Φαντάσου το εξής: Γνωρίζεις άριστα Αγγλικά, δεν τα πας καλά στην Ελλάδα και σου προσφέρεται μια πολύ καλή θέση στην Αυστραλία. Στο Νότιο ημισφαίριο! Θα πήγαινες;
Φαντάσου τώρα να πήγαινες οικογενειακώς, ομοίως η οικογένειά σου να γνωρίζει καλά Αγγλικά, και να σας εγκαθιστούσαν σε κάποια εταιρική κατοικία, κάτι πολύ συμφέρον αν το δεις οικονομικά. Παράδεισος; Περίμενε. Και για κακή σου τύχη να έπεφτες πάνω στην πιο παράξενη γειτονιά της Αυστραλίας. Στους πιο περίεργους γείτονες.
Πες μου τώρα αν αυτό δεν θα είχε άμεσο αντίκτυπο στην ζωή σου, στην απόδοση σου στην δουλειά, στην άποψη σου για τους Αυστραλούς και στην κοινωνικότητα των παιδιών σου.
Γιατί στα λέω ολα αυτά; Γιατί γνωστός μου πήγε και γύρισε για αυτόν το λόγο. Η ζημιά επεκτάθηκε σε dt στο εργασιακό του προφίλ και κρίθηκε ανεπαρκής για την θέση, ομοίως σε dt. Και δεν ήταν ο κλασσικός Ελληναράς. Το αντίθετο μάλλον. Επεσε ανάμεσα σε Αυστραλαράδες (υπήρξαν και κάποια ρατσιστικά θέματα, όχι φυλετκά ακριβώς... τεσπα). Δεν πρόλαβε να το ξεπεράσει μετακομίζοντας και την πάτησε.
Φαντάσου τώρα το επόμενο πρωί των ...Γήινων μετά τις ολονύκτιες ειδήσεις της "επαφής". Ποιός θα πάει στην δουλειά, απο αυτούς που θα πάνε ποιοί θα συγκεντρωθούν να δουλέψουν (τα απαραίτητα τουλάχιστον), πόσοι θα κάτσουν σπίτια τους και θα τρέμουν απο τον φόβο τους (σαν τον Mel Gibson στο
Signs), πόσοι θα είναι έξω στους δρόμους για να τα σπάσουν (γιατί κρατιώνταν με τα δόντια τοσο καιρό) και πόσοι θα προσεύχονται όλη μέρα μέσα σε ναούς. Αυτό θα σκεφτούν μάλλον. Μια υπόθεση κάνω πάντα.