Απ οτι βλεπω περνατε δυσκολους καιρους
Εφτασαν τα χαλεπα τα χρονια ....
Αν δεν ειχαμε και τον αγκαλιαρεπ να ορθωνει τ αναστημα της αμφισβητησης δε θαχαμε τι να διαβασουμε
Σ ολα τα θρεντς παραμονευουν φαντασματα δρακουλες διαλοι και τριβολοι
Ανθρωποι που μπαινουν στα μαγαζια και δε παραγγελνουν
Εξορκισμοι στο ονομα της αφελιας
συζητησεις με πνευματα και ταξιτζιδες
Δινατες λαμψεις πισω απ τις πορτες
υπογεια τουνελς που φτανουν ως τη Λαρνακα
Αραχνες στις γωνιες και μουχλα στα ταβανια
Και οπως καποτε ηταν οι καιροι των αθροων εισροων
Νομιζω εφτασε η ωρα της μεγιστης φυγης
Το μονο που μενει ασαλευτο ειν το δολωμα
Καρφιτσομενο αριστοτεχνικα επανω στο αγκιστρι .....
Ολες οι ελπιδες μας εξωραιζονται στα τραπεζακια
Του καφε ντασεν ψαχνοντας απελπισμενα
Αυτο που λειπει .....
Αυτο που θα μας εκανε να σηκωθουμε απ τις καρεκλες
Και να αναφωνησουμε ...
ΑΥΤΟ ειναι δικε μου
Μου εφιαξες τη διαθεση
Μου εδωσες χωρο να σταθω
Ετοιμο ονειρο να ονειρευτω
Και τη ποιοτητα που ελειπε
Ωστε να γινει η ζαχαρη γλυκια
Στο φρεντοτσινο μου ....
Κανεις δε σαλευει
Κανεις δε προσπαθει
Τα ψαρακια επιπλεουν μεχρι να βουλιαξουν
Το σιγουρο ειναι πως κανεις δε τολμα
Να τα πουλησει για κυριως πιατο
Ετσι το μονο που απομενει
Ειναι να ζαλιστουν και να πηδηξουν
Αυτοκτονωντας εξω απ τι γυαλα
Και ολα αυτα χωρις προσωπικα μηνυματα
Βρε λετε να σας καναν μαγια η εχετε τασεις φυγης ;
@
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη LuX : 30-09-08 στις 17:25
|