Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #2465  
Παλιά 17-09-19, 20:40
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Παράλληλα, το παρόν άρθρο θέτει υπό αμφισβήτηση και τα “επιστημονικά διαπιστευτήρια” του συγγραφέα Κ.Β. Γιατί αν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι, έστω, μαθηματικός, και με αυτά που λέει καταδεικνύει ότι δεν γνωρίζει τι είναι π.χ. η τετραγωνική ρίζα, τίθεται στον αναγνώστη το εύλογο ερώτημα, τού κατά πόσο ο συγγραφέας κατέχει αυτά που γράφει, και άρα κατά πόσο μπορεί κανείς να βασιστεί στις γνώσεις του προκειμένου να συνάγει ασφαλή συμπεράσματα.

Η δομή τού παρόντος άρθρου ακολουθεί εκείνη τού άρθρου του Κ.Β., δηλαδή απαντώνται μεθοδικά, μία-προς-μία, οι επίμαχες παράγραφοι του άρθρου περί ου ο λόγος.

Ο Κ.Β. λοιπόν, στην 5η παράγραφο, 6η σειρά, γράφει ότι: «τά σπερματοζωάρια ἁπλούστατα δέν ἔχουν μιτοχόνδρια». Αναρωτιέται έτσι ο αναγνώστης πώς είναι δυνατό να δηλώνει κανείς «Μοριακός Βιολόγος» και να γράφει μια τόσο χονδροειδώς λανθασμένη πρόταση. Ο Κ.Β. νομίζει ότι το mtDNA περνάει στους απογόνους μόνο από τη μητέρα επειδή τα σπερματοζωάρια, τάχα, δεν έχουν μιτοχόνδρια. Μα καλά, πώς κινούνται τότε; Πώς κάνουν τα όσα κάνουν; Και πώς γίνεται ένας υποτιθέμενος βιολόγος να φαντάζεται ένα ζωικό κύτταρο χωρίς μιτοχόνδρια; Αγνοεί προφανώς ότι υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους το mtDNA περνάει μόνο από τη μητέρα στους απογόνους της, και όχι από τον πατέρα. Πάντως κανένας από τους λόγους δεν είναι ότι τα σπερματοζωάρια δεν έχουν μιτοχόνδρια. (Βλ. για τους λόγους π.χ. εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Mitoch...al_inheritance και εδώ: http://curiosity.discovery.com/quest...raced-in-women, όπου επίσης αναφέρεται και το προφανές: τα σπερματοζωάρια έχουν μιτοχόνδρια.)

Στην 6η παράγραφο ο Κ.Β. γράφει μια ακόμη ανακρίβεια, ανάρμοστη για άνθρωπο που υποτίθεται ότι έχει γνώσεις βιολογίας, και που κάνει τον αναγνώστη να αναρωτηθεί κατά πόσο ο συγγραφέας κατέχει το αντικείμενο για το οποίο αρθρογραφεί. Λέει συγκεκριμένα: «Πρός ἔκπληξη τῶν ἴδιων τῶν συγγραφέων τοῦ ἄρθρου [των Cann, Stoneking, & Wilson] ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας, τό μεγάλο μητρικό-γενεαλογικό δέντρο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, βάσει τῆς συγκεκριμένης ἐργασίας, κατέληξε σέ μιά καί μοναδική γυναίκα ἡ ὁποία ἔζησε στήν Ἀφρική πρίν ἀπό 100.000 – 200.000 χρόνια […] μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἐπιστήμη ἀπέδειξε ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού εἴμαστε ζωντανοί σήμερα προερχόμαστε ἀπό ΜΙΑ καί μοναδική γυναίκα!»

Πώς είναι δυνατό να δηλώνει κανείς «Μοριακός Βιολόγος», και να γράφει τέτοιες απίστευτες ανοησίες, που δείχνουν ανάγλυφα την άγνοια, ή μάλλον την ημιμάθεια του συγγραφέα τού παραπάνω χωρίου;

Υπάρχουν δύο λάθη στο παραπάνω χωρίο. Πρώτα-πρώτα, καμία έκπληξη δεν δοκίμασαν ούτε οι συγγραφείς Cann, Stoneking, και Wilson [7], ούτε η επιστημονική κοινότητα, από το ότι το μητρικό-γενεαλογικό δέντρο βάσει του mtDNA κατέληξε σε μια και μοναδική γυναίκα· γιατί απλούστατα αυτό υπαγορεύεται ως αναγκαιότητα με μαθηματικό-λογικό τρόπο. Δεν χρειάζεται καμία βιολογική έρευνα για να το συμπεράνουμε αυτό. Πρόκειται για συμπέρασμα που το ξέρουμε ήδη, πριν ξεκινήσουμε την έρευνα. Ο Κ.Β. είναι σαν να μας λέει ότι κάποιοι μαθηματικοί (προφανώς αγνοώντας το Πυθαγόρειο Θεώρημα), μέτρησαν τα μήκη των πλευρών ενός ορθογωνίου τριγώνου, και προς μεγάλη τους έκπληξη διαπίστωσαν ότι το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο καθέτων πλευρών! Οποία έκπληξις! Και αφού ανακοίνωσαν το “εύρημά τους”, ολόκληρη η μαθηματική κοινότητα εξεπλάγη κι αυτή!

Τι ανοησίες είναι αυτές; Οποιοδήποτε σύνολο ανθρώπων κι αν διαλέξουμε, πηγαίνοντας προς τα πίσω στις μητέρες τους, τις μητέρες των μητέρων τους, κ.ο.κ., υποχρεωτικά θα καταλήξουμε σε μια και μοναδική μητέρα όλων αυτών. Π.χ. αν ο Ανδρέας και η Βασιλική είναι πρώτα ξαδέλφια με μητέρες τις Χ και Ψ, οι οποίες είναι (έστω) αδελφές μεταξύ τους, τότε η μητέρα των Χ και Ψ είναι η “Μιτοχονδριακή Εύα” των Ανδρέα και Βασιλικής. Στην απλούστατη αυτή περίπτωση, η Μιτ. Εύα είναι απλώς μία γιαγιά τους. (Ας σημειώσουμε παράλληλα ότι αυτή η γιαγιά τους δεν ήταν και η μόνη γυναίκα που ζούσε τότε στον κόσμο!) Αν ο Ανδρέας και η Βασιλική δεν είναι πρώτα ξαδέλφια, ή αν οι Χ και Ψ δεν είναι αδελφές, τότε αρκεί να πάμε λίγο πιο πίσω στο χρόνο ώστε να βρούμε τη Μιτ. Εύα τους και πάλι. Αλλά το ότι θα τη βρούμε είναι μαθηματικά βέβαιο, καθώς οι μητρικές γενεαλογικές γραμμές τους οφείλουν να συγκλίνουν σε ένα πρόσωπο· γιατί αν δεν συνέκλιναν τότε θα είχαμε την ανεπίτρεπτη κατάσταση (όχι μόνο εξελικτικά, αλλά και δημιουργιστικά!) να έχουμε δύο ξεχωριστές γραμμές μητέρων που προχωρούν ατέρμονα προς τα πίσω στο χρόνο — πράγμα άτοπο· άρα η Μιτ. Εύα των Ανδρέα και Βασιλικής οφείλει να είναι μία. Αν προσθέσουμε και το Γιώργο στο σύνολο, θα βρούμε τη Μιτ. Εύα των τριών λίγο πιο πίσω στο χρόνο. Όσο περισσότερους ανθρώπους προσθέτουμε στο σύνολο, τόσο πιο πίσω στο χρόνο βρίσκουμε τη Μιτ. Εύα όλων τους. (Και φυσικά πάντα θα υπάρχουν και άλλες γυναίκες — αλλά και άνδρες — που ζουν ταυτόχρονα με τη Μιτ. Εύα.) Επομένως αν βάλουμε στο σύνολο όλους τους ανθρώπους που ζουν σήμερα στον πλανήτη, και πάλι θα βρούμε τη Μιτ. Εύα όλων. Το ότι θα τη βρούμε προκαλεί μηδενική έκπληξη. Η έρευνα των Cann, Stoneking, και Wilson έγινε για να βγουν συμπεράσματα σχετικά με το πότε και το πού έζησε η Μιτ. Εύα όλων των εν ζωή ανθρώπων. Η «έκπληξη» που περιγράφει ο Κ.Β. για την ύπαρξη της Μιτ. Εύας μπορεί να είναι μόνο κατασκεύασμα της άγνοιάς του.

Από τα παραπάνω συνάγεται επίσης ότι η Μιτ. Εύα δεν είναι μια γυναίκα που παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη στο χρόνο. Αυτό το βλέπουμε θεωρώντας το τρίο Ανδρέα, Βασιλικής, και Γιώργου, του προηγούμενου παραδείγματος. Είπαμε ότι αυτοί έχουν μια Μιτ. Εύα (υποχρεωτικά). Αν όμως ο Γιώργος πεθάνει, τότε το σύνολο Ανδρέας-Βασιλική αυτομάτως “αποκτά” άλλη Μιτ. Εύα, νεώτερη, και είναι αυτή στην οποία αναφερθήκαμε αρχικά στο παράδειγμα. Το ίδιο συμβαίνει και με οποιοδήποτε σύνολο ανθρώπων, όπως και με όσους βρίσκονται εν ζωή αυτή τη στιγμή. Αυτοί έχουν μια συγκεκριμένη (αλλά άγνωστη) Μιτ. Εύα. Όμως μετά π.χ. από εκατό χρόνια, και με μερικά εκατομμύρια ανθρώπων να έχουν εντωμεταξύ εκλείψει, μπορεί κάλλιστα τον τίτλο της Μιτ. Εύας να πάρει άλλη γυναίκα, που έζησε μεταγενέστερα από την τωρινή. Το ότι η Μιτ. Εύα του συνόλου “όλοι οι εν ζωή άνθρωποι” μετακινείται στο χρόνο καθώς το “εν ζωή” αλλάζει, είναι μια παρατήρηση που από μόνη της “κονιορτοποιεί” την ιδέα ότι η Βιβλική Εύα και “η” Μιτ. Εύα (ποια απΆ όλες άραγε ταυτίζονται.

Η δεύτερη ανοησία βρίσκεται στην πρόταση του Κ.Β.: «ἡ ἐπιστήμη ἀπέδειξε ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού εἴμαστε ζωντανοί σήμερα προερχόμαστε ἀπό ΜΙΑ καί μοναδική γυναίκα!»

Μα δεν απέδειξε αυτό η επιστήμη. Δεν προερχόμαστε όλοι οι σήμερα ζωντανοί άνθρωποι από μία γυναίκα — τουλάχιστον δεν είναι αυτό το συμπέρασμα της επιστημονικής έρευνας. Η Μιτ. Εύα όλων των εν ζωή ανθρώπων είναι απλώς το άτομο στο οποίο συγκλίνουν οι μητρικές-γενεαλογικές γραμμές όλων των εν ζωή ανθρώπων. Εκτός όμως από τη μητρική γενεαλογική γραμμή (μητέρα-μητέρα-...-μητέρα), υπάρχει και η γραμμή: μητέρα-πατέρας-μητέρα-...-μητέρα, όπως και η γραμμή: πατέρας-μητέρα-...-μητέρα, όπως και ένας τεράστιος αριθμός άλλων γραμμών, των οποίων η τελική κατάληξη δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι η ίδια γυναίκα, δηλαδή η Μιτ. Εύα. Με άλλα λόγια, δεν συνεπάγεται από πουθενά ότι η Μιτ. Εύα ήταν η μοναδική γυναίκα που ζούσε τότε. Μαζί της θα πρέπει να ζούσαν (και αυτό όντως έχει αποδειχτεί επιστημονικά, όπως αναφέρουμε παρακάτω) και χιλιάδες άλλες γυναίκες, καμία όμως από τις οποίες δεν άφησε μητρική-γενεαλογική γραμμή με απόγονο μέχρι σήμερα. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Οφείλει να είναι έτσι. Εξ ορισμού, η Μιτ. Εύα οφείλει να είναι μία. Αν υπήρχε και δεύτερη γυναίκα, έστω η Χ, η οποία άφησε μέσω μητρικής-γενεαλογικής γραμμής απόγονο μέχρι σήμερα (έστω και έναν), τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε τη Μιτ. Εύα της Χ και αυτής την οποία προηγουμένως ονομάσαμε (λανθασμένα) Μιτ. Εύα.

Όμως το ότι μαζί με τη Μιτ. Εύα ζούσαν και άλλες γυναίκες (και φυσικά και άνδρες) έχει εξακριβωθεί επιστημονικά, όπως ειπώθηκε. Εργασίες από τον Ayala [1], τους Xiong et al. [2], και τους Rogers και Jorde [3], μέσω ανάλυσης DNA, έδειξαν έναν ανθρώπινο πληθυσμό που δεν μπορεί ποτέ να μειώθηκε κάτω από τα 10.000 άτομα. Συνεπώς η Μιτ. Εύα, όποια και να ήταν, είχε μάλλον και κάποιες αντιζήλους όταν διάλεξε τον “Αδάμ” με τον οποίο άφησε τους απογόνους της. (Ή ίσως και τους “Αδάμ”, γιατί και πάλι από πουθενά δεν συνάγεται ότι η Μιτ. Εύα — όλων των σήμερα εν ζωή ανθρώπων — ήταν μονογαμική, ή πιστή στο σύζυγό της.)
Απάντηση με παράθεση