Η εποχή των ανέμων
Θηβαίος Χρήστος Μουσική/Στίχοι: Ανδρέου Γιώργος
Τον καιρό των ανέμων σε μιαν άλλη εποχή
να πετάς σ’ είχα δει με φτερά ραγισμένα
τον καιρό των ανέμων μεθυσμένη βροχή
είχες πέσει στη γη για να ζήσεις με μένα
Τον καιρό των ανέμων σ’ αγαπούσα πολύ
και κανείς μη σου πει πως δεν ήσουν για μένα
της ψυχής μου γαλάζιο, μεταξένιο πουλί
ακριβή μου γιορτή, δυο ζωές, σώμα ένα
Η εποχή των ανέμων έχει αλλάξει καιρό
μόνο εγώ λαχταρώ το δικό σου σημάδι
της φυγής σου το χάδι αγκαλιά το κρατώ
πεινασμένο μωρό με ξυπνάει κάθε βράδυ
Τον καιρό των ανέμων σ’ αγαπούσα πολύ
και κανείς μη σου πει πως δεν ήσουν για μένα
της ψυχής μου γαλάζιο, μεταξένιο πουλί
ακριβή μου γιορτή, δυο ζωές, σώμα ένα
Τον καιρό των ανέμων σ’ είχε φέρει η σιωπή
και κανείς δεν μπορεί να σε πάρει από μένα
__________________
Δεν έδωσα σε άλλον τα κλειδιά ούτε του σπιτιού μου ούτε της καρδιάς μου.
Αρνήθηκες να τα πάρεις φοβήθηκες μήπως σου ξεκλειδώσω τη δική σου καρδιά.
"Ελπίζω κάποτε ν' ακουστώ μέσα στο φαλημέντο του κόσμου..."
Νικόλας Άσιμος
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Νίκος Καββαδίας (Εφτά Νάνοι)
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει
Ω, σαν αερικό θα ζήσω...
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
|