9
IX. Ο Κυνηγός των Ανθρώπων
Η ιεραρχία των ζωντανών όντων στη γη είναι βασισμένη στην τροφική αλυσίδα. Τελικά όλα υπολογίζονται στο ζήτημα ποιος τρώει ποιόν. Για να επιτύχει τη Βαμπιρική Κατάσταση, το Βαμπίρ πρέπει να έρθει στην προοπτική ενός κυνηγού προς τα ανθρώπινα όντα. Είναι αδύνατο για κάποιον, να γίνει Βαμπίρ εάν δεν είναι διαθέσιμος να κυνηγήσει τη ζωτική ενέργεια των ανθρώπων.
Ακόμα το Βαμπίρ έχει εκτραφεί στην ανθρώπινη κοινωνία και ήταν προγραμματισμένος από τις ανθρώπινες τιμές και την ανθρώπινη ηθική. Αυτά πρέπει να υπερνικηθούν και να ξεπεραστούν για να πραγματοποιηθεί η δυνατότητα της Βαμπιρικής Μεταμόρφωσης.
Η ανθρώπινη κοινωνία είναι μπερδεμένη και κρατά αντιφατικές τιμές επειδή ο άνθρωπος θεωρείται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, ενώ παραμένει το θύμα του Βαμπίρ. Τα ανθρώπινα όντα θα μιλήσουν για ειρήνη και για το να μη βλάπτουν τίποτα, ως αρετές, αγνοώντας την πράξη της δολοφονίας όταν τοποθετούν το νεκρό κρέας ζώων στα τραπέζια της κουζίνας τους. Η επιβίωση είναι πάντα ένα ζήτημα της κατανάλωσης των τροφίμων. Η κατανάλωση φαγητού είναι μια κυνηγητική πράξη της λήψης της ζωτικής ενέργειας από άλλον στο σώμα κάποιου άλλου.
Τα ανθρώπινα όντα επιδεικνύουν συνεχώς την ότι έχουν τη “συνείδηση του θύματος”, από την αιώνια άρνηση αυτών των θεμελιωδών γεγονότων της ζωής. Δεν θέλουν να αναγνωρίσουν ότι η ζωή προέρχεται από τη λήψη της ζωής επειδή, βαθιά μέσα τους, πέρα από οποιαδήποτε συνειδητή άρνηση, οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είναι τρόφιμα για τους Άρχοντές τους. Μέσα στο κατώτερο ζωικό βασίλειο παρατηρούμε τη φυσική αντίδραση ενός ποντικιού που πιάνεται στα σαγόνια μιας οχιάς. Το ποντίκι παύει να αγωνίζεται και παραιτείται στη μοίρα του. Το κουνέλι, επίσης, θα μειώσει τους μυς του και δεν θα παλέψει άλλο όταν ο λύκος το αρπάξει από το λαιμό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί αυτά τα πλάσματα δεν μάχονται μέχρι την τελευταία τους αναπνοή με τη λεπτή ελπίδα ότι μπορεί να δραπετεύσουν και να επιζήσουν; Η απάντηση είναι απλή. Ως θηράματα, αυτά τα συνεσταλμένα πλάσματα ξέρουν ότι ο ρόλος τους στη φύση των πραγμάτων είναι τώρα να δώσουν τη ζωτική τους ενέργεια στο αρπακτικό ζώο που τα έχει πιάσει. Τόσο επίσης, τα ανθρώπινα όντα, αμετάβλητα αισθάνονται ότι αποτελούν θήραμα για τα Βαμπίρ. Ακόμα, αντίθετα από το ποντίκι ή το κουνέλι, υπάρχει ο σπινθήρας της πιθανότητας μέσα στον άνθρωπο. Υπάρχει η κρυμμένη δυνατότητα του ανθρώπου να υψωθεί και να επιτύχει ένα ανώτερο επίπεδο και να γίνει Βαμπίρ.
Για να επιτύχει τη Βαμπιρική Κατάσταση, έπειτα, απαιτεί πολύ περισσότερο από το να μάθει απλώς τους μηχανισμούς σύμπηξης της ανθρώπινης ζωτικής ενέργειας στο σώμα κάποιου. Να γίνει κάποιος Βαμπίρ συνεπάγεται πολύ περισσότερο από το να μάθει τέλεια την αστρική πτήση και να υιοθετήσει τις δοξασμένες ανά τους αιώνες Βαμπιρικές Αρχές. Απαιτεί αρχικά μια αλλαγή στη τοποθέτηση και στην άποψη. Απαιτεί ότι το Βαμπίρ αρχίζει να λέει στον εαυτό του την αλήθεια για τη φύση του κόσμου και τη προσπάθεια για επιβίωση. Απαιτεί ότι αυτός θα είναι πρόθυμος να καταλάβει τα δολώματά του και να τραβήξει τον εαυτό του πάνω από τη “συνείδηση του θύματος” της ανθρώπινης κοινωνίας.
