[fantasy]

Μπήκε στην πόρτα αυτή, αλλά δεν είδε ότι στεκόταν στον αέρα και με ορμή έπεσε προς τα κάτω και βρέθηκε να κολυμπάει μέσα σε μια θάλασσα. Κολύμπησε μέχρι το βυθό και σκέφτηκε ότι δεν ήξερε σε ποιο σημείο βρίσκεται, πως είναι. Ξέχασε να ρωτήσει λεπτομέρειες την μάγισσα. Στον πιο εύκολο άθλο θα την πατούσε. Να πάει πίσω δεν μπορεί. Κάποιος θα μπορούσε να την κατατοπίσει. Ποιος όμως; Είδε τα ψάρια να μιλούν ανθρώπινα. Μια γοργόνα την ακινητοποίησε και την ρώτησε τι ψάχνει. Σκέφτηκε ότι αν της έλεγε τι θέλει ίσως της απαγόρευε να πάει. Καλύτερα να γίνουν φίλες και μετά να τολμήσει αυτή την κίνηση. Αυτό της έλεγε η λογική της να πράξει.
- Ποια είσαι εσύ;
- Περαστική είμαι από εδώ. Γιατί τρέχουν όλοι;
- Γίνεται ένας διαγωνισμός απόψε ομορφιάς. Όποιος έχει κάτι εξαιρετικό θα κερδίσει ένα ταξίδι στο μέρος που βρίσκεται το μαγικό βοτάνι. Είπε η γοργόνα.
- Τι είναι το μαγικό βοτάνι και πως θα μπορούσε κάποιος να το χρησιμοποιήσει;
- Αχ είναι όνειρο να το αποκτήσουμε, γιατί η αγάπη γίνεται αιώνια σε όποιον το βρει. Κανείς μέχρι σήμερα από εμάς δεν μπόρεσε να το βρει και να το πιεί. Αν το πιει άνθρωπος όμως η αγάπη δεν είναι αιώνια, αλλά κρατά όσο ζήσει λόγω της θνητής φύσης του.
- Λογικό το βρίσκω. Θα μπορούσα να δοκιμάσω να το βρω κι εγώ;
- Αν πάρεις μέρος στο διαγωνισμό και κερδίσεις, θα βρεθείς εκεί άμεσα, αλλιώς αν χάσεις, πήγαινε στη σοφή φάλαινα να σου δείξει το δρόμο. Θα χρειαστείς χρόνο και θα περάσεις τα πάνδεινα για να το βρεις.
-- Κι ύστερα σου λένε δεν είναι η πιο δύσκολη αποστολή. Αυτή είναι η πιο δύσκολη για μένα.
- Εντάξει, θα προσπαθήσω να κερδίσω τον διαγωνισμό.
Το διαγωνισμό τον κέρδισαν δύο άτομα και μοιραστήκανε το βραβείο. Η Υβόννη ήταν η μια και η γοργόνα η άλλη.
- Σταθήκαμε τυχερές. Το βοτάνι πρέπει να το κερδίσει μια από μας. Αν το πάρω εγώ, χάνεις την αποστολή. Αν το βρεις εσύ, θα το πάρεις και θα φύγεις, αλλά πρόσεξε, δεν θα στρέψεις πίσω να με αποχαιρετήσεις. Θα τραβήξεις το δρόμο σου. Γι΄αυτό, δεν πρέπει να γίνουμε φίλες. Θα το πάρεις και θα φύγεις, εντάξει κοπέλα μου;
- Ωστε γνωρίζεις το σκοπό που είμαι εδώ.
- Και βέβαια.
