Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #4  
Παλιά 06-06-08, 12:01
Knight_Of_Creation Ο χρήστης Knight_Of_Creation δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 18-03-2008
Περιοχή: Βόλος
Μηνύματα: 310
Προεπιλογή Αποκατάσταση Ιστορικής Αλήθειας...

Ο Αλκιβιάδης ως ιστορικό πρόσωπο.

του Δημήτρη Περετζή

Η προσπάθεια κατασυκοφάντησης της υπόστασης του Αλκιβιάδη είχε ήδη αρχίσει, ακόμα από τα πρώτα του δημόσια βήματα, κι αυτό ήταν αποτέλεσμα της «δράσης» πολιτικών του αντιπάλων. Όσο και εάν η συμπεριφορά του προκαλούσε πολλούς, ο Αλκιβιάδης ποτέ δεν έπραξε κάτι που να παραβαίνει τους νόμους της πατρίδας του, και ο απόλυτος σεβασμός του για τη δημοκρατία υπήρξε παροιμιώδης. Τα βαθύτερα αίτια που τμήμα του λαού της Αθήνας του εναντιώθηκε έτσι επίμονα, πρέπει να αναζητηθούν στο γεγονός ότι οι συμπολίτες του, ίσως και ο ίδιος, μοιάζει να μην άντεξαν το ιστορικό βάρος που είχαν κληθεί να αναλάβουν εκείνο τον πέμπτο προ Χριστού αιώνα: ήταν η πόλη έτοιμη να στήσει μιαν αυτοκρατορία σε όλη τη Μεσόγειο, να κατακτήσει τη Περσία και αναλάβει τις θυσίες που απαιτούσαν οι μακροχρόνιοι πόλεμοι που αυτό συνεπαγόταν; Ο Αλκιβιάδης ενσάρκωσε αυτό το ιμπεριαλιστικό όνειρο της Αθήνας όσο κανείς. Και τελικά έγινε θύμα της πολιτικής αναποφασιστικότητάς της, καθώς η πόλη τον εγκατέλειψε στις πιο κρίσιμες στιγμές πολέμων στους οποίους τον είχε εξωθήσει με τις δικές της δημοκρατικά παρμένες αποφάσεις.

Οι σύγχρονοι ιστορικοί και βιογράφοι του, τηρούν εν γένει στάση αρνητική απέναντί του, και αναίτια μοιάζει να υποτιμούν τα εκπληκτικά του επιτεύγματα. Ο λόγος πρέπει να αναζητηθεί στην παρερμηνεία των ιστορικών δεδομένων αλλά και στην πλήρη διαστρέβλωση και λανθασμένη εκτίμηση της σχέσης του με τον Σωκράτη. Τα στοιχεία που παρατίθενται εδώ δείχνουν τους λόγους που πολλοί σήμερα πια θεωρούν ότι υπήρξε, πράγματι, ένα από τα ύψιστα πνεύματα του κόσμου μας.

*

*

Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Αθήνας, αλλά όλη του ζωή στάθηκε φανατικά πιστός στη δημοκρατία, σε σημείο που κατηγορήθηκε ότι τη «θεοποιούσε».
*

Ήταν ανιψιός του Περικλή, ο οποίος και τον μεγάλωσε στο σπίτι του, καθώς ο Αλκιβιάδης ορφάνεψε από ηλικία τεσσάρων ετών.
*

Από μικρή ηλικία έδειξε μεγάλο θάρρος στη διεκδίκηση των απόψεών του, που συχνά θεωρήθηκε σαν θράσος και διάθεση αυταρέσκειας.
*

Ήταν ιδιαίτερα προικισμένος, χαρισματικός, και δεινός ρήτορας. Ο Θουκυδίδης θεωρεί πως υπήρξε επίσης «στρατιωτική ιδιοφυΐα».
*

Μυήθηκε στα Ελευσίνια μυστήρια και έγινε τακτικός θιασώτης σε όλες τις μυστικιστικές λατρείες και τελετές στην Ελλάδα, σε σημείο που τον ειρωνευόντουσαν οι κωμωδιογράφοι.
*

Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες. Καθώς, σύμφωνα με τους κανονισμούς, το έπαθλο δινόταν στον ιδιοκτήτη, ο Αλκιβιάδης, τα άρματα του οποίου πρώτευσαν, είναι ο μόνος στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων που κέρδισε, την ίδια ημέρα, στον ίδιο αγώνα, ταυτόχρονα το «χρυσό», το «ασημένιο» και το «χάλκινο» έπαθλο.
*

