Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #43  
Παλιά 12-07-06, 09:40
Το avatar του χρήστη Antonia
Antonia Ο χρήστης Antonia δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 17-09-2004
Μηνύματα: 928
Προεπιλογή

O "Καθρέφτης" του Αλκίνοου Ιωαννίδη είναι απ' τα αγαπημένα μου κομμάτια...

Εγώ θα ήθελα να σας προτείνω τραγούδια και στίχους από την ελληνική ροκ σκηνή, η οποία είναι όχι μόνο παρεξηγημένη αλλά και σχεδόν άγνωστη στους περισσότερους. Τους λες ελληνικό ροκ και καταλαβαίνουν Πυξ Λαξ και Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην καλύτερη περίπτωση...

Anyway, ψάξτε να βρείτε τα μικρά διαμάντια στο χώρο και δε θα απογοητευτείτε... Ξεκινήστε με τα πιο γνωστά όπως:

ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ "Το καράβι"
Αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου, αν καταφέρεις νΆ αγαπήσεις λένε αυτό το μαύρο φως αλλάζει χρώμα, νομίζω λένε κάτι ακόμα
μοιάζουνε μαύρα τα νερά που ταξιδεύουμε όμως εμείς βλέπουμε χρώματα
κι ακόμα πάνω στο Boundy λένε αντέχουμε, πάνω στο Boundy
στα μονοπάτια που μου χάραξες τα φίδια ζητάνε να συρθώ για να περάσω
θα κατεβαίνω μέχρι να φτάσω κάτω από τόνους πλαστικά σκουπίδια
εκεί που λάμπουν τα χαμένα δαχτυλίδια στην αμμουδιά σου, να μην ξεχάσω
της μοναξιάς μου το γεράκι να γυμνάσω
τα φίδια κρέμονται απΆ το δέντρο σα θηλιά
μα αν τους ξεφύγω μπορεί να πιάσω το άλογό σου απΆ το λαιμό και αγκαλιά
να ταξιδεύουμε μέσα στη μέρα που χρόνια τώρα τρέχω να προφτάσω
τι είνΆ η γαλήνη; τι είνΆ η γαλήνη;
αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου λένε πως βλέπεις την απάντηση γραμμένη στη σελήνη...

ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ "Στο βράχο"
Στέκομαι στην άκρη του γκρεμού και κοιτάω όλους αυτούς που τους έσπρωξε ένα χέρι τους
κι αναγκάστηκαν να βγάλουνε φτερά, τώρα τους φωτίζει αυτό το υπέροχο αστέρι
τους κοιτάω να πλανιούνται μακρυά, πέρα από τα πέρατα, πέρα από τα πέρα μέρη
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει, κάποιος απΆ αυτούς θα ξέρει
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει
άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια της σα χιόνι
στέκομαι στην πόρτα σου μπροστά και διαβάζω ένα μήνυμα γραμμένο με μαχαίρι
ότι έπρεπε να φύγουνε ξανά ότι τώρα διασχίζουν το μεγάλο μεσημέρι
και την πιο παραμυθένια αμμουδιά, πέρα από τα πέρατα πέρα, από τα πέρα μέρη
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει, κάποιος απΆ αυτούς θα ξέρει
κάποιος πλησιάζει σα να θέλει να μου πει
μη με ρωτάς αν η αγάπη ανασταίνει
μου είπε κάποιος κάποτε, το είδα να συμβαίνει
θυμήσου τότε που σΆ άφησα μονάχο
το σκορπιό που βρήκες όταν σήκωσες το βράχο
το βράχο που επάνω του το κάστρο φτάνει
στους ουρανούς κι ανάμεσα γιΆ αυτούς λιμάνι
κάνει νΆ ακούγεται κι αυτό το βράδυ
ο ήχος απΆ τα κέρματα που ρίχνει στο πηγάδι η μοίρα
θυμάμαι τΆ άρωμά της
τους σκύλους που ησυχάζανε κάτω απΆ τα βλέμματα της
πήγαινε δεν θα το μετανιώσεις
πες της πως ήρθες εσύ και θα το νιώσεις
θα νιώσεις στο πλάι σου την πνοή της
μια νύχτα με πανσέληνο στο ιπτάμενο χαλί της

ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ "Μέρες Αργίας" (από το ποιήμα του Διον. Καψάλη)
Ξέρω πως θα Άρθει και δεν θα Άμαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί, που υψώνομαι να μάθω ότι κι είμαι
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν, που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς «Πού ΅νΆ το κεντρί σου;»
γονιός δεν θα Άναι να μου πει «Σήκω και ντύσου»
«Καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει»
Θα Άρθει την ώρα, που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα Άρθει σαν πύρινο παράγγελμα, που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου
Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα Άρθει την ώρα, που σπαράσσεται το φως μου


Λίγο πιο βαθειά, βρίσκουμε αρκετά αξιόλογα συγκροτήματα και πολύ νόημα στο στίχο...