Η γοργόνα και η Υβόννη πήγανε στο δρόμο άμεσα με τηλεμεταφορά. Είδαν εκεί πολλά χόρτα και εκείνη δεν ήξερε ποιο ήταν. Τότε είδε κάτι που την έκανε να ανατριχιάσει. Είδε κλεισμένο σε ένα μπουκάλι ένα βόα. Έπιασε το μπουκάλι με το βόα και το πήρε μαζί της. Μετά είδε μια άρπα που έγραφε απ' έξω όνειρα. Την πήρε μαζί της και όταν την έβαλε μέσα στο μπουκάλι με το βόα έγιναν ένα. Μετά είδε ένα τέρας. Το έβαλε και αυτό μέσα στο μπουκάλι. Μετά είδε έναν αρουραίο και τον έβαλε μέσα στο μπουκάλι. Μια νυχτερίδα μπήκε στο μπουκάλι και τελείωσε με ένα ιστιοφόρο πλοίο, παιχνίδι. Ήταν πράγματα λοιπόν και όχι βοτάνι.

Β= βοας
ο= όνειρα
τ= τέρας
ά= αρουραίος
ν= νυχτερίδα
ι= ιστιοφόρο

Μόλις τα έβαλε όλα μέσα στο μπουκάλι έγινε μια έκρηξη και μεταμορφώθηκε το περιεχόμενό του σε ένα καταπράσινο βοτάνι. Τα πήρε και ξέχασε πράγματι από τη χαρά της να δει τι έκανε η γοργόνα και να την αποχαιρετήσει. Μπροστά της μόλις βγήκε από τη θάλασσα εμφανίστηκε η πόρτα και μπήκε μέσα. Ένιωσε ότι βρισκόταν σε ανσανσέρ, ανέβηκε και έδωσε το βοτάνι στη μάγισσα.
-- Λες να είναι έτσι και το φεγγαρολούλουδο;
- Αχ! Ποιος σου τα λέει; Είπε απελπισμένη η μάγισσα.
- Κανένας, η λογική μου.
- Μπράβο, πάμε τώρα να δούμε την τελευταία αποστολή που είναι η πιο εύκολη.
- Αφού ήταν εύκολη γιατί απέτυχες;
- Δεν ήμουν έξυπνη και τετραπέρατη όπως είσαι εσύ, δεν μου έκοβε. Άντε να σκεφτώ ότι το βοτάνι ήταν πράγματα.
- Στην τύχη το έπραξα. Λυπήθηκα το φιδάκι που ήταν σκλαβωμένο μέσα στο μπουκάλι. Όταν είδα και την άρπα, το βο με πονήρεψε και τότε το βρήκα.
- Θες να με πείσεις πως ό,τι έκανες το πέτυχες στην τύχη;
- Ναι, αυτό θέλω να πω.
- Τότε τι να πώ; Έχεις τύχη. Πάρε ένα μπουκάλι και πήγαινε στο φεγγάρι. Το μπουκάλι αυτό πρέπει να το γεμίσεις με το φεγγαρολούλουδο και να μείνει κλειστό. Εγώ δυστυχώς το άνοιξα γιατί...
Έκλαψε, δεν μπόρεσε να συνεχίσει.
- Έχω μια απορία, μπορείς να τη λύσεις πριν κάνω την αποστολή μου;
- Βεβαίως, γι' αυτό είμαι εδώ.
- Οι γονείς μου και οι φίλοι μου δεν θα ανησυχήσουν για μένα που λείπω τόσες ΄ώρες;
- Έχω σταματήσει το χρόνο. Θα συνεχίσει να κυλά αν κερδίσεις και πας πίσω. Θα φανεί ότι έλειψες μόνο μισή ώρα. Μόνο εγώ κι εσύ θα ξέρουμε την αλήθεια. Θα πεις σε ΄όλους στην περίπτωση αυτή ότι έιμαι μια καλή κοπέλα σαν όλες τις άλλες και θέλω να είμαι μόνη. Είναι επιλογή μου. Για να μη δώσω στόχο θα σου δώσω μια τσάντα με΄όλα τα καλά να πάρεις σπίτι.
- Κι αν χάσω;
- Τη θέση σου θα την πάρω εγώ, κι εσύ τη δική μου!
- Μακάβριο ακούγεται!
- Λοιπόν προχώρα για την τελευταία αποστολή. Να ξέρεις ότι για κανένα λόγο δεν πρέπει να ανοίξεις το μπουκάλι με το φεγγαρολούλουδο! Ό,τι και να δεις ό,τι και να ακούσεις.
