ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28- Η ΑΠΟΦΑΣΗ
Η διαδρομή κράτησε σχεδόν 3 ώρες, δεν υπήρχε πολύς κόσμος, έβαλε την βαλίτσα της και έκατσε και σκεφτόταν, ήταν η πρώτη φορά που ήταν χαρούμενη για την απόφαση της αυτή. όταν κατέβηκε δεν είχε ιδέα που να πάει, μόνο μια πληροφορία είχε και έτσι ξεκίνησε για εκεί, πήρε ένα ταξί και σε λίγο βρισκόταν στην σχολή ιατρικής. η ώρα σχεδόν είχε πάει οχτώ αναρωτιόταν αν θα βρει κάποιον μέσα, ήταν λίγα παιδιά καθισμένα σε κάποιο τραπέζι και παίζανε χαρτιά. πλησίασε μια κοπέλα και την ρώτησε
-συγγνώμη, να σε ρωτήσω κάτι?
εκείνη την κοίταξε έκπληκτη "σαν βρικόλακας είναι", σκέφτηκε
-ναι πες μου της είπε μετά
-ξέρεις τον Πήτερ Μαλτέζο?
-τον καροτί εννοείς? έτσι τον λέμε εμείς λόγο των μαλλιών του
-ναι αυτόν είπε η Νεφέλη ενθουσιασμένη
-Χάρη έλα εδώ φώναξε η κοπέλα, ένα αγόρι που βρισκόταν λίγο πιο πέρα, θέλει τον καροτί, εκείνος πλησίασε και χαμογελούσε
-η Νεφέλη δεν είσαι? τι κάνεις? και της έδωσε το χέρι η Νεφέλη έδωσε δειλά το χέρι και του είπε
-ναι εγώ είμαι, γνωριζόμαστε?
-εγώ σε ξέρω, από τον Πήτερ είμαι και εγώ από το πλάιταουν σας είχα δει να τραγουδάτε, είμαι μεγάλος θαυμαστής σου δεσποινίς μου, η Νεφέλη του χαμογέλασε και κοκκίνισε ελαφρώς και ρώτησε ξανά
-ξέρεις που μένει ο Πήτερ?
-ναι, φυσικά δίπλα από μένα θα σε πάω εγώ σε λίγο αν θες
-οκ, είπε η Νεφέλη θα κάνω μια βόλτα μέχρι να έρθεις και προχώρησε στον διάδρομο η σχολή ήταν πολύ μεγάλη και ήταν ωραία σχεδιασμένη "μην απομακρυνθώ κι άλλο, θα χαθώ!" σκέφτηκε και έτσι όπως κοίταζε από που να πάει έπεσε πάνω σε μια γυναίκα, την κοίταξε και εκείνη έφυγε τρέχοντας δημιούργησε ένα καπνό και εξαφανίστηκε
-μαμά, ψιθύρισε η Νεφέλη και έμεινε έτσι όπως είχε πέσει
-είσαι καλά ?την ρώτησε ο φίλος του Πήτερ
-ναι καλά είμαι απλώς γλίστρησα
-οκ, πάμε να χαρεί και λίγο ο φίλος μου, όλο για σένα μας μίλαγε
-για μένα είπε με έκπληξη
-έχει μια φωτογραφία σου στο πορτοφόλι του το είδα μια μέρα που του έπεσε κάτω
-αλήθεια?
-δεν καταλαβαίνω γιατί ξαφνιάζεσαι, σ αγαπάει. ζευγάρι είστε?
η Νεφέλη δεν απάντησε, εκείνος δεν συνέχισε
-εδώ είμαστε της είπε πρέπει να ξαναγυρίσω στην σχολή οπότε πήγαινε δεύτερο όροφο Β02 το διαμέρισμα του
-σε ευχαριστώ πολύ είπε η Νεφέλη και πήρε το ασανσέρ ανέβηκε και χτύπησε την πόρτα
-ένα λεπτό ακούστηκε ο Πήτερ, που έκανε μπάνιο
.................................................. .................................................. ........