MAGIC DE SPELL "Διαφορετικός"
Γιατί να Άμαι σαν άστρο σιωπηλός, 'ξαγνισμένος, σα να Άμαι νεκρός
Μήπως είδες σημάδια στον ουρανό, ώρες-ώρες κοιμάται ο Θεός
Τι στα λέω και σένα, δε φταις, στις σκιές σε συνάντησα και χτες
Υποθέτω πως νιώθεις και συ φριχτά, μες στα όνειρα άσυλο θες
Ναι, καλώς ή κακώς, θέλω να Άμαι διαφορετικός
Μόνο που δε μου πάει που Άμαι τόσο θνητός
Ναι, καλώς ή κακώς, θέλω να Άμαι διαφορετικός
Το φιλί που ζητάς σαν καθρέφτης θολός [...]

ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟΙ "Πορεία"
[...] Σκοτείνιαζε πιο γρήγορα απ' ό,τι είχα προβλέψει
όταν μια απόκοσμη κραυγή πλημμύρισε τ' αυτιά μου
κοίταξα το ραδιόφωνο μα από ώρα είχε να εκπέμψει
κάποιος ψηλά απ' την κορυφή με εντόπισε και λέει στη μεριά μου
Προχώρα να με φτάσεις κι ό,τι κι αν περάσεις κράτα την πορεία σου αμετάβλητη
και όταν σ' ανταμώσω κάνε με να νιώσω για το παρελθόν μου υπερήφανος
Με κόπο συγκρατήθηκα μην πέσω στο κενό
τα δάχτυλά μου έσφιξαν με τρόμο το τιμόνι
σ' αυτό το δρόμο νόμιζα πως ήμουν μοναχός
καθώς μας χρέωσε όλου η ζωή από ένα μονοπάτι
Πλησίαζα μοιραία στα μισά της διαδρομής
όταν απότομα έστριψα σε μια κοφτή ανηφόρα
τινάχτηκαν οι προβολείς ψηλά στην κορυφή
φωτίστηκε μια γέρικη μορφή, φωτίστηκε η μορφή μου

ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ "Οι Φόβοι του Πρίγκηπα"
Ήταν ένας γέρος γιος της χαραυγής, ζούσε το φεγγάρι κοιμόταν κατά γης
Δίας σωστός στα νιάτα του της μοίρας βασιλιάς, το κύμα δεν τον φόβιζε της φουσκοθαλασσιάς
στΆ αγριεμένα νιάτα του τον κάνανΆ αρχηγό και τον εχθρό του έκανε να φεύγει σα λαγό
πολλά χρυσά παλάτια του χάρισαν θνητοί και μια γλυκιά πριγκίπισσα για να την παντρευτεί
κάποια μέρα που έβρεχε, έβρεχε πολύ, γύρισε το βλέμμα του προς την ανατολή
είδε ένα γέροντα να Άρχεται σκυφτός, φωτιά έβγαζε απΆ τα μάτια του κι έδειχνε κυνηγός
πρόσεχε του λέει το λογικό μη χάσεις για το χρυσάφι που θαρρείς στα χέρια πως θα πιάσεις
κόπο και αξία για να το αποκτήσεις θέλει και σοφό σκοπό μαζί να τραγουδήσεις
ποιος είσαι και τι θέλεις, ο πρίγκιπας ρωτά, τα πλούτη όλα έχω τι να τα κάνω αυτά;
οι φόβοι σου είμαι, λέει του γέροντα η φωνή, θα σε καταριέμαι γιΆ ατέλειωτη ζωή
κι από τότε ο πρίγκιπας δε γέλασε ξανά και τα παιδιά που άγγιζε πεθαίνανε αγνά
και γέρασε μονάχος του στο σάπιο το παλάτι αφού η μοίρα του Άκλεψε της ζωής το αλάτι

ΑΡΝΑΚΙΑ "Έτοιμος να 'σαι"
Από μια κλωστή κρέμονται όλα κι η ευτυχία μαζί και η λύπη
σα να μην έκλεισε ο κύκλος ακόμα κι είναι όλα έρμαια και σκόρπια στην τύχη
Σε μια στιγμή γκρεμίζονται όλα, ό,τι κερδίσαμε, δε μας ανήκει
στην πρώτη βροχή θα φύγει το χρώμα και θΆ αντικρίσουμε με τρόμο τη φρίκη
Έτοιμος να Άσαι θα Άρθουν ξαφνικά και οι προστάτες σου θα σε προδώσουν
Όταν κοιμάσαι θα βγούνε κρυφά και στΆ όνειρό σου θα σε κλειδώσουν
Από μια κλωστή κρέμονται όλα, θα ΆνΆ ευτυχής, αυτός, που τώρα ζει με τη λύπη
όταν οι μέρες μας θΆ αλλάξουνε χρώμα κι όταν τΆ αρνάκια θα γίνουνε λύκοι
__________________
Εις το επανιδείν...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Antonia : 12-07-06 στις 09:54
Απάντηση με παράθεση