Ναι, ΟΚ, ας πούμε ότι είναι έτσι. Ποια απ' όλες τις έννοιες του μηδενισμού νομίζεις ότι με περιγράφει;
Έπειτα, προσπερνάς πολύ ελαφρά το θέμα της γλώσσας. Χωρίς να θέλω να υπαινιχθώ αρχές της
γλωσσικής σχετικότητας, είναι απαραίτητο να δίνεις σημασία στις λέξεις που χρησιμοποιείς.
Να σου δώσω ένα παράδειγμα, που αφορά το θέμα που συζητάμε. Ο τίτλος "γνωρίζουμε τον εαυτό μας;" θα μπορούσε να είναι μαι πρόταση άνευ σημασίας. Ας υποθέσουμε ότι ο εαυτός σου διαμορφώνεται συνεχώς, κάθε ώρα και στιγμή, ακόμα και μετά την ανάγνωση αυτού του μικρού κειμένου που γράφω. Πιθανόν λοιπόν να είσαι διαφορετικός στο τέλος της ανάγνωσης, εγώ είμαι σίγουρα, ξαναθυμήθηκα στην αρχή αυτή από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Άρα ποιον εαυτό ξεκινάς να ανακαλύψεις; τον χθεσινό, τον περσινό ή τον τωρινό; Αυτόν με τον οποίο μιλάω ή αυτόν που θα έχει διαμορφωθεί σε μέλλοντα χρόνο; Για να μην σκεφτεί κάποιος ότι πάω να παίξω την κολοκυθιά, θα καταλήξω ότι το παραπάνω ερώτημα ενδέχεται να είναι παραπλανητικό, και να κρύβει μια ψυχική ανισορροπία, ενός ανθρώπου που δεν αισθάνεται καλά στις παρούσες συνθήκες. Και αναζητά μια υπαρξιακή απάντηση στο πρόβλημά του, ενώ μπορεί να το επιλύσει μια γνωσιακή συμπεριφορική προσέγγιση (ilias1990 θεωρητικά μιλάω, μην το πάρεις προσωπικά).