quenti
Το πρόβλημα με τα μικρά και ψυχρά άστρα είναι οτι εχουν πολύ μικρή ζώνη κατοικησιμότητας. (habitable zone)
Αναλύω.
Αν ο πλανήτης είναι πολύ κοντά στο άστρο, τοτε ψήνεται. Αν είναι πολύ μακρυά, παγώνει. Η ζώνη ανάμεσα στα όρια που το νερό βράζει και το νερό παγώνει,
υποτίθεται οτι είναι η κατάλληλη για ζωή, όπως τουλάχιστο την ξέρουμε. Αυτή η ζώνη είναι πολύ στενή σε μικρά και ψυχρά άστρα. Δεν είδα αυτη τη συλλογιστική να αναιρείται πουθενα στο αρθρο του physics4u.
Θα μου πείς, γιατί νερό ? γιατί όχι αραχνοειδή 12 διαστάσεων που βασίζονται στην Αμμωνία ?
Η απάντηση είναι "αυτό ξέρουμε αυτό ψάχνουμε". Σίγουρα οι υποθέσεις για πλάσματα
που βασίζουν την χημεία τους στην αμμωνία, ή για πλάσαματα δύο,τεσσάρων, ή 87 διαστάσεων του φιλου μας του Maveric_1 (η μήπως του φίλου μας του Edwin Abbott ? υπάρχει καμία συγγένεια αγαπητέ maveric_1 ?) είναι συναρπαστικά. Ομως απο πρακτική άποψη, δεν ειμαστε αρκετά προχωρημένοι ωστε να επινοήσουμε τροπους επικοινωνίας με 12-διάστατες υπερδιαστημικές αράχνες.
Παιδιαρίζουμε με τα ραδιοκύματα, και ελπίζουμε πως στη μεγάλη αυτη παιδική χαρά του σύμπαντος, θα υπάρχουν κι αλλα παιδάκια για να παιξουμε παρέα (ελπίζω όχι πετροπόλεμο).
quenti, δεν θα υποτιμούσα τη δυνατότητα κανενός να διαβάσει και να καταλάβει τα συμπεράσματα απο ένα αρθρο του Nature. Προσπάθεια και αφοσίωση χρειάζεται. Αν μη τι άλλο το ΑΠΑΙΤΩ απο (ακολουθει παράδειγμα φανταστικό. Αν κανεις βρεί καμία μύγα, να την ψεκάσει με teza) επίδοξους "ερευνητές του μεταφυσικού" που φιλοδοξούν να αποδείξουν οτι η γή είναι κούφια.
Αγγελος
|