Το Βαμπίρ είναι κυνηγός των ανθρώπων και κανένας άνθρωπος, άνδρας ή γυναίκα, δεν έχει επιτύχει τη Βαμπιρική Κατάσταση διατηρώντας την ανθρώπινη ταυτότητα και την ανθρώπινη ηθική. Αυτά πρέπει να απορριφθούν άσπλαχνα χωρίς να κοιτάμε πίσω! Είναι είτε πρόβατο είτε λύκος. Είναι ποντίκι ή φίδι. Το Βαμπίρ πρέπει να επιλέξει, και θα επιλέξει, η αποτυχία να επιλέξει συνειδητά είναι μια επιλογή επίσης.
Εάν μιλήσετε για αυτά τα πράγματα στους περισσότερους ανθρώπους θα σας πουν ότι αυτό είναι μια βάναυση και απάνθρωπη, ηθικά-διεφθαρμένη προοπτική… ενώ δαγκώνουν το νεκρό ζωικό κρέας ή το σαπισμένο πολτό ενός φυτού κρατώντας το στο χέρι τους. Ακόμα τι εννοούν με αυτό; Εννοούν ότι διαπιστώνουν ότι η αφήγηση της αλήθειας για τις πραγματικότητες της ζωής στη γη είναι σκληρή και βάναυση. Με άλλα λόγια, βλάπτετε τα συναισθήματά τους μιλώντας για την αλήθεια! Ακόμα θυμηθείτε, κάθε άνθρωπος που βλέπετε ή μιλάτε είναι θνητός. Θα πεθάνουν αργά ή γρήγορα. Η επιθυμία τους να κρυφτούν από την αλήθεια της ζωής, τους καταδικάζει στον αναπόφευκτο θάνατο. Σίγουρα, όπως η νύχτα ακολουθεί τα μέρα, η αποφυγή του ανθρώπου από τα συναισθήματα που τον ενοχλούν, θα τον αναγκάσει να αισθανθεί αντί αυτών των συναισθημάτων, τον πόνο του δικού του θανάτου.
Κατά συνέπεια ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να υψωθεί επάνω από τη θέση του ως μόνο ένα θήραμα, και να γίνει κυνηγός, κάτι που κανένα κατώτερο ζώο δεν μπορεί να επιτύχει. Αυτός ο θρίαμβος του ατόμου, φέρει επίσης ένα ανοικτό σεβασμό της ανθρωπότητας καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Πολλοί είναι οι “βάναυσοι” πολεμιστές και οι στρατηγοί που, παρόλη την άσπλαχνη δολοφονία άλλων ατόμων τους στον πόλεμο, έγιναν ήρωες και πολιτικοί μεταξύ των προβάτων που τους επαινούσαν. Δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε ότι, έχει υπάρξει στον άνθρωπο πάντα η γενική σεξουαλική έλξη του θηλυκού για το αρσενικό που καταδεικνύει τα κυνηγετικά χαρακτηριστικά. Είναι μόνο φυσικό για τα ανθρώπινα είδη να οδηγηθούν προς επιλογή κυνηγετικών τάσεων πέρα από το θήραμα. Οι σπόροι του Βαμπιρισμού σπέρνονται στις υψηλότερες εξελικτικές και γενετικές φιλοδοξίες του ανθρώπου.
Επιπλέον, εάν συγκρίνουμε αληθινά το Βαμπίρ με τον άνθρωπο, ανακαλύπτουμε ότι είναι ο άνθρωπος που σκοτώνει για να ζήσει. Όταν ένας θνητός άνθρωπος τρώει, συντρίβει σε κομμάτια αυτό που κάποτε ήταν ένα άλλο ζωντανό ζώο ή φυτό. Απερίφραστα σχίζει και αλέθει τα σώματα των νεκρών οργανισμών, μετατρέποντάς τα σε υγρή πολτοποίηση που καταπίνει στο “σάκο” του στομαχιού του. Όταν ένα αυτί του καλαμποκιού τρώγεται, καταστρέφεται. Ο σπόρος σκοτώνεται. Όταν μια μπριζόλα βοείου κρέατος που στάζει από αίμα μασιέται και αναμιγνύεται με το σάλιο, ο ταύρος είναι νεκρός. Το ζώο χάνεται.
|