"Παραμύθι - FFC"
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ' αυτόν τον πλανήτη .
Μου 'χαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία και να 'μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια , θρησκεία .
Μου 'χαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο '60 με '70 για μια επανάσταση κι αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια.
Μου 'χαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή, αυτοί θα με έσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει.
Μου 'χαν πει για μια χούντα και για μια αριστερά μου 'παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά .
Μου 'παν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία, για κάτι που το 'λεγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ' ελευθερία.
Μου 'παν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά.
Μου 'παν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ γιατί κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάξω θα το βρω!
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.
Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει, δε φοβάμαι πια τους εχθρούς γιατί οι φίλοι μ' έχουνε κάψει
κι εκείνο το σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία
κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά, την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά,
κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί είναι οι περισσότεροι ίδιοι κλέφτες κι επικίνδυνα κομπλεξικοί.
Τώρα όλες οι πολεμικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα, η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα ,
εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο ούτε τη δικτατορία, ίσως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθερία
κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας έχουμε υλικά αγαθά άλλα μας λείπουνε άλλα πολλά,
μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω ακόμα σ' αυτό, νιώθω πως έχω γεράσει πριν ακόμα μάθω να ζω!
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.
Δώσε μου φώτιση Θεέ μου υπάρχει εθνική συσκότιση χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση
ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δεν τον έμαθα ποτέ, πουτανιά, ψέμα και απάτη θεωρούνται κυριλέ.
Κάποτε πίστεψα σε κάτι σε μια ιδεολογία, πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία τώρα πια με το hip-hop κάνω στριπτήζ μες στα πορνεία,
ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία,
ένα μάτσο εγωπαθείς και επιεικώς κωλόπαιδα, μια παράσταση κλισέ αρνητικά όλα τα πρότυπα,
άμα κάτι δεν μου κάνει απλώς φεύγω μακριά δεν ανήκω σε κανέναν δεν ανήκω πουθενά
ο κόσμος έχει φοβηθεί δεν τον νοιάζει πια η αλήθεια είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια,
η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει, βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή,
η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή, σοσιαλισμός και χούντα τώρα 'γιναν ασορτί, ψεύτικες δημοσκοπήσεις και αλλοδαποί σ' απογραφή,
μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει,
σάπια λόγια και ιδέες κι η πουτανιά σαν αρετή και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή,
τι πειράζει όμως αυτό τώρα είμαστε Ευρωπαίοι , ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου, σ' ένα αμάξι που να λέει,
βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσεις την εικόνα, γίνε λίγο κουνιστός στην Ευρώπη είναι μόδα,
ας χαρούμε χωρίς λόγο έχουμε 21ο αιώνα,
αν το ήξερε ο Σωκράτης θα είχε αλλάξει χώρα
