Όμως η ψυχή του ήταν βαριά σαν μολύβι και δεν μπορούσε να μπει ούτε καν στη διαδικασία να το διασχίσει. Έμεινε στη γη. Ήταν πολύ πονεμένος.
Πήγε στο σημείο που έγινε το ατύχημα. Είδε το τρένο κομματιασμένο και νεκρά κορμια διαμελισμένα να περισυλλέγονται. Το δικό του σώμα ήταν γερό. Τουλάχιστον σ' αυτό στάθηκε τυχερός. Μπόρεσαν να το πάρουν στο νεκροτομείο. Πήγε την ώρα που η γυναίκα του έκανε την αναγνώριση.
- Λοιπόν κυρία μου, αυτός είναι ο σύζυγός σας; Είδαμε την ταυτότητά του αλλά δεν μπορούμε να προβούμε σε καμιά ενέργεια αν δεν μας την επιβεβαιώσετε κι εσείς, η νόμιμη σύζυγός του.
-- Νόμιμη σύζυγός; Υπήρξα άραγε ποτέ;
-... έκανε μια πολύωρη παύση και δεν απαντούσε. Έπιασε το κεφάλι της σαν να ζαλιζόταν. Ποτέ δεν ένιωσε πιο χάλια και η λέξη αυτή τριβέλιζε κατ' εξακολούθηση στο νου της. Νόμιμη σύζυγος, νόμιμη σύζυγός.....
- Τι πάθατε; Μήπως δεν αισθάνεστε καλά; Να σας φέρω ένα ποτήρι νερό;
- Όχι είμαι μια χαρά, θα κάνω το καθήκον μου. Έτσι αρμόζει σε μια νόμιμη σύζυγο. Συμφωνείτε;
-...
- Προχωρήστε, βγάλτε το σεντόνι είμαι έτοιμη για όλα.
- Είστε σίγουρη;
- Μάλιστα! Αυτός είναι!
- Θα σας ξαναρωτήσω είστε σίγουρη;
- Μάλιστα. Τον άνδρα μου δεν ξέρω;
- Ευχαριστούμε πολύ και συγνώμη για την ταλαιπωρία.
Έγραψαν μια ταμπελίτσα με το όνομά του και την κρέμασαν στο πόδι του. Αυτή η δοκιμασία είχε τελειώσει.
Ο νεκρός σαν ψυχή κοίταξε τον Άγγελο. Πήγε να του δώσει μια μπουνιά. Δεν πέτυχε καθόλου να τον ακουμπήσει.
--- ΄Πρέπει να προσπαθήσεις να φτιάξεις τη ζωή που χάλασες και να κριθείς με επιείκια στη επουράνια δίκη που θα γίνει. Άκουσε μια φωνή
--- Θα κάνεις δίκη θεέ μου;
--- Δεν είμαι ο Θεός αλλά ένας άγγελός του. Εγώ σου μίλησα προηγουμένως. Έκανα λάθη σαν εσένα. Δεν πρόλαβα να σου σώσω τη ζωή και θα σώσω τη ψυχή σου για να γλιτώσω την κόλαση. Μην κάνεις τα λάθη μου. Οι αμαρτωλοί δεν ακούνε ποτε τη φωνή του Θεού.
--- Φανερώσου να σε δω.
--- Λοιπόν ανήκεις στους νεκρούς. Πήγες να δώσεις μπουνιά στον Άγγελο. Ποιο ήταν όμως το σφάλμα του αναλογίστηκες;
--- Κανένα. Αυτός την αγάπησε πραγματικά και της έδωσε όσα της στέρησα εγώ.
--- Τώρα μιλάς λογικά. Ξέρεις ότι βλέπεις τη ζωή των ζωντανών, όπως εκείνοι βλέπουν τηλεόραση; Είσαι θεατής, δεν μπορείς να επέμβεις, εκτός από τη στιγμή που θα σου ζητηθεί από το Θεό. Τότε το κανάλι θα ανοίξει και θα εμφανιστείς.
Όλα αυτά σου φαίνονται περίεργα. Μην σε τρομάζει αυτό. Θα συνηθίσεις.

{ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ}