Αυτά είχαμε στο δυτικό αέτωμα του περίφημου ναού του Δία στην Ολυμπία
Στο ανατολικό είχαν πάλι μια άλλη μυθολογική αναπαράσταση .
Ο Οινόμαος ήταν ένας βασιλιάς σε μια πόλη που τη λέγαν Πίσα .
Βασιλιάς ξεβασιλιάς , μπασταρδάκι ήταν και αυτός, γιος του Άρη ο οποίος
αναγκάστηκε και τον αναγνώρισε φυσικά στο τέλος, και μάλιστα του είχε δώσει
κάτι πολύ σπέσιαλ αλόγατα τα οποία τα ντοπάριζε με ειδικές ουσίες ένεκα που
δεν είχαν τότε αντιντόπινγκ κοντρόλ. Η μαμά του Οινόμαου ήταν η Αρπίννα που
ήταν αδελφή της Αίγινας και κόρη του Ασωπού.
Ο Οινόμαος περνούσε καλά με τη γυναικούλα του την Στερόπη και είχανε και
ένα κουτσούβελο, την Ιπποδάμεια (απλή συνωνυμία με την σύζυγο του Πειρίθοου),
κόμματος η κοπέλα, καλλονή απ τις λίγες μια μέση, ένα προσωπάκι, ένα μάτι, μια γάμπα,
κορίτσι ποίημα που λένε.
Μια μέρα που δεν είχε δουλειά ο Οινόμαος , πήγε για χρησμό στο μαντείο να μάθει
τα μελλούμενα, σίμωσε τον οβολό του, όχι και πολλά – ήταν κομματάκι σφιχτός , τσαντίζεται
η Πυθία , «έτσι είσαι ρε ? »
Του βγάζει ένα χρησμό ρε παιδιά . . . άστα να πάνε
- Θα πεθάνεις ρε κόπανε , θα σε σκοτώσει ο γαμπρός σου και τη συμπεθέρα σου θα την λένε Μαρία» (από άλλη μυθολογία αυτό)
- Ορίστε ? μα . . . εγώ !! δεν. . . μήπως . . . (ξεροκατάπινε ταυτόχρονα )
- Είπα , θα πεθάνεις, και τη γυναίκα σου ξέχνα την . . . να μη σε νοιάζει μετά για αυτή, τόσους αρσενικούς έχει στη πιάτσα. Αι πάγαινε τώρα .
Τον πιάσανε οι κρυάδες τον Οινόμαο
- Φτούυυυ ρε τι έπαθα, τι τον ήθελα τον χρησμό, το φελέκι μου μέσα, και δε καθόμανε ήσυχα σπιτάκι μου ??
Τρελάθηκε ο Οινόμαος , τι κακό που μας βρήκε έλεγε και ξανάλεγε . . .
δε γουστάριζε να παντρέψει την Ιπποδάμεια με τίποτα . . . Έβλεπε υποψήφιους που του έρχονται με προξενιά
στο σπίτι του, για την Ιπποδάμεια ,και αυτός έτρεχε να αλλάξει εσώρουχα απ την τρομάρα του .
Καλά όσο ήταν ανήλικη, δεν την έδινε. Όταν μεγάλωσε αρκετά η Ιπποδάμεια δε μπορούσε να κάνει
και αλλιώς παρά μόνο να σκοτώνει τους υποψήφιους γαμπρούς . Ξηγιότανε σκουληκιάρικα που λένε.
Παρουσιάζεται ένας γαμπρός μια μέρα, χρυσό παιδί, από καλή οικογένεια, με λεπτά αισθήματα.
- Θα με δώσετε την χείρα της κόρης σας της Ιπποδάμειας κυρ Οινόμαε ? ?
- Να στη δώσω μωρέ , αλλά . . .
- Άκου κυρ Οινόμαε , την αγαπάω πολύ , δε θέλω προίκα. Την παίρνω και έτσι.
(καθώς καταλαβαίνεται από τότε η προίκα είχε σκοπό να καλύψει τα κενά αγάπης του γαμπρού
και να ξεφορτωθεί ο πατήρ κάποια από τα οικογενειακά βάρη με ένα εφάπαξ )
- Είσαι σίγουρος βρε παιδάκι μου ? Το σκέφτηκες καλά ? ?
- Ναι γεια ! (ήταν καρδάσι ο υποψήφιος όπως καταλάβατε )
- Μωρέ εντάξει, αλλά . . .θα σε δοκιμάσω πρώτα, θα κάνουμε ιππικούς αγώνες με τα άρματά μας
άμα νικήσεις, δικιά σου . . . θα τρέξουμε απ την Πίσα ως την Κόρινθο
- No problem , it looks easy
- Τον κακό σου τον καιρό, (your stormy weather )που νομίζεις πως είναι εύκολο.
