Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #42  
Παλιά 07-02-12, 21:13
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23- Η ΒΟΗΘΕΙΑ

Μετά από δύο ώρες ταξίδι τα παιδιά έφτασαν στα σπίτια τους κουρασμένα ο Πήτερ πρώτα απ' όλους άφησε την Έριν την οποία την περίμεναν οι αδερφές της απέξω και αμέσως την αγκάλιασαν εκείνη ξαφνιάστηκε, μπήκε μέσα οι γονείς της κάθονταν στο σαλόνι και την περίμεναν, φαίνονταν ανήσυχη εκείνη το κατάλαβε όταν την χαιρέτησαν
-έγινε κάτι? ρώτησε
-κοριτσάκι μου κάτσε κάτω πρέπει να μιλήσουμε είπε ο πατέρας της η Έριν έκατσε και ο πατέρας της συνέχισε
-πήρα προαγωγή κοριτσάκι μου και μετάθεση επίσης σ άλλη πόλη και πρέπει να φύγουμε όλοι οικογενειακός
-όχι είπε η Έριν ανήσυχη
από την άλλη και τον Λούκας και την Νεφέλη περίμεναν από μια έκπληξη
ο Λούκας πήγε σπίτι πήγε στην κουζίνα πήρε το χυμό και ανέβηκε στο δωμάτιο του η μητέρα του ήξερε ότι έλειπε σε ταξίδι, οπότε δεν είχε να μιλήσει σε κανέναν όμως ξαφνικά άκουσε θόρυβο κάποιος ήταν στο σπίτι
-Λούκας? γύρισες ?
-μαμά είπε ο Λούκας τι κάνεις εδώ εκείνη τον αγκάλιασε σφιχτά, δεν έπρεπε να είσαι σε ταξίδι? ρώτησε ο Λούκας
-επέστρεψα γιατί Λούκας μου με ενημέρωσαν ότι ο πατέρας σου είναι νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση, ο Λούκας ένιωσε να χάνεται η γη κάτω απ τα πόδια του, έκατσε και έπιασε το κεφάλι με τα χέρια του
-που είναι τώρα? την ρώτησε
-στη διπλανή πόλη εκεί που μένει, πάμε τώρα αν θες
-φυσικά είπε ο Λούκας και έφυγαν γρήγορα σε όλη την διαδρομή ήταν ανήσυχος
εν τω μεταξύ την Νεφέλη την περίμενε η αδερφή της στο σπίτι η Νεφέλη την αγκάλιασε είχε πολύ καιρό να την δει
-καλά πόσο μου χεις λείψει έπρεπε όλα αυτά να τα αντιμετωπίσω μόνη μου και εσύ ήσουν τόσο μακριά
-το ξέρω Νεφέλη αλλά είχα πολλές δουλειές ήξερα ότι θα είχες πολλά άτομα να σε βοηθήσουν και λυπάμαι κιόλας για τον Ντέιβιντ ήταν πολύ καλό παιδί
-ναι και με πρόδωσε, η Άμη την αγκάλιασε
-ξέρεις ο Ντέιβιντ ήταν υιοθετημένος
-τι μου λες Άμη?
-αλήθεια έχουμε στοιχεία για όλους έτσι το μάθαμε
-είναι σοκαριστικό μάλλον γι αυτό Ντέιβιντ θα αντέδρασε έτσι
-έλα τώρα Νεφέλη μην είσαι χαζή ίσως να μην το ήξερε καν θα είχε τους λόγους του και το έκανε
η νεφέλη πήρε το τηλέφωνο και πήρε τον Πήτερ εκείνος απάντησε αμέσως
-ναι είπε ποιός είναι?
-εγώ είμαι δεν βλέπεις τον αριθμό μου?
-ποιά είσαι δεν έχω τον αριθμό σου ίσως αν μου πεις να σε θυμηθώ, η νεφέλη σώπασε για λίγο
-μήπως είσαι η Ανίτα ρώτησε
εκείνη του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα και πήρε τοN Λούκας, που δεν απαντούσε όπως και η Έριν έπρεπε να το πει σε κάποιον
η Έριν όμως δεν μπορούσε ήταν σοκαρισμένη από αυτό που άκουσε από τον πατέρα της
-εγώ δεν θέλω να φύγω του είπε θέλω να σπουδάσω, έχω την ζωή μου εδώ τους φίλους μου πως μπορείτε να μου το κάνετε αυτό?