Η τελευταία πρόταση την έκανε να σκεφτεί να πάρει μια μάσκα μαύρη που μερικές βάζουν όταν κοιμούνται και ωτασπίδες.
Αλλά που θα τα έβρισκε;
Το μόνο που της έδωσε ήταν φιάλες οξυγόνου για να αναπνέει εκεί που θα πάει.
Προχώρησε και είδε ότι η τέταρτη πόρτα την οδήγησε στην αμμουδιά και το φεγγάρι ήταν πανσέληνος. Τότε είδε μια ασημένια σκάλα και την ανέβηκε ώσπου κατάφερε να πατήσει στην επιφάνεια του φεγγαριού. Φόρεσε τη μάσκα της και είδε ότι πετούσε. Το φεγγάρι δεν είχε βαρύτητα. Με δυσκολία έκοψε το φεγγαρολούλουδο και το τοποθέτησε μέσα στο μπουκάλι.
Η επιστροφή ήταν δύσκολη, είδε το λουλούδι να αστράφτει και της έγραψε ένα μήνυμα. "Άνοιξε μου να ακούσεις το τραγούδι μου". Έλαμπε σαν να ήταν φώτα από λέιζερ και είχε χαρούμενους χρωματισμούς. Χόρευε.
-- Αυτό ήταν; Ας μου λείπει το τραγούδι. Η μάγισσα ήθελε να το ακούσει. Εμένα δεν με ενδιαφέρει.
Μόλις είδε η μάγισσα να φέρνει το φεγγαρολούλουδο ερμητικά κλειστό στα χέρια της στρίγλιζε από πόνο.
- Δεν σε δελέασε το τραγούδι του; Αλίμονο! δεν θα αντέξω άλλα 60 έτη σκλαβιάς. Φύγε! Θα με αντιμετωπίσει η κόρη σου και εύχομαι να με απελευθερώσει. Αν δεν διαλέξει το φεγγαρολούλουδο θα σωθεί νωρίτερα. Δεν θα χρειαστεί να μείνει όσο εγώ. Συμβούλεψέ την να μη διαλέξει το φεγγαρολούλουδο και την πάλη με το θάνατο. Μόλις ζωγραφιστεί κάποιο πρόσωπο στο άδειο πορτρέτο τότε θα λυθεί η κατάρα.
- Γιατί μου το κάνατε αυτό; Γιατί την καταδικάσατε;
- Δεν ξέρεις χρυσό μου ότι αμαρτίαις γονέων παιδεύουσι τέκνοις; Ήταν η τελευταία της κουβέντα και γελούσε σατανικά.
Την είδε να κλαίει για τη μοίρα που θα είχε το παιδί της και πήγε να της κόψει διάφορα φρούτα και κρέας για να πάρει μαζί της. Την έπεισε ότι εκείνη δεν θα μείνει τόσα χρόνια φτάνει να χάσει. Πρέπει να χάσει γιατί αυτή η κατάρα θα βαραίνει την οικογένειά της. Άλλωστε της έχει πει ότι η κόρη της θα κάνει την επόμενη δοκιμασία μετά από 60 χρόνια. Αν δεν ζει να της το αφήσει σαν επιθυμία. Της το υποσχέθηκε και έφυγε. Όλοι πείστηκαν ότι ήταν καλή κοπέλα. Ότι την παρεξήγησαν αφού είδαν την Υβόννη να επιστρέφει αρτιμελής. Πολλοί αποφάσισαν να την επισκεφτούν αλλά όλοι επέστρεφαν.
Μόνο η κόρη της δεν θα επιστρέψει. Δεν έπρεπε να πάρει πάνω της αυτό το κακό. Έπρεπε να μην παει ποτέ για να γλιτώσει.
Στο μυαλό της τριβέλιζαν τα τελευταία λόγια της και ηρεμία δεν μπορούσε να βρει:
- Δεν ξέρεις χρυσό μου ότι αμαρτίαις γονέων παιδεύουσι τέκνοις; Ήταν η τελευταία της κουβέντα και γελούσε σατανικά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