Παράθεση:
Σαφώς και έχει όρια, όλα έχουν όρια εκτός (ίσως) από το Σύμπαν. Το θέμα είναι πως δεν γνωρίζουμε ποια είναι τα όρια αυτά ή αν τα όρια αυτά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Φυσικά κι αν μπορούν να επεκταθούν.
|
Έχει όρια ανα δεδομένη χρονική στιγμή. Όμως, αμα το εξετάσουμε σε ένα βάθος χρόνου, βλέπουμε οτι η συνείδηση εξελίσσεται και επεκτείνεται . Μέχρι σήμερα , καμία ένδειξη δεν υπάρχει που να δείχνει το οτι κάποια στιγμή στο μέλλον θα φτάσει αυτή σε ένα ανώτατο επίπεδο.
Παράθεση:
Είμαι οι μνήμες μου και τα βιώματά μου;
|
Ίσως ναι. Όμως νομίζω οτι θα πρέπει να βάλουμε και τον παράγοντα της γλώσσας. Οι σκέψεις μας, οι οποίες είναι αλληλένδετες με την συνείδηση, γίνονται στην μητρική μας γλώσσα. "Τα όρια της γλώσσας μου ορίζουν τα όρια του κόσμου μου" είχε πει ο Βιτγκενστάιν. Μήπως άν δεν είμαι ικανός να περιγράψω με λέξεις ένα βίωμα, τότε αυτό δεν επηρεάζει και την συνείδησή μου?
Παράθεση:
Οπότε, έχουμε σημείο αναφοράς;
|
Εκτός από την ατομική συνείδηση υπάρχει και η κοινωνική συνείδηση(το βάζω με την έννοια της συλλογικής νόησης που υπάρχει ανα δεδομένη χρονική στιγμή). Το άτομο είναι αναγκασμένο να τοποθετηθεί απέναντί της. Κάποια στοιχεία θα τα δεχτεί , κάποια θα τα απορρίψει , κάποια θα τα βελτιώσει. Η κοινωνία πιστεύω είναι καθοριστικός παράγοντας και λειτουργεί και ως σημείο αναφοράς.