Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #10  
Παλιά 03-08-08, 20:06
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

Αγαπητέ μου φίλε, είναι λογικά τα ερωτήματά σου και μέσα στο πνεύμα της δικής μου τοποθέτησης μάλιστα. Επαναλαμβάνω πως δεν είμαι Ψυχίατρος αλλά διαθέτω ικανή ιατρική κατάρτιση σε διαφορετικό κλάδο και αυτό με καθιστά ικανό να μπορώ να βγάζω κάποια επιστημονικά συμπεράσματα μέσα στα όρια που υπάρχουν.
Προσωπική μου άποψη, την οποία υποστηρίζουν φανερά ή όχι πολλά μέλη της επιστημονικής κοινότητας, είναι ότι εκείνο που ονομάζουμε Δαιμονισμό, είναι ή μπορεί να είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της εκδήλωσης μιας σειράς ψυχοπαθολογικών καταστάσεων και όχι ενός και μόνο συνδρόμου. Για αυτό το λόγο αλλά και για άλλους διατηρώ αμφιβολίες εάν το σύνδρομο Τουρέτ ή κάποιο άλλο από μόνο του μπορούν να αποτελέσουν μια εξήγηση της κατάστασης αυτής. Στην εκδήλωση μιας τέτοιας κατάστασης, αναγνωρίζουμε ότι καθοριστικό ρόλο παίζει και το περιβάλλον, σε υψηλό βαθμό. Εάν, για παράδειγμα, κάποιος που πάσχει από ψυχική νόσο αντιμετωπίζεται ως δαιμονισμένος, ως αποτέλεσμα τελοσπάντων κάποιας υπερφυσικής δύναμης, τότε αναμφίβολα ο ίδιος θα αποκτήσει μια τέτοια κατεύθυνση στην παθολογία του. Ίσως για αυτό το λόγο μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι ο δαιμονισμένος, όμοια με τον τρελό, παραδέχεται και ομολογεί την κατάστασή του.
Η επιστήμη της Ψυχιατρικής δέχεται την εκδήλωση ακραίων ψυχοσωματικών εκδηλώσεων υπό το καθεστώς εξαιρετικού στρες αλλά σαφώς και χρειάζεται και ο παράγοντας της ιδιοσυγκρασίας, για αυτό και δεν σημαίνει ότι εάν εγώ, διαθέτοντας μια ακέραιη σωματική και ψυχική υγεία, βρεθώ σε συνθήκες στρες θα εκδηλώσω φαινόμενα δαιμονισμού. Καμια γαστρορραγία, το συζητάμε.
Από εκεί και πέρα, εγώ δεν έχω υπόψη μου κάποιες σοβαρές επιστημονικές έρευνες σχετικά με την ψυχολογία και τη νευροφυσιολογία του δαιμονισμένου. Εάν τις διαθέτετε και είναι εύκολο, παρακαλώ να μας τις δώσετε ώστε να έχουμε κάποια βάση. Τις περιπτώσεις αιώρησης και τα λοιπά, τις έχω υπόψη μου, μαζί με πολλά περισσότερα αλλά, ως συνήθως, στερούνται τεκμηρίωσης και για αυτό το λόγο μόνο ως ενδείξεις και ως ένα βαθμό μπορούμε να τις λάβουμε υπόψη μας.
Να είστε βέβαιοι πως, αν ήμουν ψυχίατρος, θα είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα αυτό. Στο παρελθόν τόσο ο Φρόυντ όσο και ο Γιουνγκ είχαν διατυπώσει απόψεις που αποτελούν ορόσημα του θέματος αλλά πλέον με ιδιαίτερες γνώσεις που έχουμε, θα μπορούσαμε να εξελίξουμε το ζήτημα.
Πάντως, όποιος θέλει να σκεφτεί λίγο περισσότερο, ας κάνει μια σύνδεση βρίσκοντας καταρχήν τα κοινά σημεία που εκδηλώνουν οι ΅δαιμονισμένοι΅...
Απάντηση με παράθεση