-μα κοριτσάκι μου εσύ θα μείνεις εδώ στο σπίτι μας θα σου στέλνουμε λεφτά θα ερχόμαστε να σε βλέπουμε και θα έρχεσαι δεν θα χάσεις τίποτα
η Έριν γέλασε από μέσα της, επιτέλους θα ζούσε την ζωή της μόνη της ανεξάρτητη
-αν είναι έτσι αλλάζει τ θέμα, αλλά πότε φεύγετε είπε στενάχωρα
-αύριο το πρωί
------------------------------------------------------
ο Λούκας έφτασε έτρεξε αμέσως στον πατέρα του και ρώτησε τους γιατρούς η κατάσταση του πατέρα του χειροτέρευε, δεν ήξερε τι να κάνει καθόταν απέξω και έκλαιγε το τηλέφωνο του χτύπησε το άνοιξε
-νεφέλη
-Λούκας γιατί δεν μου απαντούσες?
-νεφέλη ο πατέρας μου πεθαίνει είμαι στο νοσοκομείο
-έλα να με πάρεις Λούκας, θέλω να μαι δίπλα σου
-αλήθεια θες να έρθεις?
-Ναι, Λούκας τι λες τώρα
Ο Λούκας αμέσως πήγε κοντά της και την πήρε, η Νεφέλη τον αγκάλιασε σφιχτά σε λίγο βρέθηκαν στο νοσοκομείο
-όλα θα πάνε καλά στο υπόσχομαι είπε η Νεφέλη δεν χρειάζεται να ανησυχείς
-μα οι γιατροί λένε χειροτερεύει
-μπορούμε να τον βοηθήσουμε αλλιώς Λούκας και του έκλεισε το μάτι εκείνη την στιγμή έφτασε η μητέρα του
-καλά τι κάνεις εσύ εδώ της είπε νευριασμένη, η Νεφέλη κοίταξε τον Λούκας και είπε
-Λούκας εγώ καλύτερα να φεύγω μπορείς να με πάς μέχρι την έξοδο
-όχι δε θα φύγεις είπε ο Λούκας και σταμάτα μαμά να της φέρεσαι έτσι, είναι η κοπέλα που αγαπάω και έκανε μεγάλο ταξίδι για να έρθει εδώ σεβάσου αυτό που θέλω
-αυτή Λούκας θα σε καταστρέψει και έφυγε, η Νεφέλη για μια στιγμή το πίστεψε ότι ίσως και να ήταν η καταστροφή του και χαμήλωσε το κεφάλι στενάχωρα , εκείνος πήγε κοντά της και της σήκωσε το κεφάλι πάνω και της είπε
-εσύ δεν θα με καταστρέψεις ποτέ μου έσωσες την ζωή, από την στιγμή που σε γνώρισα κατάλαβα ότι τόσα χρόνια δεν ζούσα, η Νεφέλη ένιωσε ακόμα πιο άσχημα και ενοχές για εκείνο το βράδυ στην παραλία, το μόνο που έκανε ήταν να τον αγκαλιάσει.
-ξέρω πως θα σώσουμε τον πατέρα σου είπε
-πώς Νεφέλη?
-ο Πήτερ μπορεί να βοηθήσει, έχει την δύναμη και χαμογέλασε
-όχι πάλι αυτός, δεν του ζητάω τίποτα σ αγαπάει και σε κυνηγάει και δεν θέλω καμία χάρη απ αυτόν, η Νεφέλη έπιασε το πρόσωπο του με τα δύο της χέρια και εκείνος την κοίταξε
-εδώ μιλάμε για τον πατέρα σου του είπε θυμωμένα άσε τις ζήλειες σου, μην γίνεσαι ανόητος.
-μα...
-δεν έχει μα Λούκας πήγαινε τώρα και ζήτα του να σε βοηθήσει, εγώ θα περιμένω εδώ αν γίνει κάτι θα σε πάρω τηλέφωνο. Εκείνος έκατσε δίπλα της, εκείνη τον κοίταξε... δεν σηκώθηκε... πέρασε μισή ώρα
-πήγαινε του είπε θα μαι εγώ εδώ.,του είπε ξανά η Νεφέλη, εκείνος την φίλησε και έφυγε δεν υπήρχε άλλη λύση. Βρισκόταν έξω από το σπίτι του Πήτερ, τα φώτα ήταν αναμμένα, στάθηκε λίγο απέξω και χτύπησε δειλά την πόρτα... Άκουσε βήματα, η πόρτα άνοιξε
-γεια σου Λούκας είπε η Μαρίσσα και του χαμογέλασε
-είναι εδώ ο Πήτερ?
-όχι δεν είναι εδώ, α να έρχεται και μπήκε μέσα ο Πήτερ ξαφνιάστηκε βλέποντας τον Λούκας απέξω
-Λούκας τι γίνεται ? Του είπε,
-Πίστεψε με είσαι το τελευταίο άτομο που θα ερχόμουν για να ζητήσω βοήθεια, αλλά χρειάζομαι επειγόντως την βοήθεια σου
-ναι, πες μου είπε ο Πήτερ τι μπορώ να κάνω?
-ο πατέρας μου βρίσκεται στο νοσοκομείο και πεθαίνει σώσε τον σε παρακαλώ
-πάμε είπε ο Πήτερ και του έδωσε το χέρι και σε λίγο φτάσανε στο νοσοκομείο, εκεί βρισκόταν και η Νεφέλη, που έτρεξε προς την μεριά του Λούκας
-του αλλάξανε δωμάτιο τον πήρανε στο χειρουργείο, μόλις τώρα σε πήρα τηλέφωνο, ο Λούκας έκατσε κάτω φαινόταν έτοιμος να κλάψει
-πρέπει να κάνουμε κάτι τώρα είπε η Νεφέλη
-σκάσε της είπε ο Λούκας δυνατά σκάσε σκέφτομαι, εκείνη έκατσε κάτω της ερχόταν να κλάψει αλλά τον καταλάβαινε εκείνη ήξερε τι είναι να χάνεις τους δικούς σου ανθρώπους, ο Πήτερ την κοίταξε.
-πάμε μέσα Λούκας είπε ο Πήτερ
-δεν θα μας αφήσουν
-δεν μας νοιάζει θα μπούμε και ας γίνει ότι θέλει, ο Λούκας έκανε αυτό που του είπε και μπήκαν μέσα
-βγείτε έξω είπε ο γιατρός
-είμαι ο γιός του είπε ο Λούκας και κοίταζε τον πατέρα του μπορώ να τον βοηθήσω εκείνοι τον τράβαγαν έξω τώρα ήταν αδύνατο να τον σώσουν, κάτι παράξενο έγινε όμως και όλα πάγωσαν, τα δύο παιδιά γύρισαν το κεφάλι τους
-Ντέιβιντ είπαν και οι δύο ταυτόχρονα
-κάντε γρήγορα είπε και ξεπάγωσε μόνο τον πατέρα του Λούκας ο Πήτερ πήγε αμέσως κοντά του και τον ακούμπησε, ο Λούκας και ο Ντέιβιντ τον κοίταζαν ανήσυχοι,
-δεν μπορώ να κάνω τίποτα είπε λυπάμαι Λούκας είναι ήδη νεκρός, ο Ντέιβιντ κοίταξε την μια από τις νοσοκόμες είχε ένα χαρτί έγραφε ώρα θανάτου 22:48, τώρα ήταν 23:05
-έχει δίκιο είπε έτρεξε και έφυγε
-κάνε κάτι είπε ο Λούκας με δάκρια στα μάτια, ο Πήτερ τον κοίταξε, όλα ξεπάγωσαν οι γιατροί τους έβγαλαν έξω ο Λούκας έκλαιγε καθισμένος σε μια καρέκλα σε λίγο έφτασε και η μητέρα του, η Νεφέλη και ο Πήτερ έκατσαν λίγο πιο πέρα
-δεν μπόρεσες να κάνεις τίποτα? ρώτησε η Νεφέλη
-ήταν ήδη νεκρός στο ορκίζομαι
-σε πιστεύω Πήτερ, μην με περάσεις για χαζή αλλά νομίζω είδα τον Ντέιβιντ να τρέχει στον διάδρομο
-αυτός ήταν είπε ο Πήτερ μας βοήθησε θα σου εξηγήσω μετά, η Νεφέλη πήγε στον Λούκας και έκατσε κοντά του και του έπιασε το χέρι
-λυπάμαι, Λούκας του είπε
-εξαφανίσου της φώναξε εκείνος
-τι σου έκανα Λούκας? Είπε η Νεφέλη δακρυσμένη
-θέλω να μείνω μόνος πάρε τον Πήτερ και πες του να σε πάει σπίτι, εκείνη σηκώθηκε και έφυγε δακρυσμένη και ο Πήτερ την ακολούθησε και πήραν ένα ταξί... να φύγουν.
Απάντηση με παράθεση