Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #42  
Παλιά 21-06-19, 21:04
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή Ο βρικόλακας των Παξών

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα....

Ο βρικόλακας των Παξών

Στις 5 του μηνός διερχόμενος ο διευθυντής της Παξινής εφημερίδας «Παξοί»
κ. Χαρ. Μιτσιάλης γεννημένος στο χωριό Μποϊκάτικα Γαίου, φιλοξενήθηκε από
τον κ. Ιωάννη Σ. Μπογδάνου του οποίου η σύζυγος του Μαρία δέχθηκε να του
δείξει το απέναντι από το σπίτι τους ερειπωμένο οίκημα του θρυλικού
βρικόλακα των Παξών Γεωργάκη της Αντονέλλας.


Επιπλέον του έδειξε και τρία μεγάλα πλατυκέφαλα καρφιά τα οποία πήρε κάτω
από το κατώφλι της πόρτας του σπιτιού.
Αυτά είναι τα καρφιά τα οποία σύμφωνα με την παράδοση κάποιος Σκλαβούνος,
υπάλληλος της Ενετικής Κυβέρνησης, κάρφωσε τον βρικόλακα στο επάνω μέρος της πόρτας.

Με την ευκαιρία αυτή οι «Παξοί» δημοσίευσαν την ιστορία του Γιωργάκη της
Αντονέλλας η οποία έχει ως εξής :
Το έτος 1603 ήρθε στους Παξούς ένας Βενετσιάνος τροβαδούρος και πήγε
στην τότε πρωτεύουσα, το σημερινό χωριουδάκι Κουκούλια.
Εκεί έμεινε στο σπίτι του Καπετάν Δουφλή ο οποίος τον περιποιήθηκε τόσο
πολύ ώστε ο Βενετσιάνος ενέργησε στην κυβέρνησή του να του παραχωρηθεί
το μισό από τις εισπράξεις του τελωνείου και των άλλων δημόσιων εσόδων.

Κατά το Ενετικό σύστημα της εποχής εκείνης, τέτοιοι ενοικιαστές είχαν
δικτατορικά δικαιώματα.
Όταν έπιαναν κάποιο λαθρέμπορο είχαν πάνω του δικαίωμα ζωής και θανάτου.
Λεγόταν τότε λοιπόν ότι ένας από τους απογόνους του Δουφλή, συνεχίζοντας
το έργο των πατέρων του της ενοικίασης δηλαδή των δημοσίων εσόδων,
έπιασε μια μέρα ένα καΐκι με λαθρεμπόριο.

Πλοίαρχός του ήταν ένα από ομορφότερα παλικάρια του νησιού, ο Μπόικος.
Ο σκληρός απόγονος του Δουφλή δεν δίστασε καθόλου.
Διέταξε και του κόψανε για τιμωρία και τα δύο χέρια.
Σε λίγη ώρα από τους φρικτούς πόνους και την αιμορραγία το παλικάρι ξεψύχησε.

Ο γιος του Μπόικου λεγότανε Γιωργάκης και ήταν μόλις δέκα χρονών όταν
ορφάνεψε με τον τρόπο που διηγηθήκαμε.
Η μητέρα του Αντονέλλα, η χήρα του Μπόικου, νέα ακόμα και πολύ όμορφη,
αγάπησε τρελά έναν ναυτικό και του παραδόθηκε λίγο καιρό μετά τον τραγικό θάνατο του άντρα της.

Ο ναυτικός αυτός όμως ενώ είχε υποσχεθεί να την παντρευτεί, διαρκώς
ανέβαλλε το γάμο βρίσκοντας εμπόδιο την ύπαρξη του παιδιού που
κληρονομούσε την πατρική του περιουσία.
Τέλος της δήλωσε καθαρά πως δεν θα την πάρει αν δεν του δώσει προίκα όλα
τα κτήματα που άφησε ο Μπόικος.

Από την μέρα εκείνη η Αντονέλλα έβαλε σκοπό να εξαφανίσει το παιδί της.

Δεν υπήρξε βάσανο, στέρηση, κακομεταχείριση που να μην έκανε του Γιωργάκη.
Η σκληρή μητέρα θα μπορούσε βέβαια να το σκοτώσει μια και καλή, φαίνεται
όμως πως οι συγγενείς του άντρα της την είχαν καταστήσει υπεύθυνη για τον θάνατό του.
Όλα όμως τα μαρτύρια και τα βάσανα που του έκανε η μάνα του απεναντίας τον δυνάμωναν.


Ο καιρός περνούσε και η Αντονέλλα που φημιζόταν άλλοτε για την καλλονή
της, έβλεπε τα νιάτα της να μαραίνονται και τον εραστή της να μην θέλει τον γάμο.
Και τότε αποφάσισε να πνίξει με τα ίδια της τα χέρια τον γιο της.

Αλλά ο Γιωργάκης δεν ήταν πια μικρός.
Είχε πατήσει τα δεκαπέντε.
Και είχε κληρονομήσει τη δυνατή κράση του πατέρα του, θέληση και ατσαλένια μπράτσα.

Η μητέρα του τον είχε καταδικάσει να κοιμάται στο αχούρι μαζί με τα γουρούνια.
Μια χειμωνιάτικη νύχτα λοιπόν ακούει ελαφρό θόρυβο.
Κατάλαβε ότι κάποιος μπήκε αλλά δεν σάλεψε.
Ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι νιώθει δύο χέρια να ζητούν ψαχουλευτά το λαιμό του.
Πετάγεται πάνω, αρπάζει ένα ξύλο και χτυπά τη μάνα του στο κεφάλι.
Ο Γιωργάκης άνοιξε τη πόρτα και χάθηκε στο σκοτάδι, κατέβηκε στο λιμάνι του
Γαίου και κρύφτηκε στο αμπάρι ενός εκεί αραγμένου καραβιού που την άλλη
μέρα έφευγε για Αυλώνα.
Αν και μπορούσε να δικαιολογήσει πολύ καλά την πράξη του, κατάλαβε ότι το
να σηκώσει χέρι στη μάνα του θεωρούνταν στο νησί κακούργημα που δεν θα
του το συγχωρούσε κανείς.


Συνεχίζεται το θέμα...

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση