Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #354  
Παλιά 18-12-07, 16:02
Το avatar του χρήστη esthir
esthir Ο χρήστης esthir δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 26-10-2007
Περιοχή: ΙΟΑΝΝΙΝΑ
Μηνύματα: 117
Προεπιλογή Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από την σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς, ξεσυνερίζεται το κέφι σου
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ’ ένα αιώνια ποτισμένο απ’ το κρασί καπηλειό
Μέρος κακόφημο ακόμα και για τον στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δεν με φέρνει στ’ όνειρό μου
Εδώ λοιπόν θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που ‘ναι σα να συνέβη χτες και ορκίσου
αν σε πειράξει, τόσο που ντραπείς
πουθενά να μην την πεις

Καλώς ήρθες ξένε στον τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής
Ξέμεινα μόνος μου πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω πρέπει καιρό να γυρίζεις
όμως μέσα στην ζαλάδα μου και πίσω απ’ τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια, ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές

Ω, νάτα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τ’ αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς

Κάποτε, κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ’ αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά
Γι αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σα να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
Μια προσευχή σ’ ένα περβόλι με ελιές
δεν με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω

Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτήν την όμορφη δροσιά της σιωπής

Είναι που μ’ έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου λοιπόν τι θα τους πεις

Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ’ όνομά μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δεν κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά

Μπερδεμένα μου τα λες αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες την τέχνη του μυαλού
ή σαν και μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού


Γι αυτό κι εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω απ’ το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο
μα το προσέχεις, καθαρό, δεν θα ντραπείς
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό
τ’ απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ

Που με βρήκες εδώ κάτω, τι μ’ έφερες;
Το μυαλό μου δεν σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουνε έξυπνοι μιλιούνια


Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στον σταυρό
αυτοί πουλήσανε ακριβά την γέννησή μου
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκότωναν κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι προλάβαν από ‘κει συγχωρεθήκαν


Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό
πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω


Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ’ όνομά σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πάς να ξαπλώσεις στα καρφιά σου
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δεν κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά


Active member
__________________
Δεν έδωσα σε άλλον τα κλειδιά ούτε του σπιτιού μου ούτε της καρδιάς μου.
Αρνήθηκες να τα πάρεις φοβήθηκες μήπως σου ξεκλειδώσω τη δική σου καρδιά.


"Ελπίζω κάποτε ν' ακουστώ μέσα στο φαλημέντο του κόσμου..."
Νικόλας Άσιμος

Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Νίκος Καββαδίας (Εφτά Νάνοι)


Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει


Ω, σαν αερικό θα ζήσω...
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Απάντηση με παράθεση