Η σειρά σου
Mikro
Υπάρχουν όνειρα που δεν έχουν τέλος
οι λέξεις σκίζουν την καρδιά σου σαν βέλος
είναι από κείνες τις φορές που ρωτάς
πότε θα γίνει, πότε θα 'χεις όλα αυτά που ζητάς
Υπάρχουν λέξεις που ακόμα φοβάσαι
κι αν έχεις δέκα χέρια μην τους λυπάσαι
όσο κι αν στέκεσαι το ξέρεις καλά
πώς όλοι αυτοί που σε στηρίζουν σ' έχουν δέσει γερά
Το ξέρω ήσουνα και συ σαν και μένα
μα ήσουν μόνος με τα φώτα σβησμένα
κι όταν σηκώθηκες ν' ανάψεις το φως
τότε κατάλαβες πως είσαι τυφλός
Ήρθε η ώρα ο εαυτός σου να γίνεις
στο φως της μέρας να μπορείς πια να μείνεις
Το βράδυ αυτό το περιμένεις καιρό
Ετοιμάσου ήρθε η ώρα να βγεις από δω
Άσε το φόβο σου...
|