[MAGY]

Ο Λύχνος του Αλλαδίνου

Την ανεξήγητη γραφή, να λύσω πολεμώ
που σου χαράξανε πειρατές, Kινέζοι στις λαγόνες
γυμνοί με ξύλινους φαλλούς, τριγύρω από το λαιμό
μας σπρώχναν προς τη θάλασσα, με τόξα οι Παταγόνες

Κόκαλο ρίξε στο σκυλί, το μαύρο που αλυχτά
και στείλε τη φιγούρα μας, στον πειρατή ρεγάλο
πες μου που βρέθηκε η στεριά, στου πέλαγου τα ανοιχτά
και το δενδρί με το πουλί, που κρώζει το μεγάλο

Για το άστρο της ανατολής, κινήσαμε μικροί
πουλί πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει
και σε που σε φυτέψαμε, παιδί στο Κονακλί
με γράμμα συμβουλευτικό, της μάνας σου στην τσέπη

Του ναύτη δώσ' του στη στεριά, κρεβάτι και να πιει
όλο τον κόσμο γύρισες, μα τίποτα δεν είδες
μες το μετάξι κρύβονταν της Ίντιας οι σκορπιοί
κι έφερνε ο αγέρας της Νοτιάς στην πλώρη άμμο κι ακρίδες

Σημάδι μαύρο απόμεινε κι ας έσπασε ο χαλκάς .
στην αγορά του Αλιτζεριού δεμένη να σε σύρω
και πήδηξε ο μικρός θεός μια νύχτα των Ινκάς
στου Αιγαίου τα γαλανά νερά, δυο μίλια έξω από τη Σκύρο

Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις δίχως πλευρικά
σκιάζεσαι μήπως στο γιαλό, τα φώτα σε προδίδουν
μα πρίμα πλώρα μόνη εσύ, πατάς στοχαστικά
κρατώντας στα χεράκια σου, το λύχνο του Αλαδδίνου