ΕΓΙΝΕ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΜΑΣ - Διάφανα Κρίνα
Γλύφω το οξύ απ' τις ρωγμες των χειλιών σου και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ' αφήσανε μόνο να ψάχνω την πνοή μου στο νεκρό εαυτό σου.
Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια που ριγούν στην αγάπη και στον τρόμο
πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο και ψάχνεις το φώς μου σε σβησμένα αστέρια.
Η απουσία σου μ' εξουθενώνει και δεν μπορώ να συνηθίσω
νοιώθω να προχωράω μπροστά μα πάντα φθάνω πίσω κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.
Σβήνω τα ίχνη απ' τα ψέμματά μας παραπατάω στη σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.
__________________
~*Gp*~
«Γιατί άραγε ενώ δεν με καταλαβαίνει κανένας με συμπαθούν όλοι?» 
Albert Einstein
"Όσοι ψάχνουν για χρυσό, σκάβουν πολύ και βρίσκουν λίγο" Ηράκλειτος
Το όνειρο μου χάρισε τη ζωή, τωρα δεν μου μένει παρά να χαρίσω στη ζωή το όνειρο.
"Δεν πρόκειται ποτέ να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις από τα μάτια σου την ακτή"
|