Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #156  
Παλιά 26-12-06, 13:01
Το avatar του χρήστη Antonia
Antonia Ο χρήστης Antonia δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 17-09-2004
Μηνύματα: 928
Προεπιλογή

Η κιβωτός
Ελένη Βιτάλη

Γεννήθηκα στην Κιβωτό μαζί με τ' άλλα ζώα
και τώρα εδώ σας τραγουδώ δαιμόνια κι αθώα
Γεννήθηκα και μου 'δωσαν για προίκα μια μαγκούρα
να τη βαράω με δύναμη στου νου την καμπούρα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό

Γεννήθηκα με ένα γιατί μες την καρδιά κρυμμένο
ποιους μάγκες εξυπηρετώ ποιοι μ' έχουν κουρδισμένο
Με φέρανε και μου 'πανε ποτέ μιλιά μη βγάλω
πως είναι που γεννήθηκα προνόμιο μεγάλο

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας...

Γεννήθηκα στην Κιβωτό εννιά και δεκατρία
την ώρα που οι πλανήτες μου βαράγαν μα...
Μαρία με τα κίτρινα με βάση τα δεδόμενα
εδώ ο πλανήτης σφάζεται κι εσύ την είδες γκόμενα

Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας....



Σαν φως
Υπόγεια Ρεύματα

Το φως να παίρνει τη ματιά ο χώρος τα όνειρά σου
και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακρυά
ό,τι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
νΆ απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά.


Και τι δε μου Άχες ορκιστεί και τι δε μου Άχες τάξει
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς.


Χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε αυτοί
που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό.

Κορμί που σκίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς
στις μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακά σου
που ξεπετάγεται σα φως που φέγγει τη στεριά.

Το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλημά σου
το Άχεις ξεχάσει κι είναι αργά καιρός να κοιμηθείς
με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς.


Μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά
τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω
κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά.


Χορεύεις με τις μνήμες σου πετάς με τα όνειρά σου
αρχαίου δράματος χορός περνάς στην αγορά
πετάς τα ρούχα σου γυμνός αγγίζεις τη χαρά σου
φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά...
__________________
Εις το επανιδείν...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Antonia : 26-12-06 στις 13:06
Απάντηση με παράθεση