Αν και το θέμα της ιστορικότητας του Ιησού δε μπορώ να πω ότι με απασχολεί και ιδιαίτερα καθώς δε θα αλλάξει τη άποψή μου ως προς την αλήθεια ή όχι της Χριστιανικής θρησκείας (δεν αποδεικνύει τίποτα σχετικά με τη θεϊκή φύση ή όχι του Ιησού).
Ωστόσο η επίκληση προφητειών ως τεκμήριο για την ιστορικότητα ενός προσώπου είναι εντελώς έξω από αυτό που αποκαλούμε ιστορική έρευνα.
Δε παραγνωρίζω τη σημασία που έχουν οι προφητείες (όσες είναι κιόλας) ,είτε χριστιανικές είτε εξωχριστιανικές, για ένα πιστό χριστιανό αλλά η επιστήμη της ιστορίας δε μπορεί να στηριχθεί σε τέτοιου τύπου "τεκμήρια".
Ένα μεγάλο θέμα είναι ότι ο Παθοκτόνος (και όχι μόνο) αναγνωρίζει ως προφητεία για την έλευση του Ιησού,ένα χρησμό ιέρειας του Απόλλωνα.Χρησιμοποιείται δηλαδή ένα χρησμός αρχαιοελληνικού μαντείου ως χριστιανική προφητεία!!!
Επίσης άλλο ένα πολύ σημαντικό ζήτημα είναι η εγκυρότητα αλλά η αυθεντικότητα της ιδίας της "προφητείας".Την οποία "προφητεία" χρησιμοποίησε ο μέγας Κωνσταντίνος πριν της έναρξη της Α' Οικουμενικής Συνόδου το 325 μ.χ. ,ενώ το αρχαιότερο χειρόγραφο που διασώζει αυτό το λόγο του μ. Κωνσταντίνου είναι απο το 10ο αιώνα μ.χ. ! Το οποίο βρίσκεται (που αλλού..) στη βιβλιοθήκη του Βατικανού.
Αν αυτό είναι τεκμήριο της ιστορικότητας του Ιησού ,τότε περιμένω να δούμε και τίποτα "χρησμούς" του Λιακόπουλου ως ιστορικά ντοκουμέντα σε λίγες δεκαετίες.
vaticinia ex eventu και ξερό ψωμί...
|