Έγινε πρόξενος της Σπάρτης στην Αθήνα, και έχοντας την ιδιαίτερη εκτίμηση των Σπαρτιατών, επίμονα προσπάθησε να συμφιλιώσει τις δύο πόλεις. Πίστευε ότι η σύγκρουση των Ελλήνων με τους Πέρσες ήταν αναπόφευκτη και ότι η ολοκληρωτική νίκη θα ερχόταν μόνο με σύμπραξη του στρατού της Σπάρτης με το ναυτικό της Αθήνας.
*

Ενσαρκώνοντας τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις της πλειοψηφίας των συμπολιτών του, κατέστρωσε επεκτατικά σχέδια. Όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης, στόχος του ήταν να καταλάβει τη Σικελία για να βρει στρατό, ώστε να υποτάξει, πρώτα τη Καρχηδόνα, και μετά τη κεντρική Ιταλία, τη περιοχή της Ρώμης. Διέβλεπε τον κίνδυνο που κάποτε θα αντιμετώπιζε η Ελλάδα από αυτούς τους μεγάλους σιτοβολώνες της Μεσογείου, και δεν ήθελε να εκστρατεύσει κατά της Περσίας πριν εξασφαλίσει ασφάλεια από τη δύση. Πενήντα χρόνια αργότερα ο μέγας Αλέξανδρος πραγμάτωσε το όραμα του Αλκιβιάδη. Αλλά είχε αφήσει τη Ρώμη, τα νώτα του ελληνισμού, ακάλυπτα.
*

Ο Αλκιβιάδης ηγήθηκε στρατού ή στόλου σε πάνω από τριακόσιες μάχες στη ζωή του, πολεμώντας μέχρι και τρεις φορές την ίδια ημέρα. Δεν ηττήθηκε ποτέ. Ορμούσε στη σύρραξη πρώτος, πάντοτε χωρίς κράνος. Σε μάχη έσωσε με προσωπική του παρέμβαση τη ζωή του Σωκράτη που ήταν δάσκαλός του, από τα ξίφη εχθρών.
*

Ενώ είχε εκστρατεύσει στη Σικελία και κατακτούσε ή προσαρτούσε τη μια πόλη μετά την άλλη στη συμμαχία της Αθήνας, οι μηχανορραφίες άχρηστων πολιτικών πίσω στην Αθήνα προσπάθησαν να τον εξοντώσουν με ψεύτικες κατηγορίες. Έχοντας με το μέρος τους τους γηραιότερους που είχαν μείνει πίσω και δεν ήθελαν την εκστρατεία, πέτυχαν τη καταδίκη του. Ο Αλκιβιάδης αναγκάστηκε να καταφύγει στη Σπάρτη για να μην τον σκοτώσουν, και η εκστρατεία στη Σικελία είχε τραγικό τέλος για τους Αθηναίους.
*

Στη Σπάρτη ασπάστηκε το σκληραγωγημένο Λακωνικό τρόπο ζωής και σύντομα έγινε το ίνδαλμα της νεολαίας. Του ανατέθηκε η στρατιά της Μικράς Ασίας και ο Αλκιβιάδης απελευθέρωσε εκεί τις ελληνικές πόλεις από τους Πέρσες.
*

Ξαφνική συμμαχία των Σπαρτιατών με τους Πέρσες κατά της Αθήνας και απόπειρα δολοφονίας του από τον Άγη, βασιλιά της Σπάρτης, τον ανάγκασε να καταφύγει στον Τισσαφέρνη, και μετά στη Σάμο.
*

Μετά τις επιτυχίες του στη Σάμο ενάντια στο στόλο Σπαρτιατών και Περσών, ο Δήμος της Αθήνας τον ανακάλεσε και τον ψήφισε «στρατηγό αυτοκράτορα». Ο Αλκιβιάδης υπήρξε ο μόνος αυτοκράτορας που αναγορεύτηκε στην Ελλάδα.
*

Μετά την καταστροφή των Αθηναίων στην Αλικαρνασσό, στη ναυμαχία που δόθηκε ερήμην του και κατά παράβαση των εντολών του, ο Αλκιβιάδης ίδρυσε δικό του βασίλειο στη περιοχή της Προποντίδας, στα Δαρδανέλια και το Βυζάντιο, το οποίο και κράτησε για τρία χρόνια. Διατηρούσε είκοσι τριήρεις και πέντε χιλιάδες οπλίτες. Τελικά έφυγε κάτω από την απειλή ολόκληρης της στρατιάς και του στόλου Περσών και Σπαρτιατών, που, κάτω από τις διαταγές του Λύσανδρου, στράφηκαν προσωπικά εναντίον του μετά τη συντριβή των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς.
*

