Άσχετο, αλλά σχετικό...
Ο Μαχάτμα Γκάντι ήταν μέγας γνώστης της μορφής του Ιησού της Ναζαρέτ, και πράγματι, σε κάποιες βιογραφίες του αναφέρεται ότι ήταν έτοιμος να γίνει χριστιανός. Αν τελικά δεν το έκανε, αυτό οφείλεται σε μια ατυχή εμπειρία: ένα πρωί συνόδευε έναν παιδικό του φίλο που ήθελε να του δείξει την εκκλησία του, αλλά οι νεωκόροι δεν τον άφησαν να μπει μέσα επειδή δεν ήταν λευκός. Αυτή η εμπειρία σημάδεψε τη σχέση του Γκάντι με τον χριστιανισμό για όλη του τη ζωή, αν και δεν έπαψε ποτέ να μιλάει για τον Ιησού ως πρωταρχικό του πρότυπο.
Λένε πως μια μέρα καθόταν ο Γκάντι στην όχθη ενός ποταμού και τον ρώτησε κάποιος γιατί δεν του άρεσε ο χριστιανισμός.
Ο Μαχάτμα απάντησε πως αυτό που τον ενοχλούσε δεν ήταν ο χριστιανισμός, αλλά πολλοί από τους χριστιανούς.
Για να εξηγήσει την αιτία των λόγων του έβαλε το χέρι στο νερό, έβγαλε μια στρογγυλεμένη πέτρα και είπε:
"Πολλοί χριστιανοί είναι σαν αυτήν εδώ την πέτρα: ζουν μια ζωή μέσα στον ποταμό της Αλήθειας, κι όμως, αν τους ανοίξεις στη μέση..." ο Γκάντι χτύπησε την πέτρα πάνω σε μια άλλη, μεγαλύτερη. Η μικρή πέτρα έσπασε στα δύο, κι ο Γκάντι την έδειξε σ' εκείνους που τον άκουγαν.
"Μέσα τους είναι στεγνοί όπως αυτή η πέτρα. Δεν έχει μπει ούτε σταγόνα απ' το ποτάμι της ζωής που τους βρέχει εξωτερικά."
"Χόρχε Μπουκάι, Ο δρόμος της πνευματικότητας"
|