Θέμα: Λάδωνας
Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 20-08-07, 11:56
Το avatar του χρήστη agaliarep
agaliarep Ο χρήστης agaliarep δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 09-08-2005
Περιοχή: Mandri
Μηνύματα: 1.621
Προεπιλογή Λάδωνας

Λένε ότι εάν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει… Αλλά δεν χρειάζεται να τον παινέψω εγώ μια και είναι στο σπίτι μου, το κάνει ο ίδιος ο Παυσανίας στα «Αχαϊκά» του. «Κάλλους γαρ μεν ένεκα ουδενός ποταμού δεύτερος ούτε των βαρβαρικών εστί ούτε Έλληνος» δηλ. «δεν υπάρχει άλλος ποταμός πιο ωραίος ούτε στην Ελλάδα ούτε αλλού».


Είναι φορές που όταν ο μύθος μπλέκεται με την πραγματικότητα φτιάχνονται οι πιο ωραίες ιστορίες και για τον Λάδωνα έχουν γραφτεί πολλές και εκείνος έχει να διηγηθεί ακόμα περισσότερες…

Μια από αυτές είναι ότι κάθε φορά που γίνεται μεγάλος σεισμός, τα νερά του ποταμού σταματάνε να αναβλύζουν για ώρες… Και πώς να μην γίνεται έτσι, αφού ο Λάδωνας είναι γιος του Ωκεανού… την τελευταία φορά που έχει καταγραφεί κάτι τέτοιο είναι στις 26 Δεκεμβρίου του 2004, την ημέρα που ο ισχυρός σεισμός χτύπησε την Ινδονησία.

Ο Αρκαδικός Λάδωνας είναι ο κυριότερος παραπόταμος του Αλφειού και έχει τις πηγές του στη Βορειοδυτική Αρκαδία, νοτιοδυτικά των Αροάνιων Ορέων (Χελμού).

Ο Παυσανίας κατά την περιήγησή του στην Αρκαδία ακολούθησε όλον τον ρου του Λάδωνα και μας έδωσε σημαντικές πληροφορίες για τις παραλαδώνιες θέσεις και λατρείες.

H πηγή του Λάδωνα βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του σημερινού χωριού Λυκούρια (Η ονομασία Λυκουρία προήλθε από τους πολλούς λύκους που υπήρχαν στην περιοχή) Το νερό της είναι άφθονο και βγαίνει από ένα μόνο κεφαλάρι σχηματίζοντας πάνω από τη πηγή μικρή και βαθιά λίμνη.


Με την περιοχή αυτή συνδέεται ένας θρύλος, ο οποίος ήταν ζωντανός μέχρι και την αρχή του περασμένου αιώνα, που ο Leake περιηγήθηκε στην περιοχή: Δύο στοιχειά ή δαίμονες εξουσίαζαν τη λίμνη, από τα οποία το ένα έμενε στην περιοχή της Γκιόζας (Ματιού) και το άλλο της Λυκούριας. Ύστερα από μια άγρια σύγκρουσή τους στην περιοχή της Λυκούριας το ένα χώθηκε στο έδαφος και τρυπώντας το βουνό βγήκε στη λίμνη. Έτσι άνοιξε η καταβόθρα της Γκιόζας και η λίμνη άδειασε.

Η θέση της Θέλπουσας έχει με βεβαιότητα αναγνωριστεί στην αριστερή όχθη του Λάδωνα, στα βορειοδυτικά του χωριού Βάναινα. Λείψανα του οχυρωματικού περιβόλου της Θέλπουσας διατηρούνται, εφόσον παλαιότεροι περιηγητές περιγράφουν σπονδύλους κιόνων και θεμέλια οικοδομημάτων ελληνιστικών χρόνων κοντά στο Λάδωνα.

