Να φέρω και γω ένα παράδειγμα πάνω στο ποιος γράφει ιστορία. Στην Ελλάδα το 1949, τελείωσε ένας εμφύλιος, ο εθνικός στρατός νίκησε τον δσε (που ήταν και ο παππούς μου, άσχετο). Η “δεξια” κυριάρχησε στον πολιτικό στίβο, στον στίβο του “γράφω ιστορία” κυριάρχησε η εξόριστη και παράνομη αριστερα, τα βιβλία και απομνημονεύματα που γράφτηκαν είναι ασφγκριτα περισσότερα απ τα αντίστοιχα της δεξιάς και ασύγκριτα περισσότερα από όσα βιβλία έχουν γραφτεί για όλη την υπόλοιπη ελληνική ιστορία των τελευταίων 4000 χρόνων. Το αριστερό αφήγημα των ηττημένων, περί εμφυλίου και τα λοιπά, κυριάρχησε σε ολόκληρη την μεταπολίτευση και από όσο διαβάζω από το ελληνικό γουεμπ, συνεχίζει να κυριαρχεί.
Οι νικητές “δεξιοι”, δεν ενδιαφέρθηκαν να ασχοληθούν με το ιδεολογικό ζήτημα, ίσως επειδή επαναπαύτηκαν στην αδιαμφισβήτητη νίκη τους.
|