Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #6  
Παλιά 12-06-12, 12:41
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

- Ζήτησε του εκ μέρους μου συγνώμη. Εξήγησε του! Αν σου πω τι έβλεπα στον ύπνο μου, θα μου πεις αν είναι σωστό να τον γνωρίσω ή όχι. Της διηγήθηκε το όνειρο με λίγα λόγια. Όχι τις βρώμικες σκέψεις που έκανε γι’ αυτήν, αλλά διάλεξε σημεία αυτού του ονείρου, τα πιο ουσιώδη.
- Δεν μπορώ να σου πω με βεβαιότητα αν αυτό που λέει το όνειρο είναι αλήθεια ή όχι. Γιατί δεν δοκιμάζεις να δεις; Του έχω μιλήσει για σένα και θέλει να σε γνωρίσει. Τώρα, αν δεις ότι υπάρχει τέτοια γκαντεμιά μεταξύ σας και στην πραγματικότητα, τι να σου πω! Φύγε από τη ζωή του για να μην ξανασυμβεί αυτό.
- Κι αν είναι σύμπτωση;
- Τότε, θ’ αφήσεις τη μοίρα να μιλήσει για σένα και όχι εσύ για εκείνη.
- Μου κάνεις προξενιό κυρά Θάλεια, για να ξέρω πως πρέπει να συμπεριφερθώ.
- Απλά, επειδή θα έρθει να κατοικήσει μαζί μας ήθελα να στον γνωρίσω. Αν προκύψει κάτι τέτοιο, γιατί όχι. Με την ευχή μου Θα είναι χαρά μου να σας δω μαζί. Γιατρίνα εσύ, δικηγόρος αυτός, ταιριάζετε. Είναι και καλό παιδί. Όχι πως θέλω να διαφημίσω τον ανιψιό μου, προς Θεού, αλλά και ξένος να ήταν το ίδιο θα σου έλεγα. Αξίζει.
-- Μακάρι θεέ μου να μην συμβεί κάτι κακό σ’ αυτά τα δυο παιδιά. Ό,τι είδε η κοπέλα να το πάθω εγώ. Εγώ είμαι γριά. Αυτοί είναι νέοι. Σκέφτηκε η κυρά- Θάλεια.
Εκείνος το μετάνιωσε που έμεινε. Άλλαξε γνώμη. Κίνησε να φύγει. Η θεία του πήγε στο σαλόνι που βρισκόταν εκείνος και τον είδε ακριβώς τη στιγμή που άνοιγε την πόρτα και ήταν έτοιμος να φύγει. Πήγε να τον σταματήσει και του εξήγησε ότι όσα είπε δεν τα εννοούσε, τα είπε κοιμώμενη, δεν είχε αντίληψη όταν απαντούσε. Ονειρευόταν. Δεν του είπε όμως το όνειρό της. Δεν τον αφορούσε άλλωστε. . Εκείνος κατάλαβε ότι αν είχε ξυπνήσει η κοπέλα σίγουρα δεν θα φερόταν έτσι και κάθισε στην πολυθρόνα. Αυτό σημαίνει ότι την συγχώρησε. Η θεία του ικανοποιήθηκε από τη στάση του ανιψιού της και περίμενε κι αυτή την κοπέλα να ντυθεί για να γίνουν οι συστάσεις.
Εκείνος περίμενε στο σαλόνι ακόμη. Η Χαρά πια ντύθηκε, έβγαλε την πιζάμα της και πήγε στο σαλόνι με το jean της και ένα t-shirt. Φορώντας ένα ζευγάρι παντόφλες με ζωάκια στα πόδια και εκείνος όταν την είδε γέλασε.
Η θεία χαρούμενη είπε στην Χαρά
- Χαρά, αυτός είναι ο ανιψιός μου ο Ανδρέας που σου έλεγα.
Ήταν πιο ωραίος από το όνειρο. Αυτός είχε δύο γλυκά ματάκια όμορφα, γεμάτα καλοσύνη και το χαμόγελό του έκαιγε σαν φωτιά, εκείνος ήταν εγωίσταρος, κακός και εκδικητικός. Αυτό το χαμόγελο ήταν μια πυρκαγιά, αλλά τι περίεργο, αυτή η φωτιά ήταν ευεργετική .Ζέστανε την παγωμένη της ψυχή. Παράλληλα ήταν το νερό που πότισε τα άνθη της ψυχής της, και έλαμπε ολόκληρη σαν να είδε το φως. Εκείνος ένιωσε ανάλογα και της έδωσε το χέρι. Εκείνη το έκλεισε μέσα στο δικό της και δεν ήθελε να το αφήσει.
- Αντρίκο μου αυτή είναι η Χαρά που σου έλεγα.
- Όνομα και πράγμα. Είπε εκείνος.
Δεν ήταν από τις ντίβες, αλλά ήταν μια συνηθισμένη κοπέλα. Όμως στα μάτια του Ανδρέα φάνηκε η ωραιότερη.
- Είναι καλύτερη απ’ ό,τι μου την περιέγραψες. Γιατί μου έκρυψες τα χαρίσματα της θεία; Της είπε στο αυτί.
- Ήθελα να τα ανακαλύψεις μόνος σου. Αν στα πω όλα μετά τι θα έχεις να θαυμάζεις;
- Αχ βρε θεία μου αρέσει πολύ. Μάλλον δεν θα παρακολουθήσω το μεταπτυχιακό γιατί τελικά δεν είναι του ενδιαφέροντος μου. Το θέμα αυτό το κατέχω καλά. Θα μείνω μόνο γι’ αυτήν. Ήμουν ανάμεσα στην πιθανότητα να μείνω ή να φύγω. Τελικά θα μείνω γι’ αυτήν.
Η θεία δεν του απάντησε, γέλασε μόνο.
Εκείνη τους έβλεπε να ψιθυρίζουν και απορούσε τι έλεγαν τόση ώρα. Δεν ήταν όμως αδιάκριτη.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.