Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #17  
Παλιά 12-06-12, 13:30
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Την τελευταία μέρα κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει. Δεν έβγαινε μιλιά από το στόμα τους. Τα μάτια τους ήταν βουρκωμένα. Έπεσε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και φιλιόντουσαν χωρίς να σταματάνε μέσα στο αυτοκίνητό του για πολύ ώρα. Το αυτοκίνητό της το άφησε στο σπίτι. Θα ταξίδευε χωρίς αυτό. Επήγαν στον Πειραιά. Το λιμάνι ήταν γεμάτο ασφυκτικά με κόσμο που έφευγε στις διακοπές τους. Σήμερα ήταν 1 Ιουλίου όταν αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι. Στα μέσα Οκτωβρίου θα επέστρεφε. Θα ήταν πολύς ο καιρός που θα ζούσε ο ένας χωρίς τον άλλο κι αυτό τους αρρώσταινε ψυχικά.
Όταν είδε το ταχύπλοο πλοίο να έρχεται κατάλαβαν ότι έπρεπε να μπει μέσα και να τον αποχωριστεί για λίγο. Αυτή φοβόταν ότι ήταν πολύς ο καιρός και θα έβρισκε κάποια άλλη και θα την αντικαθιστούσε. Πίστευε το ρητό Μάτια που δεν βλέπονται…Όχι απλά το πίστευε, αλλά και φοβόταν μήπως αληθεύει. Κοίταξαν τον κόσμο να μπαίνει μέσα στο πλοίο, κράτησε στο χέρι το εισιτήριό της και εκείνος της είπε:
- Ήρθε η ώρα! Λοιπόν, άκουσε με καλά, τα τηλέφωνά μου τα έχεις. Πήρα laptop για να έχουμε ζωντανή επικοινωνία όλο αυτό τον καιρό μεταξύ μας. Θα σου στείλω πρώτος ένα e-mail, αφού γνωρίζω το δικό σου, για να σου κοινοποιήσω την ηλεκτρονική μου διεύθυνση που δεν την γνωρίζεις. Αφού στην Πάρο έχεις ίντερνετ μπορεί να γίνει η επικοινωνία μας άνετα μέσω αυτού.
- Δεν θα χαθεί η επικοινωνία μας έτσι αγάπη μου;
- Μη λες ανοησίες. Μόλις φτάσεις θέλω να μου τηλεφωνήσεις αμέσως.
- Σου το υπόσχομαι.
- Και μη ξεχνάς ότι σΆ αγαπάω.
- Και εγώ σΆ αγαπάω. Είπε εκείνη και του έσφιξε το χέρι.
Πραγματικά κράτησε το λόγο της και του τηλεφώνησε. Μιλούσαν πολλές ώρες στο τηλέφωνο και μέσω του ίντερνετ. ΜΆ αυτό τον τρόπο δεν πονούσε πολύ που δεν ήταν κοντά της, γιατί ήταν σαν να είναι κοντά της.
Ανήμερα της Αγίας Μαρίνας ήταν τα γενέθλιά της. Εκείνη είχε πάει από προχθές στο απέναντι νησί μια εκδρομή με τους δικούς της και κατέληξαν να πάνε μια βόλτα στο σπήλαιο της Αντιπάρου με τους δικούς της. Από την Πούντα πήρανε το ferry boatγια να πάνε απέναντι και μεταφέρανε και το αυτοκίνητό τους μαζί. Σε ένα δεκάλεπτο περίπου είχαν φτάσει. Εκείνος την έπαιρνε τηλέφωνο, αλλά του έλεγε συνέχεια ένα μήνυμα «Η κλήση σας δεν είναι εφικτή». Εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε πολλά μέτρα βάθος κάτω από τη γη. Είναι φυσικό το κινητό τόσο βαθιά να μην πιάνει. Ήθελε να της πει ότι θα έρθει στην Πάρο και θα μείνει εκεί όλο το καλοκαίρι. Μάλιστα, θα βρίσκεται κοντά της την ημέρα των γενεθλίων της. Το σκέφτηκε όμως καλύτερα και δεν θα της το ανακοίνωνε, απλά θα της έκανε έκπληξη. Όμως απορούσε έπαθε κάτι και δεν το σηκώνει ή έμεινε από μπαταρία;
Όταν βγήκε από το σπήλαιο η Χαρά από το βαθύ σκοτάδι βρέθηκε ξαφνικά στο φως και αυτό τη δυσκόλεψε πολύ. Μέχρι να συνέρθει πέρασε αρκετή ώρα. Στο διάστημα αυτό εκείνος πήρε το ταχύπλοο πλοίο και ταξίδευε με προορισμό την Πάρο μαζί με την θεία του, η οποία ήταν καθηλωμένη στο καροτσάκι της. Η μητέρα της Σοφίας της το χάρισε. Ο Ανδρέας φοβόταν να την αφήσει μόνη τώρα που έφυγε η Χαρά και αποφάσισε να την πάρει μαζί του. Αυτό θα έκανε πολύ ευτυχισμένη τη Χαρά, γιατί την αγαπούσε σαν μητέρα της.