Περιγράφοντας ο Παυσανίας τον ρου του Λάδωνα, αναφέρει ως πρώτες θέσεις το Λευκάσιον και τη Μεσόβοα. Στην συνέχεια κατεβαίνει στους Θαλιάδες, οι οποίοι ταυτίζονται με το Παλιόκαστρο της Βάχλιας. Οι Θαλιάδες διέθεταν ιερό των ελευσίνιων θεών και του Διονύσου με επιβλητικά αγάλματα. Ο Leake αναγνώρισε το ελευσίνιο αυτό ιερό της Δήμητρας, που βρισκόταν μέσα στην επικράτεια της Θέλπουσας, στη δεξιά όχθη του Λάδωνα, κοντά στη γέφυρα του χωριού Σπαθάρι.

Μετά το ελευσίνιο ο Παυσανίας παρακολουθεί την κοίτη του Λάδωνα προς τη Θέλπουσα και εγκαταλείπει την περιοχή του σημερινού Αφροδισίου. Παρουσιάζει το Όγκειο ως τμήμα της Θελπουσίας, στα νότια της και κοντά στην αριστερή όχθη του Λάδωνα, μεταξύ του χωριού Καλλιάνι και Λάδωνα, ονομαζόμενο από το γιο του Απόλλωνα Όγκιο ή Όγκο. Εκεί πλην της Δήμητρας λατρεύονταν και ο Απόλλων ογκαίος. Η θελπούσια Δήμητρα ήταν τοπική θεά του κάτω κόσμου και δεν είχε το προσωνύμιο «όγκα», αν και το ιερό της ήταν μέσα στο χώρο του Ογκείου. Οι Θελπούσιοι έδιναν στη θεά τους το προσωνύμιο ερινύς και ήταν ιππόμορφη όπως και η Δήμητρα μέλαινα των Φιγαλέων. Την αποκαλούσαν ερινύς γιατί όταν η Δήμητρα περιπλανιόταν αναζητώντας τη κόρη της, τη ξεγέλασε ο Ποσειδώνας και συνευρέθηκε μαζί της. Η Δήμητρα αφού άφησε την οργή της, θέλησε να λουστεί στο Λάδωνα, γι’αυτό το λόγο πήρε δύο προσωνύμια, για την οργή της ερινύς και για το λούσιμό της στο Λάδωνα λουσία. Από τη συνέρευση αυτή γεννήθηκε μία κόρη που το όνομά της δεν το ανακοίνωναν σε αμύητους, και ένα άλογο, τον Αρείωνα, ο οποίος αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Άδραστο αλλά και τη τοπική μυθική παράδοση.


Εκεί κοντά στη δεξιά όχθη του Λάδωνα, ένα περίπου χιλιόμετρο νοτιότερα του Ογκείου ή έξι χιλιόμετρα νοτιότερα, αντίκρυ στη συμβολή της Τουθόας, υπήρχε και το ιερό του Ασκληπιού παιδός, το οποίο ήταν μνήμα της Τρυγόνος, η οποία λένε πως ήταν τροφός του Ασκληπιού. Οι Θελπούσιοι τιμούσαν τον Ασκληπιό και δημιούργησαν μια δική τους τοπική παράδοση για την γέννηση του Ασκληπιού, η οποία δεν υφίσταται αφού ο Ασκληπιός γεννήθηκε και ανατράφηκε στην Επίδαυρο. Το σημείο που ο Λάδωνας χύνεται στον Αλφειό ονομάζεται Κοράκων νάσος (νησί των κορακιών).Ο Όμηρος ανέφερε ότι οι πόλεις, Ενίσπη, Στρατίη και Ρίπη, υπήρξαν νησιά στο Λάδωνα. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί λόγω του μεγέθους του ποταμού.

