[fantasy]

Ο Νίκος και ο Στράτος ήταν αδέρφια. Ο Νίκος ήταν ζωγράφος και ο Στράτος ήταν γλύπτης. Στην παρέα τους προστέθηκε ο Αλέξης που ήταν δημοσιογράφος- ποιητής. Ο Λάζαρος, που ήταν συγγραφέας και ο ξάδερφός του Γιάννης, που ήταν τραγουδιστής. Μια κοινή μοίρα τους ένωνε όλους, ήταν ατάλαντοι και αποτυχημένοι στον τομέα τους. Η επίδοσή τους στις τέχνες τους ήταν κάτω του μετρίου και πολλές φορές τα έργα τους έμεναν απούλητα ή δεν δεχόταν κανένας να τα εκδώσει. Ειδικά ο Γιάννης, δεν έβρισκε δισκογραφική εταιρεία να αναλάβει τα τραγούδια του. Συγκατοικούσαν σε ένα σπίτι, το οποίο ήταν ετοιμόρροπο, κι αυτό διότι ήταν απένταροι. Ούτε τσιγάρο δεν είχαν να καπνίσουν. Ανέλαβε ο δήμος να τους δίδει φαγητό μην πεθάνουν από την πείνα, διότι έδιδε συσσίτια σε άπορες οικογένειες. Ακόμα και στον έρωτα ήταν αποτυχημένοι. Καμία γυναίκα δεν τους πλησίαζε, γιατί πίστευαν πως ήταν κακορίζικοι και θα τις μετέδιδαν τις αναποδιές τους. Απορούσαν, γιατί να συμβεί αυτό σ' αυτούς; Έβλεπαν τον κόσμο να χαίρεται αυτά τα Χριστούγεννα κι εκείνοι θα ΄έτρωγαν πάλι από το συσσίτιο του δήμου. Ευτυχώς που υπήρχαν κι αυτα.
Κάθισαν στο σπίτι τους και η βροχή ήταν δυνατή και έμπαινε μέσα. Τους έβρεξε τα κρεβάτια Αποφάσισαν να πάνε έξω να περπατήσονν, να δουν τις βιτρίνες και να χαρούν αυτό που οι άλλοι χαίρονται με νοερό τρόπο. Μάλιστα ο Λάζαρος ήταν λάτρης της καλής κουζίνας και πήγαινε έξω από ψησταριές και ρουφούσε τον καπνό από τα μισοψημένα κρέατα, μάλιστα μια μέρα είδε ένα μισοσβησμένο τσιγάρο και το ρουφούσε με λαχτάρα.
Του κατέβηκε μια ιδέα και ήθελε να την πει και στους άλλους, φτάνει να έβρισκαν ΄τα υλικά που χρειάζεται για να εκτελέσει αυτό που είχε στο μυαλό του. Απόψε θα έτρωγαν βασιλικά.
Πήγανε σε ένα κατάστημα ψαρικών ειδών και οι δύο απασχόλησαν με ερωτήσεις τον πωλήτή, οι υπόλοιποι έκλεψαν δολώματα και πετονιές. Σκέφτηκαν να ψαρέψουν κανένα ψάρι, αλλά δυστυχώς και σ' αυτό στάθηκαν άτυχοι. Τουλάχιστον προσπάθησαν να ξεγελάσουν την ατυχία τους, αλλά όσο την ξεγελάνε εκείνη τους ακολουθεί και δεν τους αφήνει να ανασάνουν.
Πήγανε σε ένα παγκάκι να καθίσουν ενός αναψυκτηρίου. Ο σερβιτόρος τους κάλεσε να καθίσουν μέσα για να μην βραχούν. Δεν τους ήξερε και πίστευε ότι θα έπαιρναν κάτι, ότι ήταν πελάτες. Εκείνοι δεν σκεφτήκανε ότι το έκανε για να πάρουν κάτι. Έπιασε το μπλοκάκι και περίμενε να πάρει παραγγελία. Όταν το κατάλαβαν ήταν πια αργά. Είχαν πέσει στην παγίδα.
- Τι θα θέλατε να σας φέρω;
- Φέρε μου έναν καφέ μέτριο με γάλα είπε ο Λάζαρος.
- Εισαι τρελός. Πώς θα τα πληρώσουμε; Όλο ιδέες είσαι, είπε ο Γιάννης φοβισμένος σιγανά για να μην ακούσει τίποτα ο σερβιτορος.
- Μια πορτοκαλάδα είπε ο Νίκος
- Μια γκαζόζα είπε ο Στράτος.
- Μια κοκα κόλα είπε ο Αλέξης
- Εσείς κύριε, τι θα πάρετε;
- Ας λείπει το βύσσινο. Είπε ο Γιάννης
Ο σερβιτόρος δεν άκουσε καλά και έγραψε βυσσινάδα.
Όταν τα ήπιαν ο Νίκος είπε:
- Φέρε το λογαριασμό!
- Αμάν μας έκαψες, τι κάνουμε τώρα; Είπε ο Γιάννης.
- Άμα δεν μιλάς είναι καλύτερα. Άσε τον αρχηγό να αποφανθεί.
Ο Λάζαρος είδε το λογαριασμό σαν να του φάνηκε ασήμαντο το ποσό και έκανε να πιάσει το πορτοφόλι του. Θα έχεις και ρεγάλο είσαι πολύ εξυπηρετικός.
- Καλοσύνη σας κύριε.
Μετά από λίγο ο Λάζαρος τάχα πανικόβλητος δήλωσε ότι έχασε το ποστοφόλι του.
- Αμάν μς κατακλέψανε, τώρα τι θα κάνω; Πώς θα σε πληρώσω;
- Οι κύριοι; Είπε φοβισμένος ο σερβιτόρος. Δεν έχουν χρήματα;
- Εγώ είχα τα λεφτά. Τώρα, τ ι θα κάνουμε;
Ο σερβιτόρος πήγε να τους αναφέρει στο αφεντικό του και μέχρι να κάνει αυτή την κίνηση οι λαγοπόδαροι φίλοι έγιναν καπνός.
Ο Γιάννης, ο πιο φιλότιμος έπιασε το λογαριασμό στα χέρια και σκέφτηκε να γίνει ζητιάνος προκειμένου να πληρώσει. Ήθελε όταν πήγαινε να δώσει λόγο στο Θεό να είναι εντάξει. Η βυσσινάδα δεν του άρεσε, αλλά έπρεπε να δώσει τα 15 ευρώ πάση θυσία κρυφά από τους άλλους. Μάζεψε 20 ευρώ ολόκληρη την ημέρα και πήγε στο αναψυκτήριο και τα έδωσε όλα.
Αυτό το γεγονός χώρισε τον κόσμο που ήταν εκεί σε δύο κόμματα. Οι μισοί τον εκτίμησαν και είπαν ότι δεν χάθηκαν οι τίμιοι. Οι υπόλοιποι τον ονόμασαν χαζό ή κορόιδο. Δεν τον ένοιαζε τι θα έλεγε ο κόσμος, αλλά να τα έχει καλά με τη συνείδησή του. Οι άλλοι όταν ΄έμαθαν τι έκανε τον ονόμασαν ανθρωπάκι. Δεν ήξερε αν είναι ανθρωπάκι, αλλά το προτιμούσε αν οι άνθρωποι είναι όπως οι φίλοι του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