Θρησκεία vs Επιστήμη ή καλύτερα
Ηθική vs Φυσική
Οι άθεοι νεοπαγανιστές και εσωτεριστές αρνιούνται την ύπαρξη μιας παγκόσμιας ηθικής αλλά δέχονται την εγκυρότητα των παγκόσμιων νόμων της φυσικής.
Πιστεύουν ότι αυτό που λέγαμε ηθική ήταν τα προσωπικά γούστα ενός μνησίκακου εβραίου ιερέα, και πως ο καθένας πρέπει να είναι πλέον ελεύθερος να θέσει τους δικούς του νόμους για τον εαυτό του, πετώντας κάθε ψευδαίσθηση ενοχής/αμαρτίας.
Ο λόγος που δεν έχουν απορρίψει τις άλλες θρησκείες, είναι γιατί πιστεύουν πως είναι φυσικές, ανθρώπινες και αμοραλιστικές.
Από εκεί και πέρα όμως...με ποιανού κριτήρια θα θεωρείται ένας μνησίκακος, απάνθρωπος κτλ? Με προσωπικά κριτήρια?
Αν και ο Νίτσε επαίνεσε την φυσική ενάντια στην ηθική, μετά όμως το γύρισε αφού είπε πως ο υλισμός καταλήγει σε βλακώδη άρνηση των συναισθημάτων/αισθήσεων, επειδή ανάγει τα πάντα(ακόμα και το συναίσθημα μιας μουσικής σύνθεσης) σε καθαρά μαθηματικά και μηχανική.
Έπειτα είπε πως ακόμα και αν στον κοινοβουλευτισμό υπάρχουν 5 αντί για 1 απόψεις, τότε αυτός που δεν δέχεται και τις 5 θα έχει εναντίον του όλη την άλλη αγέλη της πλειοψηφίας.
Άρα λοιπόν το να μην υπάρχει παγκόσμια ηθική αλλά πολλές ηθικές μέσα σε μια κοινωνία, είναι άραγε καλό? Αν εγώ σκεφτώ πως η αμαρτία είναι ένα ψέμμα των Εβραίων και αρχίζω να σκοτώνω πετώντας την "πλάνη της συνείδησης μου" στα σκουπίδια, από ποιον θα θεωρηθώ κακός?
|