Ναι, μετά από όλα αυτά αναθεωρώ κατά πόσο «δικαιούμαι» να συμπεριλάβω το μέρος πέρα από τη συνείδησή μου σε αυτό που αποκαλώ εαυτό μου, εφόσον, όπως τα καταλαβαίνω, η αρχή του εαυτού είναι η συνείδηση, και η συνείδηση έχει όρια. Όμως υπάρχουν π.χ. αναμνήσεις που δεν μπορώ να ανακαλέσω συνειδητά και κατά βούληση. Αυτές έχουν λόγο στο ποιος είμαι εγώ; Ή είμαι μόνο όσα θυμάμαι και όχι όσα έχω βιώσει;
|