- . . .
- Άμα χάσεις θα σου πάρω το κεφάλι ρε.
- Ώπα ρε μεγάλε , πως την έχεις δει έτσι ? ?
- Είσαι ? ? Θα σε αφήσω να φύγεις και πρώτος !! άμα θες, άμα φοβάσαι άδειασέ μας τη γωνιά.
Ε, ρε κόλλημα που έχει φάει ο παππούς με τις ιπποδρομίες, λέγανε οι γαμπροί.
- Άντε φύγαμε , σιγά μη με νικήσεις ρε γεροξεκούτη με τα ψοφάλογά σου . (Δεν ήξερε , δε ρώταγε ? ? )
Ξεκίναγε πρώτος ο υποψήφιος αλλά στα πρώτα στάδια ο Οινόμαος τον προσπέρναγε και του
έπαιρνε το κεφάλι. Είπαμε , αντιντόπινγκ κοντρόλ δεν είχανε εκείνα τα χρόνια, ότι γουστάριζες έριχνες στα άλογα.
Βλαστήμαγε και η Ιπποδάμεια την τύχη της γιατί καθώς καταλαβαίνετε . . . ε, είχε και αυτή κάνει τα όνειρά της.
Φυσικά ακόμη και στην Μυθολογία υπάρχουν κάποιες ασάφειες που μας κάνουν να σκεπτόμαστε διάφορα.
Ο Οινόμαος για παράδειγμα ,είχε ένα ηνίοχο που τον λέγαν Μυρτίλο ο οποίος ήταν και πολύ καψούρης με την Ιπποδάμεια
αλλά περισσότερες λεπτομέρειες δεν ξέρουμε . Να θυμάστε αυτό το όνομα Μυρτίλος , θα το συναντήσουμε πάλι .
Πλάκα πλάκα ο Οινόμαος είχε αποκεφαλίσει 13 υποψήφιους με το ίδιο κόλπο της ιπποδρομίας .
Μια μέρα εμφανίζεται στην περιοχή ο Πέλοπας, ωραίο παλικάρι με πολλά προσόντα από
αυτά που μια δεσποινίδα ,όσο στερημένη και να είναι, μπορεί και τα αναγνωρίζει και αξιολογεί αμέσως.
Ο Πέλοπας ήταν λεβεντιά με μεγάλη καρδιά και μπράτσα και η καταγωγή του απ τα βάθη
της Μικράς Ασίας (Δεν είναι ανάγκη φυσικά αυτό να το πούμε στους Τούρκους και στον Ερτντοαν, δε ξέρεις ποτέ τι γίνεται)
Με το που βλέπει ο Πέλοπας την λεγάμενη. . . έπαθε , σείστηκε ο ντουνιάς ,κουνηθήκαν τα βουνά.
Μια ωραία πρωία στην αγορά την συναντά ο Πέλωψ , άστραφταν και τα ρούχα του απ την λάμψη
του Ήλιου , κάτι σαν τον Παπαμιχαήλ στο υπολοχαγός Νατάσσα .
- Μανάρι μου εσύ , τι θεογκόμενα είσαι ? Λιώνω λέμε
- Α να χαθείς, κρύε!
- Εγώ ? Κρύος ? εγώ που σου εξέφρασα τα ειλικρινή μου αισθήματα ?
- Μα μου λέτε κουταμάρες
(«καλά πάμε» λέει ο Πέλοπας από μέσα του, άμα ακούνε τέτοια οι άντρες )
- Δεν είναι κουταμάρες γλυκιά μου, είναι όλη η αλήθεια,
- Είσθε κόλακας !
- Καλά, έχει ανοίξει ένα καφέ εδώ παρακάτου, πάμε να σε κεράσω ένα ποτό να μην στεκόμαστε?
- Καλά , άντε , πάμε . . .
(Στο καφέ , στο πατάρι . . . με χαμηλό φωτισμό)
- Ιπποδάμεια, θα σε πάρω
- Ξέρεις Πέλο μου, ο μπαμπάς μωρέ . . . να . . . είναι λίγο αυστηρός.
- Μωρέ θα σε πάρω, δε με νοιάζει τίποτα.
(Την ψωνίζει και η Ιπποδάμεια , άκουσε το μαγικό «δε με νοιάζει τίποτα» και ξελιγώθηκε . . .
περνάγανε και τα χρόνια βλέπετε , παραδόθηκε άνευ όρων η κοπέλα). Του τάπε όλα χαρτί και καλαμάρι.
- Θα σε βάλει σε ιπποδρομία και ο αγώνας είναι στημένος , τα άλογα είναι ντοπέ.
- Θα τρέξω και ότι θέλει ας γίνει.