Όταν η Χαρά έπιασε το κινητό της, μόλις συνήρθε, είδε ότι είχε 27 κλήσεις από εκείνον .
-- Πω! Πω! Πόσο μΆ αγαπάει! Σκέφτηκε.
Όταν τον πήρε τηλέφωνο άκουσε το ίδιο σήμα. Εκείνος βρισκόταν εν πλω και η επικοινωνία μεταξύ τους δεν κατέστη εφικτή.
-- Θα του έκαψα τη μπαταρία. Γιατί δεν έστειλε ένα μήνυμα, αφού δεν με βρήκε;
Θα ήθελε ο γλυκούλης μου να μου ευχηθεί για τα γενέθλιά μου με το στόμα. Αυτό είναι σίγουρα.
Όταν ο Ανδρέας και η θεία του άραξαν στο λιμάνι της Πάρου εκείνος είδε όλη τη μαγεία να ορθώνεται μπροστά του. Ένα μαγευτικό μέρος, που κρύβεται όλη η κυκλαδίτικη αρχοντιά. Πραγματικά, μαγεύτηκε που ήρθε εδώ. Ο ήλιος έλαμπε ζεστός καλοκαιριάτικος και το τοπίο επιβλητικό και αρκετά ζεστό τον καλούσε να το εξερευνήσει. Πάνω απΆ όλα ο καθαρός αέρας τον έκανε να νιώσει ότι αναπνέει, ότι ζει. Αυτό το μέρος τον τραβούσε και ήθελε να το γνωρίσει. Η πρώτη κίνηση ήταν να πάνε στην Παναγιά την Εκατονταπυλιανή που βρίσκεται κοντά στο λιμάνι. Ήταν επιθυμία της θείας του και δεν της χάλασε το χατίρι. Όταν δεις απΆ έξω αυτό το ναό είναι ένα απλό κτίριο που δεν θυμίζει εκκλησία. Όταν όμως μπεις πιο μέσα, φαίνεται η διαφορετική αρχιτεκτονική απΆ τις άλλες εκκλησίες. Η ιδιαιτερότητα αυτού του ναού είναι οι 99 ανοικτές πύλες - καμάρες και μια που είναι κλειστή και το ιερό βαπτιστήριο σε σχήμα σταυρού που δεν υπάρχει σε κανέναν άλλο ναό.
-Αυτό το ναό τον έκτισε η Αγία Ελένη κατά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Λέγεται ότι σταμάτησε στο νησί της Πάρου και αγάπησε τόσο πολύ αυτό το μέρος, ώστε έκτισε αυτόν τον περίλαμπρο ναό….
Αυτά κι άλλα πολλά τους είπε ο Ιερέας που τους είδε να κοιτάζουν μαγεμένοι το ιερό, και την διαφορετικότητα από τους άλλους ναούς. Ακολούθησε το προσκύνημα στον άγιο αυτό τόπο. Βέβαια, το είχε παρακολουθήσει από την τηλεόραση σε ντοκιμαντέρ, αλλά είναι διαφορετική η αίσθηση όταν το ζεις από κοντά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 12-06-12 στις 13:30