Η Έριν πήρε την Νεφέλη τηλέφωνο αλλά τίποτα, βαριόταν στο σπίτι έκατσε στο σαλόνι έβαλε τηλεόραση και αποκοιμήθηκε, χτύπησε το κουδούνι πετάχτηκε όρθια
"ο Φίλλιπος θα είναι", σκέφτηκε και άνοιξε γρήγορα
-Λούκας είπε βαριεστημένα, έλα πέρασε
-χάρηκες πολύ βλέπω που με είδες είπε ο Λούκας
-τι λες τώρα και φυσικά χάρηκα απλά περίμενα
-τον Φίλλιπο να φανταστώ
-ναι, αλλά έχει εξαφανιστεί εδώ και μια εβδομάδα
-ίσως να έχει δουλειές Έριν μην ανησυχείς
-έλα τώρα Λούκας δυο λεπτά να με πάρει δεν είχε, ας μην κοροϊδευόμαστε
-ναι δίκιο έχεις τι να σου πω και εγώ καλύτερα δεν είμαι, σκάτε τα έχω κάνει και δεν μπορώ να επικοινωνήσω και μαζί της, πήγα και από το σπίτι της, πήγε Τζαλόν πριν για λίγες μέρες
-α γι αυτό δεν απαντούσε πριν κατάλαβα φταις Λούκας αυτή την φορά τι ήθελες και έπαιζες παιχνίδια
-ναι δίκιο έχεις, κοίτα τι έφερα κρασάκι και ταινία εκείνη χαμογέλασε
-να πιούμε να ξεχάσουμε και οι δυο και έβαλαν την ταινία και δυο ποτήρια κρασί
.................................................. .................................................. ...
-ένα λεπτό μπορώ να περιμένω είπε η Νεφέλη σιγά και έκατσε πάνω στην βαλίτσα της
ο Πήτερ έβαλε μια πετσέτα γύρω του και άνοιξε και έμεινε όταν είδε την Νεφέλη απέξω
-Νεφέλη?
-ναι εγώ είμαι, καλά πως ανοίγεις έτσι την πόρτα? γυμνός να σε δούνε όλες?
-πέρασε μέσα της είπε χωρίς να σχολιάσει αυτά που είπε, τι κάνεις εδώ την ρώτησε
εκείνη δεν μίλησε και απλά τον κοίταξε
-εσύ τι λες να έκανα ήθελα να σε δη
-άρχισες πάλι Νεφέλη? αφού δεν μ αγαπάς. παίζεις πάλι
-δεν σ αγαπάω είπε η Νεφέλη τι είναι αυτά που λες για σένα ήρθα
-έκανες τόσο δρόμο μόνο για να με δεις για ορκίσου?
εκείνη δεν απάντησε απλά τον αγκάλιασε σφιχτά, εκείνος της χαμογέλασε την έπιασε από την μέση και την φίλησε και του έπεσε η πετσέτα
-μαζέψου! είπε η Νεφέλη και γύρισε από την άλλη
-ναι γιατί δεν με έχεις δει γυμνό και ντράπηκες
-απλά έχει περάσει καιρός και τέλος πάντων ντύσου Πήτερ
-πάω και έρχομαι και όταν ξαναγύρισε πήγε γρήγορα κοντά της και την πέταξε στο κρεβάτι
-πως το έκανες τόσο γρήγορα?
-και εσύ μπορείς όλοι οι βρικόλακες έχουν ταχύτητα
-εγώ δεν μπορώ είπε η Νεφέλη
-αποκλείεται
-ναι δεν ξέρω και δεν με νοιάζει κιόλας, Πήτερ είδα την μαμά μου στην σχολή σου. ήταν αυτή στ ορκίζομαι
-Νεφέλη δεν είναι δυνατόν αυτό οι γονείς σου πέθαναν δεν γίνεται να βλέπεις νεκρούς αλλά κάποια εξήγηση θα υπάρχει, ίσως να ήταν η Λίζα και να είχε αλλάξει μορφή
-και για ποιό λόγο?
-δεν ξέρω αλλά υποθέτω ότι ήθελε να σε ταράξει
-ναι μάλλον είπε η Νεφέλη και κουλουριάστηκε στην αγκαλιά του. σ αγαπαώ του είπε
-και εγώ σ αγαπώ είπε ο Πήτερ, εκείνη έκλεισε τα μάτια και αποκοιμήθηκε, ο Πήτερ έμεινε να την κοιτάζει λίγο και μετά σηκώθηκε, ντύθηκε και έφυγε
.................................................. .......................
- η ώρα έχει περάσει να φύγω είπε ο Λούκας παραπατώντας
-κάτσε βρω εδώ έχω όλο το σπίτι μόνη μου κοιμήσου εδώ είπε η Έριν και εκείνη μεθυσμένη και μετά άρχισε να γελάει
-όχι φεύγω να βρω την Νεφέλη που αγαπάω
-καλά είπε η Έριν και σηκώθηκε να τον συνοδέψει και έπεσε πάνω του και τον κοίταξε και εκείνες τον κοίταξε ήταν στο καναπέ ο ένας πάνω από τον άλλον, τον φίλησε εκείνος τραβήχτηκε αλλά μετά είδε να του χαμογελάει τα μαύρα της μαλλιά πήγαιναν πέρα δώθε και εκείνος την ήθελε, νόμιζε ότι έβλεπε την Νεφέλη, η Έριν τον κοίταζε, εκείνος την φίλησε ξανά.
