Εγώ θεωρώ ότι ο Αριστοτέλης δεν έκανε καλή δουλειά με τον Αλέξανδρο. Ο άνθρωπος αυτός ήταν σαν αχαλύνοτο άλογο.
Δεν έμαθε ποτέ το "παν μέτρον άριστον", το οποίο ειρωνικά ήταν απόφθεγμα(ίσως το σπουδαιότερο) του δασκάλου του. Ήταν δίχως την παραμικρή αμφιβολία ο πιο χαρισματικός στρατηγός της εποχής του, μα τι την ήθελε όλη την Περσία?
Την δεύτερη φορά(ήταν δύο θυμάμαι), που ο Δαρείος του πρόσφερε ειρήνη έπρεπε να την είχε δεχτεί. Ούτε οι Πέρσες ούτε οι Ρωμαίοι αργότερα είχαν φτιάξει τις αυτοκρατορίες τους σε μία μέρα. Το μόνο ελαφρυντικό του ήταν πως ούτε τους Ρωμαίους ούτε το Ναπολέοντα ούτε τον Αττίλα ήξερε, γιατί απλά δεν έιχαν ζήσει ακόμα, άρα δεν το ήξερε.
Πάντως ως προς το ότι έφερε την παρακμή των Ελλήνων, θα διαφωνήσω. Αυτή την έφεραν οι ανίκανοι στρατηγοί και ηγέτες της και το γεγονός ότι ήταν χωρισμένη. Και το ότι η μονοκρατορία έφερε την καταστροφή είναι επίσης γελοίο. Θα θυμήσω απλά της ανοησίες(σε σημείου ασυναρτησίας), που έκανε η Αθήνα ενάντια στη Σπάρτη, αποδεικνύοντας δίχως καμία αμφιβολία την κατωτερότητα της δημοκρατίας σε καιρό πολέμου(αν και στην ειρήνη δεν ήταν πολύ καλύτερη με τους σκλάβους και τους ανέργους της)
. Αυτό άλλωστε φάνηκε ξεκάθαρα στον ΄Β Παγκόσμιο, στο Βιετνάμ, στην Βόρεια Κορέα, στο Ιράκ τώρα, στο Αφγανιστάν, με την κατωτερότητα των στρατών της Αμερικής και των Συμμάχων της παρά την τεχνολογική και οικονομική υπεροχή.
Και ποιος Μέγας Ιουλιανός! Αυτόν τον λένε Ιουλιανό Παραβάτη και δεν ήταν καθόλου μέγας. Αν περνούσε το δικό του σήμερα θα μιλούσαμε τούρκικα. Πως θα διατηρούσαμε την εθνική μας ταυτότητα δίχως τον χριστιανισμό στα χρόνια της Τουρκοκρατίας! Και δεν έκανε και κανένα φοβερό στρατιωτικό κατόρθωμα!