Λίγους μήνες αργότερα ο Αλκιβιάδης δολοφονήθηκε με διαταγή των Περσών τυράννων Τισσαφέρνη και Φαρνάβαζου. Διακόσοι ένοπλοι πλησίασαν μέσα στη νύχτα το καλύβι που έμενε με την ερωμένη του και τη μικρή της κόρη, που είχε άγνωστο πατέρα. Ο Αλκιβιάδης αντιλήφθηκε τους δολοφόνους να πλησιάζουν, έβαλε φωτιά στην καλύβα για να βλέπει, και όρμισε απάνω τους γυμνός, τυλίγοντας με τα ρούχα του το αριστερό του χέρι για ασπίδα, με ένα ξίφος στο δεξί. Οι διακόσιοι ένοπλοι τράπηκαν σε φυγή (!) και ταμπουρώθηκαν προσπαθώντας να αποκρούσουν την επίθεσή του (!). Τελικά κατάφεραν να τον σκοτώσουν, πετώντας του δόρατα από μακριά (!), όταν η φωτιά άρχισε να σβήνει.
*

Η κόρη της ερωμένης του βρήκε καταφύγιο στη Κόρινθο, όπου όταν μεγάλωσε έγινε πασίγνωστη εταίρα. Το όνομά της ήτανε Λαΐς.
*

Ο Αλκιβιάδης ήταν και παρέμεινε για πάντα ο αγαπημένος μαθητής του Σωκράτη, ο οποίος ποτέ δεν τον μέμφθηκε για τα όσα τον είχανε κατά καιρούς ψευδώς κατηγορήσει.
*

Ο θάνατος του Αλκιβιάδη και η απελπισία των Αθηναίων για τα χαμένα τους όνειρα, τη χαμένη ηγεμονία τους και τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν στον ικανότατο ηγέτη τους, τους ώθησαν να αναζητήσουν εξιλαστήριο θύμα και να θανατώσουν το Σωκράτη, τον οποίο κατηγόρησαν ότι διέφθειρε τη νεολαία, ότι έκανε τους νέους (δηλαδή τον Αλκιβιάδη) υπερόπτες και ασεβείς.
*

Κατήγορος του Σωκράτη στη δίκη του υπήρξε ο Άνυτος, που είχε προσπαθήσει από παλιά να γίνει εραστής του Αλκιβιάδη. Έτσι έβλεπε τον Σωκράτη σαν ερωτικό αντίζηλο, ανίκανος να καταλάβει το βάθος και το νόημα του έργου του και το νόημα της σχέσης του με τον Αλκιβιάδη, που είχε τη Σωκρατική φιλοσοφία σαν σημείο αναφοράς.

Πηγή : http://www.rodatheater.gr/gr/product...kiviadis02.htm

--------------------------------------------------------------------------

Το θεωρώ τουλάχιστον οξύμωρο να κρίνουμε με εκφράσεις όπως "προδώτης" ιστορικές φυσιογνωμίες με βάση το τώρα και την τωρινή εποχή.

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση απο ΑΙΝΕΙΑΝ06
Επισης εντυπωση προκαλει οτι ο Σωκρατης - στα εργα του Πλατωνα - δεν αναφερει τιποτε ουτε για την προδοσια του Αλκιβιαδη ουτε την τυρανια του Κριτια ο οποιος βασιζονταν στις Σπαρτιατικες λογχες [ πως λεμε κυβερνηση δοσιλογων επι κατοχης ] ...
Μιλαει ο Σωκρατης για φιλοπατρια - προτιμωντας να πιει το κωνιο παρα να δραπετευσει - ετσι οπως τον παρουσιαζει ο Πλατωνας ... ενω απετυχε παταγωδως ως δασκαλος ... βγαζοντας δυο μαθητες του ... οχι απλα προδοτες αλλα ... οι κυριοι καταστροφεις της πατριδας του
Κυβέρνηση δοσιλόγων επι κατοχής ; Είναι τουλάχιστον ατυχής μια τέτοια έκφραση για την τυρρανία του Κριτία και των 300...Πρωτού προβεί κανείς σε τέτοιες εκφράσεις ας εξετάσει τί οδήγησε στην τυρρανία του Κριτία...Τα προηγούμενα γεγονότα που ανάγκασαν τον κριτία να πράξει όπως όριζε η συνείδηση του. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...

Και σαφώς δεν μιλάμε για ερωτική με την σημερινή έννοια της λέξεως σχέση, αλλά Θεία Ερωτική επαφή...Άκρως πνευματικού επιπέδου...Έρως του Πνεύματος.
__________________
Ο Εχθρός είναι ενας πολύ καλός Δάσκαλος " Δαλάι Λάμα
Απάντηση με παράθεση