Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #268  
Παλιά 21-05-07, 11:21
Το avatar του χρήστη nERaiDoULa
nERaiDoULa Ο χρήστης nERaiDoULa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 23-04-2007
Μηνύματα: 203
Προεπιλογή Going Through & Αλκ. Πρωτοψάλτη - Οι ψυχές

Είναι 12 το βράδυ κι όπως λένε όλοι οι μύθοι
τα φαντάσματα ξυπνάνε από κάποιο παραμύθι
έχουν φτερά στα σύννεφα πετούν και απειλούν
απροστάτευτες παρέες ψάχνουν πάντοτε να βρουν.

Λένε είναι οι ψυχές που δεν έχουν ησυχάσει
κάποιο πνεύμα ξεχασμένο που το δρόμο έχει χάσει
σκιά πάνω στον τοίχο κάτι πίσω απ' την κουρτίνα
ήχος σα κραυγή που 'ρχεται απ' την κουζίνα.

Κάποιοι πάλι κοροϊδεύουν δεν πιστεύουν πως υπάρχουν
άλλοι φοβούνται μήπως πεθάνουν απ' το φόβο τους σαν θα ΄ρθουν
κι όταν στον τοίχο το εκκρεμές 12 φορές χτυπήσει
το σώμα παραλύει κι η καρδιά θα σταματήσει.

Με παραμύθια μεγαλώνουνε μεγάλοι και μικροί
στα σκοτεινά τα παραμύθια αντέχουν μόνο οι τολμηροί,
μη με ρωτήσεις να σου πω τι πιστεύω για όλα αυτά
κλείσε τα μάτια και ανέβα μοναχός σου τα σκαλιά!

Λένε είναι οι ψυχές που μένουν.
Λένε είναι οι σκιές.
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα
και ξυπνούν τις Κυριακές.

Αν τύχει στο παραμύθι να ακούσεις ουρλιαχτά.
Αν ακούσεις την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά.
Αν αντικρίσεις μια νεράιδα ή ένα μαύρο ξωτικό
μη τρομάξεις, ποτέ δε θα σου κάνουνε κακό.

Όποια πόρτα συναντήσεις μη διστάσεις να χτυπήσεις
κι αν απάντηση δεν πάρεις μη διστάσεις να ανοίξεις,
στο δάσος αν χαθείς κλείσ' τα μάτια και τ' αφτιά σου
για λίγο αν προλαβαίνεις μες στα όνειρά σου, χάσου!

Μίλα στο φεγγάρι, φτάσε πιο ψηλά απ' τον Αρη
κάνε τώρα 3 ευχές πριν να τρίψεις το λυχνάρι
ζήτα ό,τι θες, κάνε ό,τι σου κατέβει
κανείς δεν υπάρχει που να στο απαγορεύει...

Λένε είναι οι ψυχές που μένουν.
Λένε είναι οι σκιές.
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα
και ξυπνούν τις Κυριακές.

Είναι 12 το βράδυ κι έχουν όλοι κοιμηθεί
στη δική μου γειτονιά οι ψυχές έχουν κρυφτεί
δε γυρίζουν σαν σκιές μες στης πόλης τα στενά
γι' αυτό τις ανταμώνω στα όνειρά μου πιο συχνά.

Ένα ακόμη βράδυ απ' αυτά που δεν τελειώνουν
κρύο και υγρό σαν αυτά που καταριόμουν
μπροστά βάδιζα εγώ και ξωπίσω χίλια μάτια
κάπου στάθηκα θυμάμαι μπρος σε κάτι σκαλοπάτια.

Κάτι μ' αγκαλιάζει, κάτι με τρομάζει
κάτι μέσα μου θεριεύει και το δρόμο πάντα φράζει
αχ να 'ξερα δυο ξόρκια να ξεφύγω απ' το κακό σου
να βρω ν' ανακαλύψω που φυλάς το μυστικό σου.

Οι νύχτες έχουν γίνει ερινύες στην ψυχή μου,
σημαδεύουν τη ζωή μου, συνοδεύουν τη σιωπή μου.
Τ' αστέρια αδιάκριτα μετρούν τα βήματά μου
και φλερτάρουν σαν κορίτσια συνεχώς με τη σκιά μου.
__________________
...Εσύ βουβή στην έρημο την φήμη σου θα σέρνεις επάνω σε αθώες ψυχές , σε μάτια που δεν ξέρεις , θα απανθρακώνεις τις καρδιές σαν μάγισσα του χθες , κελύφη άδεια πίσω σου με πόνο θα μαζεύεις.
Απάντηση με παράθεση