[fantasy]

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Η πλάση όλη γιόρταζε την γέννηση του θεαθρώπου. Ο Αλέξης πήγε να αγοράσει κάτι να φάνε, διότι είχαν πια χρήματα. Συνέβαλε ο Λάζαρος πολύ σ' αυτό. Το συσσίτιο πια το έχασαν, διότι ο Γιάννης πήγε μετά την επιτυχία τους να δηλώσει ότι μπορούνε πια να συντηρηθούν μόνοι τους και να το δώσουν σε κάποιον άλλο που το έχει πραγματικά ανάγκη. Μετά πέρασε από τον εκδοτικό οίκο να μάθει τι έγινε; Θα δημοσιευτεί το έργο του;
Ο Λάζαρος μαζί με τον Νίκο το βράδυ θα πηγαίνανε για πρώτη φορά σε ένα τηλεοπτικό σταθμό για να μάθει ο κόσμος το νέο αστέρι που γεννίέται και να ακούσει τα νέα του τραγούδια. Την παρουσίαση της εκπομπής θα την έκανε ο Νίκος. Εκεί που έπιασε τις παρτιτούρες είδε με αυτόματη γραφή να προστίθενται μόνα τους και να αφαιρούνται κάποια λόγια. Τα αποστήθισε και είδαν ότι τα νέα τραγούδια ήταν καλύτερα από τα πρώτα. Τι έγινε, δεν ήξερε να πει. Αφού τα ενέκριναν, αυτό είχε σημασία. Το Μάρτιο θα είχε το δικό του δίσκο. Με την αυτόματη γραφή γράφτηκαν τα τραγούδια που υπολοίπονταν και μάλιστα ήταν ένα είδος μουσικής που άρεσε στον παραγωγό και του είπε ότι θα του κάνει αύξηση, διότι φοβόταν μην τον πάρει καμιά άλλη δισκογραφική εταιρεία, τόσο πολύτιμος που ήταν.
Ο Γιάννης έφτασε πολύ χαρούμενος. Ο εκδότης δέχτηκε να του εκδώσει το μυθιστόρημα, αλλά διαβάζοντάς το ξανά είδε ότι πρόσθεσε κάποια χωρία που δεν σκέφτηκε ότι έπρεπε να μπουν. Ο Γιάννης νόμιζε ότι τα πρόσθεσε ο εκδότης, αλλά όταν είδε το αρχικό του κείμενο στο κομπιούτερ τρελάθηκε.
- Θεέ μου, εγώ τα έγραψα; Πότε, δεν το θυμάμαι. Εδώ κάτι μεταφυσικό κρύβεται.
- Αυτό το πρόσεξα και στα δικά μου τραγούδια. Είπε ο Λάζαρος
- Εγώ τι να πω, οι μουτζούρες μου έγιναν πίνακες που έδειχναν το μέλλον σας, είπε ο Στράτος.
- Αν δηλαδή ο Αλέξης καταπιαστεί με την γλυπτική και ο Νίκος με τη δημοσιογραφία θα πετύχουν.
- Ο Αλέξης δεν είναι καλά ψυχολογικά. Από τότε που είδε τον εαυτό του σε κρεβάτι διασωληνωμένο πιστεύει ότι θα πεθάνει.
- Όμως εγώ θα του φέρω πηλό και μάρμαρο και θα του φτιάξω τη ψυχολογία.
- Το μέλλον μπορούμε να το αλλάξουμε, δεν το ξέρετε; Είπε ο Λάζαρος.
- Το μέλλον δεν αλλάζει δυστυχώς. Παίρνεις τον αντίθετο δρόμο και κάτι σε φέρνει στον άλλο. Ακόμα και η ελεύθερη βούληση δεν σε οδηγεί σε άλλο δρόμο, αλλά σε φέρνει σε εκείνο το σημείο. Το έχω παρατηρήσει.
Πέρασε η ώρα και ο Αλέξης δεν επέστρεφε. Εκείνοι άρχισαν να ανησυχούν πραγματικά. Δεν τον είχαν βρει. Μήπως εκείνο το μέλλον που είδαν επαληθεύτηκε; Δεν ήθελαν με τίποτα να το πιστέψουν.
Σε λίγο τον είδαν να έρχεται χαρούμενος.
- Τι έγινες βρε Αλέξη, μας έφαγε η αγωνία.
- Πήγα σε ένα μαγαζί και πήρα είδη γλυπτικής, δεν σας έφερα τίποτα να φάτε, συγνώμη. Έπρεπε να φτιάξω κάποια έργα. Στο ερειπωμένο μας σπίτι θα τα δείτε να εκτίθενται. Πιστεύω ότι θα μοσχοπουληθούν. Ελάτε να τα δείτε.
- Βλέπω τη ζωή μας ν' αλλάξει και το πρόσεξα από εκείνη την ημέρα που έκανα εκείνη την ευχή στο πράσινο πράγμα.
- Δεν πήγαμε τελικά να δούμε τι είναι.
- Ό,τι κι αν είναι μας έκανε μεγάλο καλό, δεν συμφωνείτε;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