Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #3  
Παλιά 06-10-12, 21:53
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο- Η ΧΡΟΝΟΠΥΛΗ

-θα την ανοίξω εγώ είπε ο Δημήτρης, έχουμε επιτέλους το μυστήριο μπροστά μας
-Δημήτρη δεν πρέπει, θα βάλεις σε μπελάδες τον φίλο σου αν δεν υπάρχει κάτι εκεί, και εκείνος μας άφησε το σπίτι του
-είμαι σίγουρος ότι κάτι υπάρχει , είσαι μαζί μου?
Μή μπορώντας να τον αποτρέψω, συμφώνησα μαζί του και τον άφησα να ανοίξει την πόρτα,πήγα τρέχοντας πρώτα μέσα πήρα την τσάντα με κάποια πράγματα και την κάμερα και μπήκαμε... για καλή μας τύχη η παραβίαση άξιζε, εκείνο δεν ήταν ένα απλό δωμάτιο, άλλα ένα τούνελ, πέταξα στην αρχή της πόρτας ένα γράμμα που χα γράψει σε περίπτωση που χανόμασταν και προχωρήσαμε. Ήταν θεοσκότεινα, ο φακός ίσα που μας έδειχνε το δρόμο.είχαμε προχωρήσει αρκετά, δεν θυμάμαι για πόση ώρα περπατούσαμε.Ξαφνικά ακούστηκε μια μουσική σαν νανούρισμα, αν και ήταν γλυκό, ανατρίχιασα!, άρπαξα τον Δημήτρη από το χέρι.Εκείνος γέλασε, βλέποντας με φοβισμένη.Δεν θα τσίριζα, να τον ευχαριστούσα. σκέφτηκα ίσως φτάναμε σε κάποια έξοδο και ακουγόταν ο ήχος από κάποιο σπίτι...σε λίγη ώρα ο φακός δεν μας χρειαζόταν πια, ένα φώς μας τύφλωνε και ερχόταν όλο και πιο κοντά μας, δεν βλέπαμε σχεδόν τίποτα, έπιασα το χέρι του πιο σφιχτά και τρέξαμε προς το φώς αυθόρμητα. Η ταχύτητα που τρέχαμε αυξήθηκε,πως γινόταν να τρέχουμε τόσο γρήγορα σκέφτηκα ή μήπως ο χρόνος κυλούσε γρήγορα και μας παρέσερνε. δεν μπορούσα ούτε να μιλήσουμε , ούτε να δούμε κάτι απλώς ένιωθα το χέρι του και δεν ένιωθα μόνη, ένιωθα ασφαλής...
-μην μ αφήσεις φώναξα εκείνος με κοίταξε
Το επόμενο που θυμάμαι είναι να ανοίγω τα μάτια μου, και να βλέπω τον Δημήτρη να προσπαθεί να με συνεφέρει ντυμένος σαν ιππότης φορώντας ένα καπέλο και μου ερχόταν να γελάσω αν και ζαλισμένη.
-γιατί είσαι ντυμένος σαν τζιγκιτζιγκιρλάκιας?*1 τον ρώτησα εκείνος γέλασε
-τα καταφέραμε Λιάνα τα καταφέραμε μπήκαμε σε χρονοπύλη.!!!
πράγματι κοίταξα γύρω μου βρισκόμασταν σε σπίτι κατασκευασμένο από ξύλο, περιλάμβανε μόνο με ένα δωμάτιο και με φτωχό εξοπλισμό...
-πάρε αυτό και φόρα το μου είπε
ήταν ένα πανέμορφο ρόζ φόρεμα πριγκιπικό με ωραία γάντια και μια στέκα για τα μαλλιά
-γύρνα από την άλλη Μήτσο να αλλάξω
-ποοο σαν να μην έχω ξαναδεί γυναίκα και γύρισε
Ντύθηκα γρήγορα, μάζεψα νευρικά τα μαλλιά μου έβαλα την στέκα...ένιωθα σαν πριγκίπισσα...ο Δημήτρης μου είχε διαλέξει το πιο όμορφο φόρεμα.. είχε γούστο αναμφισβήτητα.
-πώς σου φαίνομαι? τον ρώτησα και υποκλίθηκα
-ρε Λιάκο*2 δείχνεις σαν πριγκίπισσα .Είσαι πολύ ωραία! χαμογέλασε του το ανταπέδωσα.
-που τα βρήκες τα ρούχα ?
-όσο κοιμόσουν πήγα και τα βρήκα έξω! και γέλασε
-τα έκλεψες ? δεν μίλησε
-τι θα κάνουμε τώρα ?τον ρώτησα δεν έχουμε κανέναν να μας βοηθήσει
-έχουμε ο ένας τον άλλον Λιάκο, δεν θα αφήσω να πάθεις κακό
ήμουν σίγουρη γι αυτό, αν και τον ήξερα πολύ λίγο είχαμε μόνο ο ένας τον άλλον και έπρεπε να μείνουμε ενωμένοι.
Βγήκαμε έξω παντού σπίτια ξύλινα, περπατήσαμε λιγάκι, βρισκόμασταν σίγουρα σε κάποια άλλη εποχή οι δρόμοι δεν ήταν καλόφτιαγμένοι υπήρχαν μαγαζιά που γράφανε ράφτες και τα κοσμούσαν ενδύματα, αλλά το μάτι μου έπεσε σε ένα κάστρο ήταν πανέμορφο μαγεύτηκα δεν είχα ξαναδεί πιο όμορφο πράγμα ήθελα να ζήσω εκεί
-είναι όντως πανέμορφο είπε ο Δημήτρης
-που ξέρεις ότι σκεφτόμουν αυτό?