.................................................
η νεφέλη ξύπνησε, κοίταξε γύρω της ο Πήτερ δεν βρισκόταν πουθενά, σκέφτηκε θα πήγε να πάρει κάτι να φάνε μάλλον αλλά η ώρα περνούσε και εκείνος αργούσε τον Επερνέ τηλέφωνο τίποτα, έκανε βόλτες στο δωμάτιο, τον άκουσε έτρεξε στην πόρτα και την άνοιξε, ο Πήτερ μιλούσε απέξω με τον χάρη την κοίταξε ενοχλημένος και της είπε
-μπες μέσα και ντύσου, η Νεφέλη ήταν με μια μπλούζα του, που της ήταν σαν φόρεμα, θύμωσε και κοκκίνισε λιγάκι χαιρέτησε με το χέρι της τον χάρη και μπήκε μέσα, σε πέντε λεπτά μπήκε και ο Πήτερ η Νεφέλη καθόταν στο κρεβάτι θυμωμένη
-τι έχεις ? την ρώτησε ο Πήτερ
-αναρωτιέσαι? δεν μπορείς να καταλάβεις? και πήρε το κινητό της και έστελνε μήνυμα
-που έφυγες θύμωσα? στην σχολή πήγα να δω γι αυτό που μου είπες πριν να βοηθήσω ήθελα
-δεν θύμωσα γι αυτό Πήτερ ανησύχησα για το που είσαι, γι αυτό άνοιξα έτσι την πόρτα και εσύ με έκανες ρεζίλι μπροστά στον άνθρωπο, γιατί μου φώναξες?
-μα καλά να σε δει ο άλλος γυμνή είπαμε
-μα δεν ήμουν γυμνή και δεν ήξερα καν ότι είναι έξω, είσαι γελοίος και συνέχισε να γράφει μήνυμα, ο Πήτερ έκατσε δίπλα της εκείνη συνέχισε να γράφει
-άστο της είπε
-παράτα με όταν μάθεις να φέρεσαι μίλα μου, τότε εκείνος της πήρε το τηλέφωνο και το πέταξε στην άλλη άκρη του δωματίου, η Νεφέλη έτρεξε να το πάρει είχε σπάσει πλέον δεν δούλευε
-να πας να μου αγοράσεις καινούργιο τώρα είπε η νεφέλη τώρα και ξαναφώναξε και άρχισε να κλαίει, γι αυτό ήρθα εδώ? τον ρώτησε εκείνος την πλησίασε και την αγκάλιασε
-συγχωράμε κοριτσάκι μου και της φιλούσε τα μάτια μην μου κλαις άλλο αύριο κιόλας θα σου πάρω καινούργιο, νόμιζα ότι έστελνες στον Λούκας είμαι ένας ελεεινός ζηλιάρης, χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ μείνε μέχρι να φύγω και μετά στο πλάιταουν να πάρουμε ένα σπίτι οι δυο μας και της χαμογέλασε να ξυπνάω και το πρώτο πράγμα που θα θέλω να βλέπω να σαι εσύ.
-σ αγαπώ όσο τίποτα άλλο στ ορκίζομαι στους γονείς μου δεν θα σε ξανά πληγώσω εσύ να με συγχωρέσεις για όλα
έμειναν αγκαλιασμένοι και κοιμήθηκαν μαζί, το πρωί όταν ξύπνησαν την πήγε να δει λίγο το μέρος που μένει και για καφέ και ήταν όλα καλά, αλλά για τον Λούκας και την Έριν δεν ήταν και τόσο ευχάριστο., ο Λούκας σηκώθηκε νωρίτερα το κεφάλι πονούσε και σηκώθηκε ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν στο δωμάτιο του, κοίταξε γύρω του, ξαφνικά είδε την Έριν δίπλα του, πετάχτηκε όρθιος ντύθηκε και έφυγε, σε λίγο ξύπνησε και η Έριν ήταν και κατάλαβε τι είχε γίνει άρχισε να κλαίει δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει ότι η πρώτη της φορά ήταν έτσι και πρόδωσε την φίλη της , ο Λούκας από την άλλη έκανε μπάνιο και καθόταν ακίνητος δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει...
|