Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #888  
Παλιά 12-11-14, 18:37
heretic Ο χρήστης heretic δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-08-2013
Μηνύματα: 1.495
Προεπιλογή

Ναι, θα σου δώσω ένα παράδειγμα από την επιστήμη των υπολογιστών όπως με προέτρεψε ο φίλτατος esmike, να ασχολείται ο καθένας με το πεδίο του. Στον αντικειμενοστραφή προγραμματισμό που λες nikodhmos το σύγχρονο λογισμικό αποτελείται από αυτόνομες οντότητες κώδικα και δεδομένων που ονομάζονται αντικείμενα. Αυτά τα αντικείμενα είναι στιγμιότυπα (αντίγραφα) μιας κλάσης, κομμάτια της μήτρας από την οποία παράγονται. Η κλάση είναι η δομή δεδομένων που έφτιαξε ο δημιουργός του κώδικα, ο προγραμματιστή/αναλυτής στην περίπτωση μας (αν πάει το μυαλό σου στο ολογραφικό σύμπαν, όχι δεν θα το προεκτείνω μέχρι εκεί).

Τα αντικείμενα που λες, κληρονομούν ιδιότητες που ιεραρχικά προέρχονται από την αρχική κλάση που παράχθηκαν και ίσως και απο άλλες συγγενείς. Σχέση γονέα-απογόνου λέγεται. Κάθε ένα από αυτά έχει και τα δικά του, ατομικά χαρακτηριστικά. Αυτά του τα δίνει ο προγραμματιστής κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του κώδικα. Όταν θα έρθει η ώρα να επικοινωνήσει το καθένα αντικείμενο με κάποιο άλλο, αυτό καλεί κοινές ιδιότητες, ή ιδιότητες που γνωρίζει ότι έχει το άλλο (γλώσσα; ) και του μεταβιβάζει την πληροφορία.

Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί το ένα αντικείμενο γνωρίζει ότι το άλλο ανήκει στην ίδια κλάση. Σκέψου τώρα το αντικείμενο άνθρωπος, πως επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους. Η κλάση που ανήκουν είναι το ανθρώπινο είδος φυσικά, αλλά σκέψου κάθε φορά που το κάθε ένα αντικείμενο ή ομάδα αναπτύσσει με ίδια μέσα ένα νέο χαρακτηριστικό, μια νέα μέθοδο που λέμε (επιστήμη; ), αυτό θα μπορεί να το κάνει μόνο σκεφτόμενο σαν προγραμματιστής και όχι σαν γραμμή κώδικα.

Αυτή είναι η κινητήριος της εξέλιξης των αντικειμένων. Η πρόσβαση στην Πηγή. Όχι η ενεργή δράση του προγραμματιστή πια, αυτός σχεδίασε το περιβάλλον ανάπτυξης, αλλά στην εγγενή ιδιότητα της επίκλησης της ιδιότητας του προγραμματιστή για να αναπρογραμματιστεί και να επικοινωνήσει, όχι μόνο για να συνεννοηθεί με τα άλλα γύρω του και να λειτουργήσουν σαν ομάδα-κοινωνία προγραμμάτων, αλλά για να αλλάξουν την ίδια την φύση του λογισμικού (εφαρμογή) σε νέες και καλύτερες δομές.

Δεν θα το κάνουν ποτέ αν δεν κατανοήσουν το περιβάλλον που ζουν. Και για αυτό επικαλούνται καθημερινά την ιδιότητα του προγραμματιστή-δημιουργού. γινονται καθημερινά μικροί δημιουργοί. Όπως πάνω, έτσι και κάτω. Αυτή είναι η πεποίθηση μου. Δεν ξέρουν αν υπάρχει προγραμματιστής, δεν είναι σίγουροι, αλλά έτσι λειτουργούν. Υπάρχουν και άλλα μοντέλα, ασαφής λογική, νευρωνικά δίκτυα ας πούμε μερικά, αλλά τα αντικειμενα είναι κάτι που μπορεί να γίνει κατανοητό πιο εύκολα.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη heretic : 12-11-14 στις 19:06
Απάντηση με παράθεση