Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #7  
Παλιά 08-10-12, 12:42
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο- ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Είχαν περάσει δύο μέρες από το ταξίδι τους, μια διαδρομή χωρίς όρια , ένας πόλεμος χωρίς νόημα και ένας ιππότης δίχως κάτι να πολεμήσει
"μα τι κάνω γιατί παλεύω?", αναρωτιόταν.. στο μυαλό του ερχόταν συνεχώς ο χορός που είχε γίνει, εγώ... δεν πρόλαβε καν να με χαιρετήσει ήθελε τόσο πολύ να με δεί
-πολεμάω για την Λιάνα!!! είπε ο Δημηήτρης στον φίλο του δίπλα
-ποια είναι αυτή?
-είναι πιο όμορφη γυναίκα, είναι ο πιο καλός άνθρωπος, είναι τα πάντα για μένα και δεν πρόλαβα να της το πω και θα πεθάνουμε εδώ σε μια μάχη...
-εσύ είσαι ήρωας του είπε ο φίλος του δεν πεθαίνεις... θα γυρίσεις να της το πεις!
Είχαν φτάσει... oι μάχες είχαν αρχίσει... ο Δημήτρης είχε αποδειχτεί ένας από τους καλύτερους ιππότες. ο βασιλιάς πλέον τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση.
Δυο λεπίδες άστραψαν στο φως του κρύου πρωινού και ένας στρατιώτης από την ισπανόα ούρλιαζε καθώς τα χέρια ενός και ο λαιμός ενός άλλου είχαν κοπεί από τα σπαθιά. Ο άνδρας που τα κρατούσε ήταν ένας γεροδεμένος καστανομάλλης με μαύρα μάτια. Είχε μια ουλή στο αριστερό μάγουλο και δεν φαινόταν να ανησυχεί με το γεγονός ότι στεκόταν μόνος απέναντι σε μια ντουζίνα σταρτιώτες. Αντίθετα ρίχθηκε επάνω τους με τα δυο σπαθιά να θερίζουν άκρα και να αφαιρούν ζωές.Δίπλα του ένας μεγαλόσωμος άνδρας με μια μεγάλη σπάθα στα χέρια κοίταζε ικανοποιημένος το αποτέλεσμα που είχε επιφέρει με ένα και μόνο χτύπημα. Δυο ακόμη άνδρες έτρεχαν προς τον Δημήτρη με σπαθιά τραβηγμένα και εκείνος οπισθοχώρησε. Δεν του άρεσε η εξέλιξη που είχαν τα πράγματα. Παρότι δεν φορούσαν στολές αναγνώριζε πολύ καλά τους άνδρες για αυτό που ήταν, Ιππότες της πορτογαλίας , είχαν συμμαχήσει με τους ισπανούς.
Έπρεπε να φύγει τώρα που μπορούσε. για να ενημερώσει τον βασιλιά. Οι δυο Ιππότες που έτρεχαν προς το μέρος τους την προσπέρασαν ενώ ένας ακόμη κατέφτανε. ένας τράβηξε την λόγχη και την πέταξε πέρα.
Όχι! Δεν ήταν δυνατό, σκέφθηκε ο Μερίν, ο φίλος του , τον πέτυχε θα πέθαινε ο Αρθούρος. Τίποτα δεν μπορούσε να τον σώσει. Αυτόν τον πόνο δεν θα τον γλίτωνε. Και όμως μπροστά στα μάτια του ο νεοφερμένος ακούμπησε το ένα χέρι του στο σπαθί και με το ένα σηκώθηκε και πολεμούσε. προσπαθούσε να διαφύγει αλλά αντιμετώπιζε δυο Ιππότες με μεγάλες σωματικές δυνάμεις.Τελικά τον έναν εκ των δύο τον διαπέρασε με το σπαθί του και πέθανε σήκωσε και τ έκοψε και το κεφάλι του άλλου πόσο κτήνοι θα μπορούσαν να γίνουν οι άνθρωποι προκειμένου να ζήσουν σκέφτηκε μέσα σε τρείς μήνες είχε μετατραπεί σε έναν θεριστή.
-Αρθούρε είσαι καλά??? τον ρώτησε ο Μερίν
Ο Δημήτρης δεν αντιλαμβανόταν τίποτα από όλα αυτά, πονούσε αλλά ο πόνος ελαττωνόταν, απομακρυνόταν από το παγωμένο κατώφλι του θανάτου. Άρχισε να έχει συναίσθηση του ότι ήταν ξαπλωμένος στο έδαφος, ότι ένας άνδρας είχε σκύψει από πάνω του και το ένα χέρι του ήταν ακουμπισμένο στο μέτωπό του ενώ το άλλο στο τραύμα του.
-Μην ανησυχείς, θα γίνεις καλά του έλεγε
-Ποιος...... είσαι;
-Με λένε Γκίντεον, είπε ο άνδρας και με χαρά μου σε καλωσορίζω πίσω στη γη των ζωντανών.
Καθώς άρχιζε να χάνει τις αισθήσεις του, ένιωσε ένα απαλό χέρι να πιάνει το δικό του και δυο χείλη να ψιθυρίζουν:
-Πρέπει να γίνεις καλά, μην πεθάνεις.
-Λιάνα εσύ είσαι?
-ναι εγώ είμαι σε παρακαλώ γίνε καλά και τα χείλη της άγγιξαν τα δικά του
-θα ζήσω για σένα Λιάνα
-Γιατί; ρώτησε αν και ήξερε την απάντηση.
-Αρθούρε ξύπνα ξύπνα του φώναζε ο φίλος του πρέπει να παραμείνει ξύπνιος!
άνοιξε τα μάτια του βρισκόταν ακόμα στο πεδίο μάχης γεμάτος αίματα και κάποιους να τον μεταφέρουν...
-πρέπει να τον γυρίσουμε πίσω είπε ο Μέριν έτσι κι αλλιώς ο βασιλιάς ήρθε σε συμφωνία μαζί με τους εχθρούς οπότε εμείς μπορούμε να γυρίσουμε πιο νωρίς, ο στρατηγός συμφώνησε, ο Αρθούρος είχε πολεμήσει γενναία!!! του άξιζε να γυρίσει και έτσι ξεκίνησαν για την Αγγλία.... εκεί τον περίμεναν πολλές εκπλήξεις!!!
Απάντηση με παράθεση