Το κορίτσι κατάλαβε πως είναι η μοναδική της ευκαιρία , το «ότι θέλει ας γίνει» δε λέει και πολλά ,
ήξερε πολύ καλά τι θα γίνει, άμα περιμένεις από τους μπουνταλάδες τους γαμπρούς που έχουν το μυαλό στο … μη πω, (καταλάβατε εσείς)
πήγε που λέτε και βρήκε τον Μυρτίλο τον ηνίοχο. Ο Μυρτίλος στην αρχή δεν άκουγε κουβέντα, τον καλοπιάνει
Ιπποδάμεια, δε ξέρουμε τι του είπε ακριβώς, τι του έταξε και τι του έκανε πάντως ο Μυρτίλος , πάει το βράδυ και
«πειράζει» την άμαξα , χάλασε το «τούρμπο» , πείραξε τα καρφιά, λιμάρισε τις βίδες, άφησε νηστικά τα άλογα
πάει την άλλη μέρα ο Οινόμαος, ξεκινάει η αρματοδρομία, στα μισά, σπάει το καρότσι του
διαλύονται οι ρόδες, αλλού τα άλογα αλλού ο Οινόμαος αλλού το τρέιλερ, και ο Πέλοπας τερμάτισε πρώτος και το
πήρε το κορίτσι, και την προίκα και έδωσε το όνομά του στο νησί, Πελοπόννησος έκτοτε ,και κατά μια εκδοχή ο Οινόμαος
αυτοκτόνησε κατά μια άλλη σκοτώθηκε κατά την αρματοδρομία, πάντως είναι μόστρα στο αέτωμα .
Γίνανε που λέτε αέτωμα , απ την μια μεριά ο Οινόμαος με την Στερόπη , απ την άλλη ο Πέλοπας με την Ιπποδάμεια
στη μέση ο Δίας φυσικά , τα τέθριππα των αντιπάλων με τους ηνίοχους και στις γωνίες οι θεότητες Αλφειός και Κλαδέος
που αναπαριστούν τους ποταμούς που ποτίζουν τον κάμπο της Ηλείας .
Τα συμπεθέρια, απ το σόι του γαμπρού, ο Τάνταλος δηλαδή, λείπουν απ το αέτωμα γιατί ο Τάνταλος ήταν μεγάλος τσόγλανος
και δεν τον καλούσε κανείς σε τέτοια και γενικά τον αποφεύγανε οι αγαλματοποιοί.
Φυσικά η ιστορία ΔΕΝ τελειώνει εδώ
Ας πούμε και τα παρατράγουδα, η Ιπποδάμεια ήταν ολίγο ζωηρά. Τον Πέλοπα τον βαρέθηκε σχετικά σύντομα
και άρχιζε να γλυκοκοιτάει τον ηνίοχο Μυρτίλο. Μια μέρα που ο Πέλοπας πήγε για κυνήγι η Ιπποδάμεια
κόλλησε του Μυρτίλου
- Μ’ αρέσεις πολύ , πάντα μου άρεσες . . .
- Με φέρνεται σε δύσκολη θέση
- Είσθε κούκλος
- Όχι , δε . . .
- Άσε τα νάζια σε παρακαλώ , κάνε ένα ντουζάκι κι έλα στην κάμαρη !!
- Όχι , δε . . . ξέρετε , εγώ . . . να , εεε !! (το κορόιδο ο Μυρίλος)
- Έλα που σου λέω, δε θα πω τίποτα του Πέλοπα, και ο μισθός μισθός , τι φοβάσαι ?
Η Ιπποδάμεια δεν τα κατάφερε και για αυτό τσαντίστηκε πολύ, όταν επέστρεψε ο Πέλοπας καταϊδρωμένος
η καριόλα γυναίκα (καριόλα = κρεβάτι στα ισπανικά , δεν είναι βρισιά) τα γύρισε αλλιώς
- Πέλο μου . . . ,
- Τι έγινε Ντάμη μου ?
- Να μωρέ , όταν έλειπες . . .
- Ε ! τι ?
- Αυτός !
- Ο Μυρτίλος ?
- Ναι , αυτός , μου ρίχτηκε, πες του κάτι σε παρακαλώ . . .
- Άντε ρε , σοβαρά μιλάς !!
- Άμα σε λέω ψέματα να σε θάψω αγάπη μου !!
Δεν ήθελε και πολλά ο Πέλοπας , αρπάζει τον Μυρτίλο και τον πετάει στη θάλασσα και πνίγηκε το παλικαράκι
τζάμπα και από τότε το πέλαγος που πνίγηκε το ονόμασαν Μυρτώο πέλαγος .
Συνεχίζεται
Εδώ για περισσότερα για τον Μύθο και για το αέτωμα του ναού
του Δία στην Ολυμπία
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%2....%20aetoma.htm