Κατά την μυθολογία ο Λάδων , ήταν γιος του Ωκεανού και της Τηθύος και κατά μια άποψη , από τον Λάδωνα και την Γαία γεννήθηκαν η Μετώπη και η νύμφη Δάφνη.
Λάδωνας επίσης , ονομαζόταν ο φοβερός δράκος με τα εκατό κεφάλια , που φύλαγε τον κήπο των Εσπερίδων , με τα χρυσά μήλα της νεότητας , και κατά μία εκδοχή , ήταν δημιουργία των σπλάχνων της Γαίας(Γης). Κατά δεύτερη εκδοχή ο δράκος Λάδωνας ήταν γιος του Τυφώνος και της Έχιδνας. Τον δράκο αυτό , εφόνευσε ο Ηρακλής. Επίσης δεν πρέπει να είναι τυχαίο , το όνομα «Δρακοβούνι» , του παραπλήσιου στο ποταμό Λάδωνα βουνού , που έχει και την ανάλογη εμφάνιση. Όμως το πιο πιθανό είναι , επειδή ο κήπος των Εσπερίδων τοποθετείτο , αρχικά στην Ήλιδα και ο ποταμός Λάδων με τους ελιγμούς του εκεί , φαινόταν σαν τεράστιο φίδι στην περιοχή , εδόθη η ιδέα του δράκου , του ακοίμητου φύλακα , του κήπου και των πολύτιμων μήλων του.

Αναφορές στη Μυθολογία , που αφορούν την περιοχή , είναι πάρα πολλές με κύρια στοιχεία , τον ερωτισμό και το πάθος , που εμπνέει το ποτάμι του Λάδωνα , με το παραδεισένιο και ερωτικό περιβάλλον του.

-Ο πιο γνωστός μύθος είναι ο μύθος της πανέμορφης θυγατέρας του Λάδωνα Δάφνης, με τον θεό Απόλλωνα , που εκτυλίχθηκε στις όχθες του ποταμού Λάδωνα. Ο θεός Απόλλωνας νοιώθοντας μεγάλο έρωτα και πόθο , για την νύμφη Δάφνη , την κυνήγησε σε αυτόν τον χώρο και όταν την πλησίασε και την άγγιξε , αυτή για να γλιτώσει την ατίμωση , παρακάλεσε τον πατέρα της Λάδωνα να την μεταμορφώσει σε δένδρο. Έτσι , η νύμφη Δάφνη μεταμορφώθηκε σε δένδρο , που επίσης ονομάστηκε δάφνη , ο δε Απόλλων έκοψε από κλαδιά και έφτιαξε το γνωστό στεφάνι από δάφνη , που με αυτό στεφανώνονται και σήμερα οι νικητές και οι ανδρείοι.


-Εδώ διαδραματίστηκε επίσης ο μύθος του Λεύκιππου , (γιου , του βασιλιά Οινομάου, της πόλης Πίσης ) , που ντύθηκε γυναίκα , για να βρίσκεται κοντά στη αγαπημένη του νύμφη Δάφνη , ενέργεια που πλήρωσε με την ζωή του , όταν με προδοσία , λόγω ζηλοτυπίας του Απόλλωνα , αποκαλύφτηκε.

-Εδώ λουζόταν η θεά Δήμητρα.

-Εδώ κυνηγούσε η θεά του κυνηγίου Άρτεμης.

-Εδώ περιφερόταν ο τραγοπόδαρος θεός Πάν.
Αυτός με τις ορέξεις του , όταν κυνήγησε την ωραία νύμφη Σύριγγα , εδώ την πλησίασε και μεταμορφώθηκε αυτή. για να γλυτώσει , σε καλάμι , από το οποίο ο θεός αυτός , έφτιαξε την ξακουστή φλογέρα του , που ονομάστηκε σύριγγα.

-Εδώ μετά από επιτυχή καταδίωξη περνώντας μέσα από τα εδάφη των Ελλήνων, των Θρακών και των Σκύθων, την γη των Υπερβορείων, έπιασε το ελάφι της Άρτεμης ο Ηρακλής.

-Επίσης εδώ στα όμορφα δάση του Σόρωνα , που πιο πάνω ονομάζονται και Αφροδίσια όρη , η Αφροδίτη συναντιόταν με τον παράνομο εραστή της , Θεό Άρη.

Πηγή erymanthos
Απάντηση με παράθεση