[fantasy]

Αυτό το πρωινό ήταν αλλιώτικο από τα άλλα. Ένας ύπνος λυτρωτικός τον πήρε και παραδόθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα στο παγκάκι του. Αυτό έγινε μόλις είχε τελειώσει την σημερινή του βάρδια. Λίγα ψαράκια ίσα- ίσα για να βγάλει το μεσημεριανό του πάτο. Αλίμονο! Στερεψε η θάλασσα θαρρείς μαζί με την οικονομία του κράτους. Η αξιοπρέπειά του ήταν ό,τι του είχε απομείνει και ποτέ δεν θα κατέφευγε στην επαιτεία. Όμως αφήνοντας το καπέλο του παράμερα ο κόσμος τον πέρασε για φτωχό ζητιάνο και μάζεψε πολλά χρήματα. Μ' αυτά θα έπαιρνε το φάρμακό του που θα τον έκανε καλά, μια κουβερτούλα για τις ψυχρές μέρες του Μάρτη και του Απρίλη και ότιδήποτε του λείπει για να ζει σαν άνθρωπος.Το σκέφτηκε πολύ, να τα χρησιμοποιήσω ή όχι; Μια φωνούλα μέσα του του έλεγε να το πράξει. Ήταν δικά του. Όμως ο τρόπος που τα απέκτησε δεν του άρεσε. Δεν τον τιμάει σαν άνθρωπο. Το γινάτι βγάζει μάτι λένε. Πήγαινε βρε ανόητε να κάνεις τις ανάγκες σου που το σκέφτεσαι. Δεν είναι κλεμμένα. Για σένα προορίζονται. Τίποτα αυτός. Δάκρυσε και σκεφτόταν την γυναίκα του.
--Μαρίνα, τι λες εσύ, τι πρέπει να κάνω; Πάντα τέτοιες στιγμές έρερνε στην μνήμη του την αγαπημένη του γυναίκα, αλλά απάντηση φυσικά δεν μπορούσε να πάρει, παρά μόνο άκουγε τον άνεμο που φυσομανούσε και τον έφερνε στην πεζή πραγματικότητα.
-- Είσαι τυχερή. Πέθανες και γλίτωσες. Αλίμονο από μάς. Το δάκρυ έπεφτε κορόμηλο. Η αναπνοή του γρήγορη και η καρδιά του δεν άντεχε. Ναι, έπρεπε να πάει στο σπίτι του, αλλά τι να κάνει. Μήπως έχει τίποτα να κάνει;
Σκέφτηκε να επισκεφτεί το παιδί του. Την αγαπημένη του κόρη, αλλά φοβόταν μην μαρτυρήσει αυτό που πραγματικά αισθάνεται. Την κατάσταση που βρίσκεται. Ήταν κλεισμένος σε έναν κλοιό που τον έπνιγε και δεν τον άφηνε να πάρει ανάσα.
Ο δρόμος του τον οδήγησε σε ένα φαρμακείο. Τελικά μπήκε μέσα και πήρε το φάρμακό του. Όμως την ώρα που πλήρωνε βρέθηκε πεσμένος στο πάτωμα. Δεν μπορούσε να το πράξει. Ο φαρμακοποιός πήρε τα χρήματα και τα τοποθέτησε στο συρτάρι του ταμείου. Την ώρα που του έδινε την απόδειξη και τα ρέστα έγινε το κακό. Τον έπιασε μια ξαφνική ζάλη που έγινε έντονη και στο τέλος ξάπλωσε στο πάτωμα. Ο Φαρμακοποιός Τον ξάπλωσε σε ένα καναπέ, που είχε για τέτοιες περιπτώσεις, και του παρείχε τις πρώτες βοήθειες μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Όμως ο κυρ- Ανέστης δεν τον άφησε να καλέσει το ασθενοφόρο. Δεν ήθελε να νοσηλευτεί και να αναγκάσει τα παιδιά του να τον υπηρετούν. Δεν το καταδεχόταν αυτό. Προτιμούσε να πεθάνει. Αυτό έγινε όταν συνήρθε.
Εκείνος όταν συνήρθε ευχαρίστησε εγκάρδια τον καλό φαρμακοποιό. Τότε μια σκέψη του ήρθε στο μυαλό αστραπιαία και ζήτησε ένα χαρτί και ένα στυλό. Γράμματα δεν γνώριζε και παρακάλεσε το φαρμακοποιό να γράψει σ' ένα γράμμα όλη του την κατάσταση. Σε περίπτωση που πέθαινε έπρεπε τα παιδιά του να μάθουν τα πάντα. Δεν ήθελε να στείλει το μυστικό του στον τάφο. Πραγματικά δεν ήξερε ποιο θα ήταν το τέλος του. Ζήτησε να μην σταλεί το γράμμα όσο ζει, αλλά μόνο όταν πεθάνει. Γιατί θα πέθαινε ήταν σίγουρος γι' αυτό. Το πότε και τον τρόπο αγνοούσε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