-το βλέπω ρε χαζούλα από το πως το κοιτάς
όσο προχωρούσαμε ο κόσμος μας κοίταζε περίεργα μερικοί υποκλίνοντα κιόλας, σκέφτηκα θα μας πέρασαν για αριστοκράτες έτσι όπως είμασταν ντυμένοι. μα που ήμασταν έπρεπε να ρωτήσουμε ένας χωρικός ήταν μπροστά μας και δούλευε
-με συγχωρείτε κύριε για την ενόχληση μπορούμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις, αφού με κοίταξε για λίγο υποκλίθηκε και κίνησε το κεφάλι του καταφατικά.
-ποιανού είναι το κάστρο? σε ποιά εποχή είμαστε και ποιά χρονιά έχουμε ? είμαστε ταξιδιώτες από την αγγλία έχουμε χάσει το μέτρημα είπα χαμογελώντας όσο πιο γλυκά μπορούσα. εκέινος με κοίταξε ήταν σαν να έλεγε είναι παλαβή αλλά από σεβασμό βλέποντας με τόσο κομψή απάντησε
-είστε στην Αγγλία, lady το 1066 αυτό είναι το κάστρο του Γουλιέλμου του Νορμανδού, εισέβαλε στη Βρετανία και πέτυχε τη διάσημη ήττα του Βασιλιά Χάρολντ της Αγγλίας που θρυλείται ότι πέθανε χτυπημένος από βέλος στο μάτι κατά τη διάρκεια της Μάχης του Χάστινγκς. Ο Γουλιέλμος της Νορμανδίας ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Αγγλίας και της Σκωτίας...
ήμασταν δηλαδή στο μεσαίωνα και για όποιον δεν ξέρει τι είναι μεσαίωνας θα τον διαφωτίσω έμεινε γνωστός ως η περίοδος των Σκοτεινών Αιώνων.περίοδο θρησκευτικού φανατισμού Κατά το Μεσαίωνα με μεγάλη επιρροή της εκκλησίας στην κοινωνική και προσωπική ζωή των ανθρώπων, πριγκίπισσες ιππότες, σταυροφορίες, χάσμα δυτικής και ανατολικής εκκλησίας.
-σας ευχαριστώ πολύ του είπα και του υποκλίθηκα είχε αρχίσει να μ αρέσει αυτό, ο Δημήτρης γελούσε κάθε φορά που έβλεπε να το κάνω . πεινούσαμε και ο Δημήτρης παραπονιόταν συνέχεια και εγώ γινόμουν ακόμα πιο πολύ γκρινιάρα.
-βρισκόμαστε δηλαδή στον μεσαίωνα Μήτσο το όνειρο σου πραγματοποιήθηκε, αλλά πεινάμε
-σκάσε χαζούλα θα βρούμε βγάλε και εσύ λίγο μπούτι έξω
-Μήτσο!!! είπα ενοχλημένη εκείνος με κοίταξε απορημένος
-δεν με βολεύει το φόρεμα να το κάνω αυτό είπα γελώντας
μπροστά μας βρισκόταν μια εκκλησία και μέσα γινόταν γλέντι, ξαφνιαστήκαμε αλλά μπήκαμε μέσα βρίσκονταν κληρικοί και ιππότες και γλεντούσαν στην θέα μιας γυναίκας γύρισαν και με κοίταξαν όλοι. νομίζω εκείνη την στιγμή κοκκίνησα.
-ασεβεία πετάχτηκε ένας κληρικός πάνω με γεμάτο το στόμα του από κρασί ο Δημήτρης μπήκε μπροστά
-πως μπορείτε και μιλάτε έτσι στην πριγκίπισσα Ζοζεφίνα είπε δυνατά χωρίς α φοβάται. τον θαύμασα και από πότε με λέγανε ζοζεφίνα?!. ο κληρικός κατέβασε τους τόνους του. είναι η ανιψιά του Γουλιέλμου ήρθε να δειπνήσει απόψε μαζί μας είπε όλοι υποκλίθηκαν και το πίστεψαν. ο Δημήτρης με εξέπληξε.. έκατσα εκεί μου κάνανε χώρο και μας βάλανε να φάμε και μας πλουσιοπάροχα.μιλούσανε δυνατά και ήταν τόσο γελιοί,φανατικά θρησκευόμενοι, άπληστοι μου ερχόταν να τους σπάσω το κεφάλι αλλά τους χρειαζόμασταν. βάλανε μουσική και άρχισαν να χορεύουν μέσα σ αυτούς διέκρινα κάποιους πραγματικά εκλεπτισμένους
-γυναίκες γιατί δεν υπάρχουν στην γιορτή? ρώτησα
όλοι με κοίταξαν ο ίδιος πάλι σηκώθηκε και είπε
-μα η Εκκλησία δεσποινίς τις θεωρεί σύμβολα της αμαρτίας και του κακού!
-ντροπή σας είπα γεμάτη αγκανάκτηση οι γυναίκες είναι ιερές φέρνουν ζωές στον κόσμο, εκείνη την στιγμή σώπασα όταν είδα μπροστά μου έναν άντρα να φοράει κορόνα και να τον ακολουθούν, ο Δημήτρης με κοίταξε. Κοκκάλωσα
-ποιά είναι αυτή η γυναίκα? ρώτησε ο βασιλιάς
-η πριγκίπισσα ζοζεφίνα, βασιλιά μου μας είπε ότι είναι η ανιψιά σας είπε ένας από τους ιππότες
με εξέτασε με μια γρήγορη ματιά και ύστερα φώναξε
-φέρτε την μπροστά μου, ο Δημήτρης σηκώθηκε να με βοηθήσει και δύο ιππότες τον κράτησαν δυνατά και ο κληρικός με άρπαξε και με πέταξε στα πόδια του.
Απάντηση με παράθεση