Δεν νομίζω πως κόμικ όπως ο Αστερίξ και κινούμενα σχέδια όπως τα Στρουμφ, μπορούν να λειτουργήσουν ως υλικό για την καλλιέργεια συνομοσιολογιών. Το ειρωνικό ύφος που γράφτηκαν τα παραπάνω με καλύπτει φυσικά αλλά να θυμόμαστε πως οι κομίστες και οι καρτουνίστες δεν ήτανε ποτέ άνθρωποι που η κοινωνία μπορούσε να τους αποδεχτεί. Στην Γαλλία-Βέλγιο πια είναι καταξιωμμένοι καλλιτέχνες αν και στις ΗΠΑ ακόμα σε κοιτάνε με μισό μάτι - και καλά κάνουν κατά την γνώμη μου γιατί όλο κάτι μπούρδες επιστ. φαντασίας σε στυλ τόλμης και γοητείας σχεδιάζουν.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι κατά κύριο λόγο για να ασχοληθείς με κόμικ εκείνες κυρίως τις δεκαετίες που έδρασαν και μεγαλούργησαν δημιουργοί σαν τον Goscinny, Giraud, Morris, Herge κ.ά. ένιωσες και δρούσες πιο ελεύθερα από την κοινή μάζα, γι' αυτό οι κοινωνικές συνθέσεις που βγαίνανε από τα πενάκια των δημιουργών μεταφράζονται από πικρόχολους σε αριστερές ή αναρχικές, αλλά είναι πέρα από κατηγοριοποιήσεις.
Έτσι μια παρένθεση για να μην ξεράσω με ότι ανοησία μπορεί να σκεφτεί κανείς και δεν την κρατάει για τον εαυτό του.
|